Ελα στην θέση του. Εννοώ του Σόιμπλε. Αυτού ντε του κακιωμένου. Που μορφολογικά και ενδυματολογικά παραπέμπει σε αρχιλογιστή Τραπέζης της Ελλάδος του πενήντα. Αντε του εξήντα. Εκείνους τους ταμίες που για να μην φθείρονται οι αγκώνες τους φορούσαν μαύρα «μανίκια». Και όπου κάθε φορά που ήταν να μετρήσουν μερικά χιλιάρικα στον Χ πελάτη, πρώτα του ρίχναν βλέμμα μισομοχθηρό, μισοκαχύποπτο, συνοδευόμενο από στιγμιαίο χαμόγελο με δόντια. Πως λέμε «ήλιος με δόντια»; Ετσι. Ενα βλέμμα που περίπου έλεγε «μπας και ο πελάτης είναι απατεώνας;», «μπας και δεν εξοφλήσει το δάνειό του;». Και ύστερα μ’ ένα κάθε φορά «φτου» μετρούσαν τα χιλιάρικα. Κάπως έτσι και ο αρχιλογιστής του γερμανικού θησαυροφυλακίου. Ελάτε λοιπόν στην θέση του. Τη μια μέρα έκπληκτος βλέπει στην τηλεόραση τον «κάποιον» – γι’ αυτόν – Γιώργο Καρατζαφέρη, έναν από τους τρεις που στήριζαν την κυβέρνηση του Παπαδήμου, να μιλάει για τα στενά του παπούτσια. Την άλλη μέρα πάλι με τον ίδιο να τον ακούει, βγαίνοντας από την κρίσιμη συνεδρίαση όπου παιζόταν η τύχη της χώρας του, να αναφέρεται στους Μπιτλς.
Την τρίτη αποσβολωμένος να μαθαίνει ότι ο ίδιος Καρατζαφέρης, υπέρμαχος του πρώτου, παραιτήθηκε ως διαφωνών με το δεύτερο Μνημόνιο. Υστερα να διαβάζει ότι εις εκ των τριών Ελλήνων δανειζόμενων, ο Παπανδρέου δηλαδή, ζήτημα είναι αν στις εκλογές θα πάρει οκτώ με δέκα τοις εκατό. Την επομένη να μαθαίνει ότι σαρανταπέντε νοματαίοι των τριών κομμάτων που στηρίζουν την δανειακή σύμβαση την έκαναν με μικρά πηδηματάκια προς την έξοδο από την σύμβαση. Υστερα πάλι να πληροφορείται ότι το ποσοστό της ΝΔ κατρακυλάει. Και ότι παρόλα αυτά ο αρχηγός της εξακολουθεί να απαιτεί εκλογές εδώ και τώρα. Και on top να διαβάζει ότι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου ενώ ήξερε ότι η Νομική Σχολή έχει μετατραπεί σε αυτοσχέδια βιοτεχνία παραγωγής μολότοφ και άλλων πολεμικών υλικών, εκείνος το μόνο που έκανε για να αποσείσει από πάνω του, γραφειοκρατικά, τις ευθύνες του, έστελνε Fax στην Αστυνομία και την υπουργό Παιδείας. «Μα καλά» θα ρώτησε τους συνεργάτες του «Σ’ αυτό τον σκουπιδοτενεκέ με το όνομα Ελλάδα ακόμα να μάθουν ότι εδώ και αιώνες έχει εφευρεθεί το τηλέφωνο; Εστω η κινητή τηλεφωνία;» Κάπως έτσι ο χερ Σόιμπλε κάθεται και σκέφτεται. Οτι απέναντί του έχει να κάνει με εξωγήινους. Κάποιου μακρινού πλανήτη. Με χαμηλό έως ανύπαρκτο δείκτη σοβαρότητας και ευθύνης. Υστερα σου λέει. Ας υποθέσουμε ότι εμείς τους δίνουμε 130 δισεκατομμύρια. Και ας υποθέσουμε – πράγμα πολύ πιθανό – ότι στις επερχόμενες ελληνικές εκλογές, σχηματίζεται συμμαχία με επικεφαλής την Λούκα Κατσέλη, τον Γιάννη Μανώλη, τον Κώστα Γκιουλέκα και τον Αλέξη Τσίπρα.
Ενα τουρλουμπούκι δηλαδή. Τότε εγώ τι να τις κάνω τις υπογραφές του Παπανδρέου και του Σαμαρά; Παλιόχαρτο για την τουαλέτα μου; Και αν αυτοί μου πουν ότι δεν αναγνωρίζουν καμία δανειακή σύμβαση; Με τέτοιο μπουρδέλο δεν γίνεται δουλειά. Επομένως δύο τινά. Το πρώτο οι εκλογές να αναβληθούν για δύο ακόμα χρόνια. Πρέπει λοιπόν επειγόντως να στριμώξουμε τον Σαμαρά. Το δεύτερο, το plan Β δηλαδή, σε περίπτωση που ο Σαμαράς κάνει του κεφαλιού του, πρέπει απαραιτήτως να απαιτήσω τις υπογραφές όλων των αρχηγών όλων των κομμάτων συμπεριλαμβανομένης και της Αλέκας. Αλλιώτικα No τζίφρες, no money! Παρανοϊκό; Φοβάμαι ότι λίαν συντόμως θα δούμε και θα υποστούμε το έργο αυτό. Και ως θεατές και ως θύματα!
