Πρόταση Διαμαντοπούλου για πολιτική συννενόηση με Βενιζέλο

Κείμενο με τις θέσεις της για τον πολιτικό αναπροσανατολισμό του ΠαΣοΚ και τους στόχους που θα πρέπει να επιδιώξει το κόμμα με την επόμενη ηγεσία του, αναμένεται να δημοσιοποιήσει εντός της εβδομάδας, η υπουργός Παιδείας, κυρία Αννα Διαμαντοπούλου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η δημοσιοποίηση του κειμένου θα πρέπει να αναμένεται πριν την συνδιάσκεψη και το πολιτικό συμβούλιο του Σαββατοκύριακου, ενδεχομένως και τις αμέσως επόμενες ημέρες.

Η κυρία Διαμαντοπούλου αναμένεται να κινηθεί στο πλαίσιο των προτάσεων που είχε διατυπώσει από την περίοδο που σχημάτισε την βραχύβια «τρόικα» με τους κκ. Ραγκούση και Λοβέρδο.

Παράλληλα, αναμένεται να ανακοινώσει ότι δεν σκοπεύει να είναι μεταξύ των διεκδικητών της ηγεσίας του ΠαΣοΚ.

Βάση για συμφωνία με Βενιζέλο

Σύμφωνα ωστόσο με πληροφορίες, η υπουργός Παιδείας, θα συνδυάζει την δημοσιοποίηση των προτάσεών της με ένα αίτημα για συνάντηση προς τον κ. Βενιζέλο, τον οποίο θα καλέσει να υιοθετήσει το πολιτικό της πλαίσιο, προκειμένου και αυτή από την πλευρά της να στηρίξει την υποψηφιότητά του – δεδομένου ότι με τον κ. Χρ. Παπουτσή δεν φαίνεται να έχει κοινή βάση συνεννόησης για την πορεία του ΠαΣοΚ και τις επιδιώξεις του κόμματος.

Εξι διαγραφέντες «κοιτούν» προς τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Την ίδια στιγμή, από την πλευρά έξι διαγραφέντων βουλευτών του ΠαΣοΚ, δόθηκε στη δημοσιότητα ένα επτασέλιδο κείμενο πολιτικών θέσεων, το οποίο φαίνεται πως έχει συνταχθεί με το βλέμμα στραμμένο σε μία ενδεχόμενη συνεργασία με την Δημοκρατική Αριστερά του κ. Φ. Κουβέλη.

Χαρακτηριστικό είναι πως στο κλείσιμο του κειμένου, οι συντάκτες του αναφέρουν: «Η ανασύνθεση ενός πλουραλιστικού δημοκρατικού εναλλακτικού συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων σε μια ριζοσπαστική κατεύθυνση διακυβέρνησης της Χώρας στα πλαίσια του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού αποτελεί το ζητούμενο για τον Ελληνικό λαό».

Στο κείμενο, το οποίο συνυπογράφουν οι κκ. Ι. Αμοιρίδης, Ι. Μιχελογιαννάκης, Η. Θεοδωρίδης, Θ. Παραστατίδης, Τσετίν Μαντατζή και Γ. Παπαμανώλης, σημειώνεται μεταξύ των άλλων ότι «η κυρίαρχη επιλογή της αυτονόμησης του πολιτικού συστήματος και κυρίως της κυβέρνησης, από την κοινωνία, με σημαία την υπερβατική θεωρία «της σωτηρίας της Πατρίδας» είναι διάτρητη και επικίνδυνη».

Τονίζεται επίσης πως «όταν κλείνει ένας ιστορικός κύκλος, με τον σημερινό μάλιστα τρόπο, τότε συμπαρασύρει και τις πολιτικές δυνάμεις που τον υπηρέτησαν» και ότι «οι υπεύθυνοι των μεγάλων στρεβλώσεων της μεταπολίτευσης (η ενσωμάτωση στο κράτος που έπρεπε να αλλάξουμε, η συμφιλίωση και η τροφοδότηση της τεράστιας παραοικονομίας, η οποία εκτόπισε την πραγματική οικονομία, η εκτροπή των δημοκρατικών διεκδικήσεων προς την συνδιοίκηση και την συνδιαχείριση με τα κρατικά συνδικάτα) δεν μπορούν να αποτελέσουν τους φορείς του εγχειρήματος εξόδου από την κρίση».