O άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του. Δεν είναι το σύνολο των λόγων του ούτε των προθέσεών του. Και ο Στηβ Βρανάκης είναι ένας Ελληνας που πράττει. Είναι 41 ετών. Γεννήθηκε από έλληνες γονείς σε μια πολύ φτωχική γειτονιά του Βανκούβερ γεμάτη μετανάστες: «Ινδοί, Κινέζοι, Ιταλοί, ήμασταν όλοι μαζί. Οι Καναδοί ήταν πολύ λίγοι». Με τέσσερις φίλους δημιούργησε μια διαφημιστική εταιρεία και συνεργάστηκε με τις μεγαλύτερες φίρμες: Coca-Cola, McDonald’s, Levis, PlayStation, και βοήθησε στην καθιέρωση εταιρειών και brands όπως η Amazon, η O2 και το iPhone στη Βρετανία. Το 2011 αποδέχθηκε την πρόταση της Google και έγινε διευθυντής στο δημιουργικό εργαστήριο (creative lab) για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική: «Αυτό που έμαθα πολύ γρήγορα εδώ στην Google είναι ότι ορίζεις τη μοίρα σου».
«Προσπαθώ και εγώ να κάνω κάποια πράγματα για την Ελλάδα» λέει στο BHmagazino. Και εξηγεί: «Εδώ, στο εξωτερικό, όλους τους Ελληνες μάς αντιμετωπίζουν σαν αυτόν τον “έναν Ελληνα” που δεν πληρώνει φόρους, που κλέβει κτλ. Ομως εγώ ξέρω ότι οι φίλοι μου, τα ξαδέλφια μου, δεν είναι αυτός ο τύπος Ελληνα. Είναι εργατικοί, πληρώνουν τους φόρους τους, τους αρέσουν οι τέχνες, θέλουν έναν καλύτερο κόσμο και μια σοβαρή κοινωνία. Εγώ θέλω να διηγηθώ την ιστορία αυτών των Ελλήνων και όχι του κακού στερεότυπου του Ελληνα που έχει επικρατήσει και μοιάζει ακόμη χειρότερο τώρα που καταρρέει η ευρωζώνη».
Για τα νέα παιδιά, προκειμένου να πάνε μπροστά, πόσο πρέπει να παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά και πόσο όχι; «Καμιά φορά σκέφτομαι τους γονείς μου που ήρθαν πριν από 40 χρόνια στον Καναδά χωρίς να ξέρουν τη γλώσσα, χωρίς μία δραχμή, χωρίς πιστωτική κάρτα. Σκέφτομαι αν εγώ θα μπορούσα να το είχα κάνει ποτέ αυτό. Από την άλλη, όμως, στα 20 μου έφυγα από το σπίτι μου για να δημιουργήσω το μέλλον μου, και από το Βανκούβερ, όπου κοιμόμουν στο ίδιο δωμάτιο με τα δύο αδέλφια μου, πήγα στο Σαν Φρανσίσκο όπου με φιλοξενούσε μια φίλη και κοιμόμουν στην κουζίνα του σπιτιού. Νομίζω ότι τη ζωή δεν πρέπει να την παίρνεις πολύ σοβαρά, αλλά, από την άλλη, πρέπει να προσπαθείς πολύ σοβαρά».
Τα δικά σας παιδιά, πάντως, μεγαλώνουν διαφορετικά; «Ναι, ενώ εγώ πήγα σε ένα σχολείο όπου όλοι ήμασταν φτωχοί και από διαφορετικές χώρες του κόσμου, τα παιδιά μου πηγαίνουν σε ιδιωτικό σχολείο, με 14 μαθητές στην τάξη, και από την Α΄ Δημοτικού μαθαίνουν κινέζικα».
Πώς γίνεται να περάσει ένας λαός, όπως ο ελληνικός, από τον εξευτελισμό στην αυτοεκτίμηση; «Να καινοτομήσει στην επιστήμη, στην τεχνολογία, όπου μπορεί. Να καινοτομήσει και στον αγροτικό τομέα. Δεν είναι ντροπή».
Τελικά το ταλέντο είναι κάτι έμφυτο ή είναι κυρίως θέμα δουλειάς; «Είναι κυρίως θέμα δουλειάς και ευκαιριών. Να σου δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να δείξεις το ταλέντο σου, για το οποίο, όμως, πρέπει να δουλεύεις σκληρά».
Η έμπνευση, όμως, είναι μια άλλη, προσωπική υπόθεση; «Εμπνευση για μένα είναι ότι αυτόν τον σκληρό κόσμο εκεί έξω πρέπει να τον κάνουμε καλύτερο».
Γι’ αυτό τα προγράμματα που έχετε εφαρμόσει για την Google είναι μοναδικά, όπως, π.χ., το Chrome Web Lab, μια σειρά διαδραστικών πειραμάτων στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου, και το YouTube Space Lab Channel, όπου παιδιά από όλον τον κόσμο «στέλνουν» στο Διάστημα τα δικά τους επιστημονικά πειράματα με κριτή τον Στίβεν Χόκινγκ, σε συνεργασία με τη NASA. «Οντως, ζητήσαμε από παιδιά να μας πουν τι πείραμα θα ήθελαν να γίνει στο Διάστημα. Λάβαμε 50.000 ιδέες και 50 εκατομμύρια παιδιά έχουν δει τα βίντεο με τις ιδέες τους. Αυτά δεν είναι διαφήμιση, είναι ιδέες που θα αλλάξουν τον πλανήτη».
Στην Google είστε διευθυντής σε ένα τμήμα όπου το ταλέντο ξεχειλίζει. Θα πρέπει να έχει πολύ ενδιαφέρον η καθημερινότητά σας. «Ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει εδώ. Στους κάτω ορόφους υπάρχουν παιδιά με τα μισά μου χρόνια και το διπλάσιο ταλέντο από μένα. Και πάρα πολλοί από αυτούς είναι Ελληνες».
Ποιο ήταν το μειονέκτημα στα προσόντα και ποιο στον χαρακτήρα σας, τα οποία έπρεπε να ξεπεράσετε γρήγορα αναλαμβάνοντας αυτή τη θέση στην Google; «Μειονέκτημα ήταν ότι προερχόμουν από έναν χώρο όπου η επαφή με τους ανθρώπους ήταν πρωταρχικής σημασίας, ενώ εδώ δουλεύω κυρίως διαδικτυακά. Οσον αφορά τον χαρακτήρα μου, ενώ η προηγούμενη δουλειά μου αύξησε πολύ το εγώ μου, γιατί συνεργάστηκα με τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο, εδώ πρέπει να το αφήνω έξω από την πόρτα, επειδή δεν βοηθάει πουθενά».
Καταλαβαίνετε ότι με τις εφαρμογές σας στην Google διαμορφώνετε κατά κάποιον τρόπο την επόμενη γενιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν είναι μεγάλο βάρος αυτό; «Είναι βάρος. Ομως υπάρχει η σημαντική, θετική πλευρά του θέματος. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, υπάρχει μια ολόκληρη γενιά παιδιών κάτω από 30, με απίστευτα καλή μόρφωση, με εξαιρετικά προσόντα, η οποία μεγάλωσε με τον λάθος τρόπο της ελληνικής κοινωνίας και τώρα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να περάσουν στην απέναντι πλευρά. Και πρέπει εμείς να τους δώσουμε την ευκαιρία και τις δυνατότητες για κάτι τέτοιο. Αυτό είναι το μεγάλο βάρος, η υποχρέωση. Οταν, όμως, σου δίνεται μια τόσο σημαντική θέση, όπως συνέβη σε μένα, είσαι υποχρεωμένος να βοηθήσεις τα νέα παιδιά, και κυρίως της Ελλάδας, να βρουν τον δρόμο τους. Αλλιώς, ποιο άλλο νόημα έχει αυτή η θέση που έχω; Θέλω να βοηθήσουμε τους ανθρώπους παντού στον κόσμο, και κυρίως στην Ελλάδα, με οποιονδήποτε τρόπο γίνεται, όχι γιατί είμαστε ιδιοφυΐες, αλλά επειδή είμαστε αποφασισμένοι και αφοσιωμένοι στο να το κάνουμε».
