Η Βάλερι Έλιοτ, η δεύτερη σύζυγος του Τ. Σ. Έλιοτ πέθανε στο Λονδίνο στις 9 Νοεμβρίου. Όσο ζούσε προσπαθούσε να κρατήσει μακριά από το αρχείο του νομπελίστα ποιητή, τους επίδοξους βιογράφους. Αυτή ήταν η επιθυμία του. Μετά τον θάνατό της, το αρχείο του αμερικανο-βρετανού ποιητή πρόκειται να ανοίξει στους μελετητές του και σύντομα θα δοθεί άδεια από το ινστιτούτο που διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του για μια επίσημη βιογραφία, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα «Guardian».
Πληροφορίες για την ταραγμένη σχέση του Έλιοτ με την πρώτη του σύζυγο, τη Βιβιέν Χέιγουντ αλλά και άλλες ατελέσφορες ρομαντικές σχέσεις του καθώς και για τη σχέση του με τον Έζρα Πάουντ και την επίδραση που άσκησε ο τελευταίος στο έργο του Έλιοτ πρόκειται να αποκαλύψει το Αρχείο Έλιοτ, του οποίου η Βάλερι ήταν ο φύλακας κέρβερος.
Αν υπάρχουν κάποια μυστήρια στη ζωή του Έλιοτ, θα διαλευκανθούν μόλις επιτραπεί η πρόσβαση στις προσωπικές σημειώσεις του. Οι εκτιμήσεις περί αντισημιτισμού του θα ελεγχθούν και αναμένεται ότι το ζήτημα θα αναζωπυρωθεί. Θα έχουμε όμως και σχόλια του Έλιοτ για την επώδυνη σχέση του με την πρώτη του σύζυγο, την απιστία της με τον φιλόσοφο Μπέρτραντ Ράσελ, τον ψυχολογικό κλονισμό της, τον εγκλεισμό της σε κλινική και την επίδρασή της στον Έλιοτ τόσο στη διάρκεια της κοινής τους διαβίωσης όσο και μετά τον χωρισμό τους. Γνωρίστηκαν το 1914 και παντρεύτηκαν το 1915. Ήταν ένας δυστυχισμένος γάμος που μεταφέρθηκε στο θέατρο από τον Μάικλ Χέιστινγκς στο «Τομ και Βιβ» (1984) και αργότερα στον κινηματογράφο στην ομώνυμη ταινία (1994) του Μπράιαν Γκίλμπερτ. Το 1928 ο Τομ πήρε όρκο αγνότητας και το 1932 αποφάσισε να χωρίσει με τη Βιβ, αν και δεν πήραν ποτέ διαζύγιο. Συναντήθηκαν μονάχα μία φορά πριν από τον θάνατό της στην κλινική το 1947.
Μετά τον γάμο με τη Βίβιεν ο ίδιος έλεγε ότι η ιδέα του γάμου του φαινόταν «εφιάλτης», γι’ αυτό και αρνήθηκε τρεις φορές την πρόταση γάμου της Βρετανής Μαίρης Τρεβέλιαν, με την οποία συνδεόταν, πιθανότητα πλατωνικά, επί 20 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, παντρεύτηκε στο τέλος την κατά 38 χρόνια μικρότερη γραμματέα του στις εκδόσεις Faber and Faber.
H Bάλερι Έλιοτ φρόντισε να διατηρήσει την υστεροφημία του ποιητή της Έρημης χώρας (1922), εξέδωσε την αλληλογραφία του και, σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν ήταν εντελώς αρνητική στο να παραχωρήσει την άδεια για τη σύνταξη μιας βιογραφίας του. «Ήθελε όμως πρώτα να έχουν εκδοθεί τα γράμματα», λέει στον «Guardian» η φίλη της και μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου Έλιοτ Κλερ Ρέιχιλ. Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε ο τόμος που καλύπτει τα χρόνια 1926-1927, τη μεταστροφή του Έλιοτ στον προτεσταντισμό και τον γάμο του με τη Βίβιεν.
Η Βάλερι είχε διατηρήσει σε άψογη κατάσταση και τη βιβλιοθήκη του Έλιοτ, από τη μελέτη της οποίας αναμένεται να προκύψουν ενδιαφέροντα στοιχεία για λογοτεχνικές του συγγένειες και επιρροές. Τέλος, πιθανή είναι και μια νέα έκδοση ποιημάτων του Έλιοτ, σύμφωνα με επιθυμία της Βάλερι: πρόκειται για ερωτικά ποιήματα που συνέθετε για χάρη της ο μοντερνιστής ποιητής κάθε Κυριακή.
