Ωρα αλλαγών για βιομηχανία και Πολιτεία

Οι προκλήσεις της τρέχουσας οικονομικής κρίσης μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνον αν χρησιμοποιηθούν ως ευκαιρίες αλλαγών. Μπορούμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους: ο πρώτος είναι να εστιάσουμε αποκλειστικά σε οριζόντιες περικοπές, αγνοώντας αν η παρεχόμενη υγειονομική και φαρμακευτική φροντίδα βελτιώνει το επίπεδο υγείας των πολιτών και συνεισφέρει στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ο άλλος δρόμος, κατά τη γνώμη μου ορθότερος, είναι να αλλάξουμε προτεραιότητες και να εστιάσουμε σε μεταρρυθμίσεις που θα επιφέρουν αξία στους ασθενείς, στην κοινωνία και στην οικονομία τα επόμενα χρόνια. Αλλαγές απαιτούνται και στη φαρμακευτική βιομηχανία και στις αρχές του συστήματος Υγείας. Επιτρέψτε μου να περιγράψω συνοπτικά κάποιες από τις αναγκαίες αλλαγές για τη φαρμακευτική βιομηχανία θέτοντας τα κύρια σημεία ενός νέου οράματος για το μέλλον.

Η φαρμακευτική βιομηχανία χρειάζεται πρωτίστως αλλαγή νοοτροπίας σχετικά με το εύρος των δραστηριοτήτων και την τεκμηρίωση της συνεισφοράς τους στο σύστημα υγείας. Εχοντας αναλάβει τη δύσκολη δουλειά της ανακάλυψης νέων φαρμάκων που αντιμετωπίζουν ασθένειες για τις οποίες δεν υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες συμβάλλει αποφασιστικά στη βελτίωση της υγείας του πληθυσμού. Αυτή η προστιθέμενη αξία της καινοτομίας δεν είναι απόλυτα κατανοητή από την κοινωνία και τις αρχές Υγείας. Η αποτελεσματική επικοινωνία και τεκμηρίωση της αξίας των νέων φαρμάκων θα της επιτρέψουν να συνεργαστεί με τους επαγγελματίες και τις αρχές Υγείας για τον καθορισμό των ομάδων ασθενών που περισσότερο ωφελούνται από τις νέες θεραπείες.

Θα πρέπει να συνεισφέρει στην οικονομική βιωσιμότητα του συστήματος Υγείας ενθαρρύνοντας το σωστό μείγμα φροντίδας μεταξύ πρωτότυπων, καινοτόμων φαρμάκων και φαρμάκων εκτός προστασίας πατέντας. Εδώ το ζήτημα δεν είναι ο καθορισμός μιας αναλογίας. Το ζητούμενο είναι η ικανότητα του συστήματος να καθορίσει τις κατάλληλες θεραπείες για τις κατάλληλες ομάδες ασθενών, δηλαδή σε ποιους πρέπει να συνταγογραφούνται πρωτότυπα φάρμακα και σε ποιους φάρμακα εκτός πατέντας. Το ζήτημα δεν είναι να διαχωρίσουμε τα φάρμακα, αλλά να καθορίσουμε τον κατάλληλο ασθενή για κάθε φάρμακο.

Θα πρέπει να συνοδεύει τις παρεχόμενες θεραπείες με υπηρεσίες που συμβάλλουν στην καλύτερη εκπαίδευση των επαγγελματιών Υγείας, με υπηρεσίες και εργαλεία που συμβάλλουν στην καλύτερη παρακολούθηση των δεικτών υγείας των ασθενών και στην ορθή χρήση φαρμάκων. Τέλος, θα πρέπει να αναζητήσει αποδοτικότερες επιχειρηματικές μεθόδους εστιάζοντας σε δραστηριότητες που προσθέτουν υγεία στην κοινωνία και που μπορούν να αποτελούν επενδυτικές πρωτοβουλίες για τη χώρα και την οικονομία της. Αυτό το κριτήριο αξίας στη δράση της βιομηχανίας θα επιτρέψει να επιτύχουμε και τα υψηλότερα δυνατά επίπεδα ηθικής συμπεριφοράς. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα και διαφάνεια τα ζητήματα αυτά ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε τις επιστημονικές καινοτομίες που βελτιώνουν την υγεία της κοινωνίας.

Η αυξανόμενη ανεργία και η μείωση των εισοδημάτων πάντοτε συνοδεύονται από αυξημένη νοσηρότητα, γι’ αυτό η παροχή αποτελεσματικής φροντίδας είναι το ίδιο σημαντική με τη μείωση των δαπανών. Κάθε ασθενής που δεν αντιμετωπίζεται σωστά επιστρέφει και καταναλώνει εκ νέου υγειονομικούς πόρους. Μόνο η αποτελεσματική και αποδοτική υγειονομική φροντίδα ελέγχει το κόστος.

Συνεπώς η Πολιτεία σε συνεργασία με τη βιομηχανία, τους επαγγελματίες Υγείας και την ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να αναπτύξει τους κατάλληλους μηχανισμούς αξιολόγησης και διοίκησης του συστήματος και κατάλληλες στοχευμένες πολιτικές για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων ασθενειών με μεγάλη επίπτωση στην κοινότητα. Μόνον έτσι η υγειονομική φροντίδα θα συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη. Γιατί η καλύτερη υγεία απελευθερώνει πόρους και ανθρώπους που βοηθούν στην ανάπτυξη της οικονομίας. Σε αυτό το πρίσμα καλούνται η βιομηχανία και η Πολιτεία να συνεργαστούν για ένα βιώσιμο και αποτελεσματικό σύστημα Υγείας.