Ανησυχητική σύνδεση μεταξύ της υψηλής κατανάλωσης λευκού ρυζιού και του διαβήτη τύπου 2 ανακάλυψαν ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ.
Μελέτες σε Ανατολή και Δύση
Σε δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Βritish Medical Journal» (ΒΜJ) οι ερευνητές αναφέρουν ότι κατέληξαν στα συμπεράσματά τους μετά από ανάλυση τεσσάρων προηγούμενων μελετών που διεξήχθησαν στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία και στις ΗΠΑ.
Στο πλαίσιο των μελετών παρακολουθήθηκαν συνολικά 350.000 άτομα για χρονικό διάστημα που κυμαινόταν από τέσσερα ως 22 χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα περισσότερα από 13.000 άτομα εμφάνισαν διαβήτη τύπου 2.
Στις μελέτες που διεξήχθησαν στην Κίνα και στην Ιαπωνία, τα άτομα που κατανάλωναν το περισσότερο λευκό ρύζι αντιμετώπιζαν 55% μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με εκείνα που κατανάλωναν το λιγότερο ρύζι. Στις μελέτες που διεξήχθησαν στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία όπου η κατανάλωση ρυζιού είναι πολύ μικρότερη σε σύγκριση με την Ασία, η διαφορά στον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη μεταξύ της ομάδας υψηλής και χαμηλής κατανάλωσης ήταν της τάξεως του 12%.
Στις ασιατικές χώρες η μέση κατανάλωση ρυζιού ήταν τρεις με τέσσερις μερίδες την ημέρα ενώ στις δυτικές χώρες η κατανάλωση περιοριζόταν σε μια ως δύο μερίδες ρύζι την εβδομάδα.
Λευκό ρύζι με χαμηλή διατροφική αξία
Το λευκό ρύζι είναι και το πιο «διαδεδομένο» σε παγκόσμιο επίπεδο. Η «γυαλιστερή» όψη του είναι το αποτέλεσμα αποφλοίωσης και αλέσματος, διαδικασίες από τις οποίες απομένει τελικώς κυρίως το άμυλο.
Το καφέ ρύζι αντιθέτως περιέχει περισσότερες φυτικές ίνες, μαγνήσιο και βιταμίνες ενώ έχει και χαμηλότερο «γλυκαιμικό δείκτη» (πρόκειται για έναν δείκτη που μετρά πόσο γρήγορα ένα τρόφιμο αυξάνει το σάκχαρο του αίματος) σε σύγκριση με το λευκό.«Αυτό που ανακαλύψαμε ήταν ότι το λευκό ρύζι φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2, κυρίως σε πληθυσμούς όπως ο ασιατικός όπου γίνεται πολύ μεγάλη κατανάλωσή του» ανέφερε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο επικεφαλής της μελέτης Κι Σαν.
Παραδέχθηκε ότι η μελέτη της ομάδας του συνδέεται με περιορισμούς καθώς για παράδειγμα δεν υπήρχαν λεπτομέρειες σχετικά με το ποιες άλλες τροφές κατανάλωναν οι εθελοντές εκτός από ρύζι. «Δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε 100% βέβαιοι σχετικά με τη σύνδεση, με δεδομένο ότι κάναμε μετα-ανάλυση τεσσάρων προηγούμενων μελετών. Ωστόσο παρατηρήσαμε μια συνάφεια μεταξύ των στοιχείων των μελετών και υπάρχει και βιολογικό υπόβαθρο το οποίο ενισχύει τη σχέση μεταξύ λευκού ρυζιού και διαβήτη». Ο ειδικός ζήτησε τη διεξαγωγή περαιτέρω μελετών προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της ομάδας του.
