Ο Αλέξης «αντιγράφει» την Αλέκα

Μπορεί ο Περισσός να αποκρούει μετά βδελυγμίας τις εκκλήσεις της Κουμουνδούρου για ενωτική συμπόρευση με στόχο έναν νέο συνασπισμό εξουσίας, ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζει να κάνει βήματα που τον φέρνουν πιο κοντά προς το ΚΚΕ. Οι θέσεις της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του συμμαχικού μορφώματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς για μια λαϊκή κυβέρνηση συνιστούν ένα πλαίσιο σύγκλισης προς τις θέσεις της κομμουνιστικής Αριστεράς. Αν και τους χωρίζει το κομβικό ζήτημα της «λαϊκής εξουσίας», που θέτει ως μονόδρομο το ΚΚΕ προκειμένου να υπάρξει η οποιαδήποτε ανατροπή σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, όπως και το ζήτημα παραμονής ή όχι στην ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί προτάσεις που βρίσκονται ολοένα πιο κοντά προς την κατεύθυνση των κάθετων ρήξεων, με προοπτική το «σοσιαλιστικό αντιπαράδειγμα προς τον καπιταλισμό», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.

«Οφείλω να ομολογήσω ότι η ενωτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μη συγκινεί το ίδιο τις ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς, συγκινεί όμως τους απλούς ανθρώπους» εκτιμούσε προ ημερών ο πρόεδρος του ΣΥΝ και επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας ενώπιον των στελεχών του συμμαχικού σχήματος, επισημαίνοντάς τους ότι «δεν πρέπει να μας απογοητεύει το γεγονός ότι, πρόσκαιρα ενδεχομένως, ακόμα και τώρα οι ηγεσίες αρνούνται αυτή την αναγκαία σύμπραξη-συμπόρευση σε ένα μέτωπο ανατροπής».

Παρά ταύτα αυτό που προτείνεται είναι «να αντιπαραβάλει η Αριστερά απέναντι στην κρίση μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση». Ηδη από την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει την πρόταση για τη δημιουργία ενός «αριστερού, προοδευτικού αντιμνημονιακού-αντινεοφιλελεύθερου μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων», με στόχο να εκφράσει «την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων της Αριστεράς, των δυνάμεων της ριζοσπαστικής οικολογίας και των δυνάμεων που απομακρύνονται οριστικά από τις επιλογές και την πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων του δικομματισμού». Πρόκειται για ένα «μέτωπο» το οποίο προσδοκάται «να διατυπώσει με τον πιο αξιόπιστο τρόπο αυτή την εναλλακτική πρόταση και να προωθήσει τη συγκρότηση μιας νέας λαϊκής πλειοψηφίας, ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, με πυρήνα τη ριζοσπαστική Αριστερά».

Σε κάθε περίπτωση η «ενωτική πρόταση» του ΣΥΡΙΖΑ αφορά την περίοδο μέχρι τις εκλογές, τις ίδιες τις εκλογές, αλλά και τη μετεκλογική περίοδο, όπως δηλώνεται, ώστε να μη μείνει η εντύπωση ότι πρόκειται για μία πρωτοβουλία με στενό εκλογικό ορίζοντα, αλλά για μία πολιτική πρόταση μακράς πνοής με στόχο τη συγκρότηση ενός νέου πόλου εξουσίας σε κυβερνητικό επίπεδο. Ετσι, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ επεξεργάστηκε σειρά προγραμματικών αξόνων τους οποίους θα μπορούσε να εφαρμόσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, «στηριγμένη σε ένα ενωτικό, αγωνιστικό, μαχητικό κίνημα», όπως αναφέρεται στη σχετική απόφαση.

Πού θα βρεθούν πόροι
Φόροι σε πλούσιους και Εκκλησία

Στη βάση των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται «η άμεση απεμπλοκή από το μνημόνιο, η ανατροπή της πολιτικής που μας βυθίζει στην ύφεση και οδηγεί την κοινωνία στην καταστροφή, η ακύρωση του μνημονίου και των μέτρων που απορρέουν από αυτό και η ανατροπή της νέας δανειακής σύμβασης και των μέτρων που τη συνοδεύουν». Οσον αφορά το χρέος προτείνεται η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών κτλ. Ειδικότερα τονίζεται ότι «η τρόικα πρέπει να απομακρυνθεί από τη χώρα» και ένας νέος συνασπισμός εξουσίας με ισχυρή λαϊκή εντολή «να καταγγείλει το μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο και να καταργήσει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που απορρέουν από αυτά, καθώς και τις δανειακές συμβάσεις και τις δεσμεύσεις τους».

Μέσω μιας πολιτικής «ανατροπής της λιτότητας, αναδιανομής του πλούτου και εξεύρεσης νέων πόρων», προτείνεται η φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, του πλούτου και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, η αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, η κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, η δημιουργία περιουσιολογίου, η δήμευση περιουσίας σε περιπτώσεις διαφθοράς, διαπλοκής, ψευδούς δήλωσης περιουσίας και μαύρου χρήματος κ.ά.

Επίσης, προτείνεται ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας και η κρατικοποίηση της μεγάλης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και η κανονική φορολόγηση της Εκκλησίας, όπως και μέτρα φορολόγησης των εφοπλιστών, των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης και κινητής περιουσίας.

Ακόμη προτείνεται η διεκδίκηση του γερμανικού κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων και αποζημιώσεων για τα θύματα της Κατοχής, ενώ στο πλαίσιο των άμεσων μέτρων επιβίωσης του λαού προτείνεται η αύξηση μισθών και συντάξεων, η λήψη μέτρων για την ανεργία και τους ανέργους, η αποκατάσταση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, η υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η κατάργηση όλης της αντεργατικής νομοθεσίας των τελευταίων χρόνων, η κατάργηση των άτυπων, μερικών και ελαστικών σχέσεων εργασίας, η μείωση των έμμεσων φόρων κ.ά.