Για πολιτική προβοκάτσια εναντίον της Ελλάδας κατηγορεί τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, υποστηρίζοντας παρ’ όλα αυτά ότι η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές, αλλά έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης Μόντι στην Ιταλία. Η υπουργός Παιδείας θεωρεί αναπόφευκτη τη δημιουργία νέου κόμματος στον χώρο της Κεντροαριστεράς, εφόσον δεν μπορέσει το ΠαΣοΚ να συνεχίσει να εκφράζει τους ψηφοφόρους αυτού του χώρου και για τον λόγο αυτό ζητεί άμεση εκλογή νέου προέδρου του Κινήματος.
Σας άκουσα την περασμένη εβδομάδα να λέτε ότι πρέπει να ξεχάσουμε τις εκλογές, αλλά να υπάρξει ένας ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Μπορεί να λειτουργήσει κυβέρνηση με αυτό το κλίμα;
«Το κλίμα το συνδιαμορφώνουμε όλοι μας. Το νέο μνημόνιο εμπεριέχει έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό μέτρων, πολιτικών και νομοθετημάτων. Υποχρεώσεις που η εκπλήρωσή τους ελέγχεται ανά τρίμηνο, με κρίσιμους σταθμούς τον Ιούνιο και τον Δεκέμβριο του 2012. Αν τον Ιούνιο βρεθούμε στην ανάγκη νέων μέτρων, γιατί εμείς δεν θα έχουμε προλάβει να υλοποιήσουμε αυτά για τα οποία δεσμευτήκαμε, οι πολίτες θα εξαγριωθούν ακόμη περισσότερο μαζί μας. Οι εκλογές απλώς θα καθυστερήσουν την υλοποίηση των δεσμεύσεών μας. Τα δύο κόμματα πρέπει να συμφωνήσουν σε μία νέα κυβέρνηση υπό τον Λ. Παπαδήμο με υπουργούς αφοσιωμένους αποκλειστικά στο κυβερνητικό έργο, οι οποίοι θα ελέγχονται κάθε μήνα από τη Βουλή για την πιστή υλοποίησή του. Απορρίπτουμε επιτρόπους, ειδικούς λογαριασμούς και παιδονόμους. Αλλά είναι υπόθεση της κυβέρνησης, της Βουλής και των κοινωνικών εταίρων να πείσουμε την υφήλιο ότι η Ελλάδα θέλει αλλαγές, μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις, πετυχαίνει στόχους. Η επίτευξη των βασικών στόχων, η σχετική σταθεροποίηση και η αποκατάσταση κλίματος αξιοπιστίας με τους εταίρους καταλήγουν σε εκλογές μακριά από τις σημερινές συνθήκες ακραίας σύγκρουσης, έξω και μέσα».
Μα μπορεί να λειτουργήσει πλέον μία κυβέρνηση σε ένα Κοινοβούλιο που το πρώτο κόμμα διαθέτει 131 βουλευτές και το δεύτερο κόμμα είναι μία ανομοιογενής ομάδα ανεξάρτητων βουλευτών;
«Οφείλει να λειτουργήσει και είναι θέμα να το αποφασίσουν οι πολιτικές δυνάμεις. Στο Κοινοβούλιο αυτό υπάρχουν 199 βουλευτές που σήκωσαν το βάρος, ως εκπρόσωποι του έθνους, να αποτρέψουν μια προ των πυλών χρεοκοπία. Οι βουλευτές αυτοί, κι εγώ ανάμεσά τους, οφείλουν και μπορούν να εξασφαλίσουν και το όφελος της χώρας από αυτή την απόφασή τους. Είμαι δε πεπεισμένη ότι και πολλοί από τους βουλευτές που έκριναν διαφορετικά θα στηρίξουν μία αποφασισμένη και αποτελεσματική κυβέρνηση. Στο κρίσιμο επόμενο τρίμηνο, μια δίμηνη εσωστρέφεια με σκληρές προεκλογικές αντιπαραθέσεις, διοικητική χαλάρωση και χαρακτηριστικά ακυβερνησίας θεωρώ ότι οδηγεί στην αποτυχία της εθνικής προσπάθειας. Τώρα χρειάζεται υπερεντατική δουλειά και μέτωπο εσωτερικής συνεννόησης και εξωτερικής αντεπίθεσης, όχι εκλογές».
Οργιστήκατε και εσείς με την παρέμβαση του κυρίου Σόιμπλε, με την οποία επιχείρησε να μας υποδείξει ακόμη και τον χρόνο των εκλογών;
«Ξεκίνησα την πρωτοβουλία «Ευρώπη SOS», με ευρωπαϊστές πολιτικούς από άλλες χώρες, θεωρώντας επικίνδυνη τη στάση της Γερμανίας απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Επιτροπή και Συμβούλιο Κορυφής έχουν συμπιεστεί στη βούληση μιας χώρας. Εχουμε πολιτικές παρεμβάσεις από πλευράς Γερμανίας προκλητικές και για άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Γαλλία. Ο «πόλεμος των λέξεων» θυμίζει τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Εξοργίζομαι με τον κύριο Σόιμπλε, έμπειρο πολιτικό που γνωρίζει καλά τι σημαίνει παρέμβαση ξένου παράγοντα στη λειτουργία της δημοκρατίας μιας χώρας. Γι’ αυτό και σκέφτομαι ότι πρόκειται για πολιτική προβοκάτσια. Ενα ακόμη στοιχείο που ωθεί τα δύο μέρη στον αποχαιρετισμό».
Το απόγευμα της Πέμπτης το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠαΣοΚ συζήτησε για μία ακόμη φορά τη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου του κόμματος. Ως πότε θα συζητάτε αυτή τη διαδικασία;
«Θεωρώ απολύτως δικαιολογημένη την κριτική που εμπεριέχεται στην ερώτησή σας. Για τη μεγάλη πλειονότητα του κόσμου «εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν». Το ΠαΣοΚ έχει ανάγκη στον ταχύτερο δυνατό χρόνο, με διαδικασίες που δεν θα αμφισβητηθούν, να προχωρήσει στην εκλογή νέας ηγεσίας, με ταυτότητα και συγκεκριμένο λόγο, που θα αφοσιωθεί στην ανασυγκρότησή του».
Δεν σκεφτήκατε ποτέ να βγείτε και εσείς μπροστά και να θέσετε υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος;
«Το σκέφτηκα. Ομως προσωπικές και κομματικές φιλοδοξίες δεν μπορεί να έχουν προτεραιότητα αυτή την ώρα».
Ακούω κάποιες φήμες τις τελευταίες εβδομάδες ότι σκέφτεστε να πολιτευθείτε σε άλλη περιφέρεια. Εχετε πράγματι τέτοιες σκέψεις;
«Καιρό τώρα, πολλά ακούγονται και διάφορα γράφονται, με απολύτως μεθοδευμένο τρόπο. Ειλικρινά σας λέω ότι έχω βαρεθεί να διαβάζω μικρόψυχα σενάρια για το πού θα πολιτευτώ, αν θα κάνω νέο κόμμα και εάν θα επανεκλεγώ ή όχι. Για να βάλω μια τελεία… τόσο ο πολιτικός μου χώρος όσο και η εκλογική μου περιφέρεια (Α’ Αθήνας) παραμένουν σταθερά».
Είναι δυνατόν να γεννηθούν στην Ελλάδα νέα κόμματα τα οποία θα μπορέσουν στη συνέχεια να εξελιχθούν σε πλειοψηφικά ρεύματα;
«Αυτό που μπορώ να πω με ασφάλεια είναι ότι ο χώρος του δυναμικού Κέντρου και της υπεύθυνης Αριστεράς, η δημοκρατική παράταξη που εκφράστηκε από το ΠαΣοΚ επί δεκαετίες, είναι εδώ. Αν το ΠαΣοΚ δεν μπορεί να τον συναντήσει ξανά, είναι ιστορικά βέβαιο ότι θα το κάνει ένα νέο κόμμα».
Η σύγκρουση στα πανεπιστήμια
«Περίμενα ότι θα αντιδράσει το ακραίο κατεστημένο»
«Περίμενα ότι θα αντιδράσει το ακραίο κατεστημένο»
Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη όταν παρακολουθούσατε την Κυριακή την καταστροφή της Αθήνας;
«Θλίψη, όχι μόνο για τις καταστροφές, αλλά κυρίως για το μίσος απέναντι σε μια πόλη που δεν φταίει σε τίποτε για τις ιδεολογικές διαφορές μας».
Ποιος φέρει την κύρια ευθύνη, κατά τη γνώμη σας, που δεν κατέστη δυνατόν να αποτραπεί αυτή η καταστροφή;
«Δεν μου αρέσει πάνω από τα αποκαΐδια, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να αποδίδω άνωθεν ευθύνες. Το σίγουρο είναι ότι καμία από τις υπεύθυνες αρχές δεν ανταποκρίνεται εδώ και χρόνια στις υποχρεώσεις της, ενώ όπως πάντα κάποιοι ρίχνουν λάδι αντί για νερό στη λαϊκή οργή».
Και δεν είναι η μοναδική κακή εικόνα που παρουσιάζει η Αθήνα…
«Στο κέντρο της Αθήνας και στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές του έχουμε πλέον δραματική ανατροπή των συνθηκών διαβίωσης. Οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι εκεί δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης εξαιτίας της κρίσης αλλά και της ανασφάλειας. Νομίζω ότι, πλέον, χρειαζόμαστε ριζικές λύσεις. Πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν παράνομοι μετανάστες από το κέντρο της Αθήνας και να μεταφερθούν σε κέντρα υποδοχής διασκορπισμένα σε όλη την επικράτεια και σε χώρους που θα ορίσουν και οι περιφέρειες. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα πράγματα έτσι, ώσπου να δεήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση να σχεδιάσει μια πολιτική για τους μετανάστες. Δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλο το κέντρο της πόλης να γίνεται έρμαιο εξαθλίωσης. Εννοείται ότι τους νόμιμους μετανάστες και εκείνους που θα πάρουν άσυλο – και εδώ έχει σημειωθεί πρόοδος – η Πολιτεία πρέπει να κάνει τα πάντα για να τους εντάξει. Αλλά πριν απ’ όλα πρέπει να αποφασίσουμε εμείς – και όχι η Αστυνομία – πόσους μετανάστες αντέχει αυτή η χώρα. Οχι πόσους λαθρομετανάστες, αλλά πόσους ισότιμους πολίτες μετανάστες».
Η σύγκρουση με τους πρυτάνεις συνεχίζεται. Θα εφαρμοστεί τελικά ο νόμος;
«Ο νόμος εφαρμόζεται. Η «σύγκρουση» αφορά το άρθρο για τη διοίκηση, δηλαδή την εξουσία, που και εκεί ήδη έχουν εκλεγεί πέντε διοικήσεις. Δεν περίμενα να γίνει μια τόσο μεγάλη αλλαγή χωρίς να αντιδράσει το ακραίο κατεστημένο των πανεπιστημίων που με κορόνες προοδευτισμού αρνείται, για δεκαετίες, κάθε πρόοδο στην πράξη. Είναι ενδεικτικό της αλλαγής σελίδας το πώς λοιδορούνται και τι είδους επιθέσεις υφίστανται όσοι – και είναι πολλοί – σηκώνουν το ανάστημά τους σε βίαιες μειοψηφίες. Σέβομαι την κάθε άποψη και στον νόμο υπάρχει άρθρο που προβλέπει την αξιολόγηση τυχόν αδυναμιών του. Αλλά στέκομαι μετωπικά απέναντι σε κάθε άρνηση εφαρμογής του. Τέλος εποχής και γι’ αυτή την αντίληψη».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
