Ο νοµπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ υπήρξε σύµβουλος του Γιώργου Παπανδρέου και αυτός τον έπεισε να προσφύγει στο Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο µε το επιχείρηµα ότι «θα µπορούσε το ΔΝΤ να µας παράσχει προστασία έναντι των κερδοσκοπικών πιέσεων στα ελληνικά οµόλογα» («Καθηµερινή», 20/12). Τις τραγικές συνέπειες αυτής της συµβουλής πληρώνουµε σήµερα. Ο ίδιος οικονοµολόγος (από τους πεφωτισµένους αµερικανούς αριστερούς) εµπνέει σήµερα τους υπερµάχους εξόδου από την ευρωζώνη και επανόδου στη δραχµή µαζί µε έλληνες οµοϊδεάτες οικονοµολόγους, που µας συνιστούν να ακολουθήσουµε το παράδειγµα της Αργεντινής, κι ας µας προειδοποιεί ο εφαρµοστής αυτής της πολιτικής, τέως υπουργός Οικονοµικών Καβάγιο, ότι µια τέτοια στρατηγική θα ισοδυναµούσε µε αυτοκτονία.
Μολονότι τα επιχειρήµατα των υποστηριζόντων την επάνοδο στη δραχµή δεν είναι αµελητέα (π.χ. δυνατότητα υποτιµήσεως του νοµίσµατος), όµως αντιπαρέρχονται τις άµεσες καταστροφικές συνέπειες εξόδου από το ευρώ, µερικές από τις οποίες είχα την ευκαιρία να εκθέσω σ’ αυτή τη στήλη στις 30.10.2011. Οσοι διαφώνησαν µε όσα είχα υποστηρίξει θεώρησαν ότι µε αποστόµωσαν αντιπαρατηρώντας ότι πολύ καλά ήµαστε την εποχή που έχοντας ως νόµισµα τη δραχµή αποφασίσαµε να ενταχθούµε στη ζώνη του ευρώ. Δεν πείστηκαν ότι η έξοδος από το ευρώ σήµερα δεν θα µας επαναφέρει στην προ ευρώ εποχή, αλλά στην εφιαλτική σε σύγκριση µε το σήµερα δεκαετία του ‘50. Και το τι σηµαίνει αυτό το περιγράφει µε αφυπνιστική ωµότητα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος σε δραµατική συνέντευξή του στην «Καθηµερινή», (1.1.12). Ενδεικτικά σταχυολογώ συµπυκνωµένα: «Τυχόν επιστροφή στη δραχµή θα ισοδυναµούσε, τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια, µε αληθινή Κόλαση. Δεν θα έχουµε συνάλλαγµα για εισαγωγές και κανένας δεν θα δέχεται δραχµές. Θα παρουσιαστούν έτσι σηµαντικές ελλείψεις στα κυριότερα αγαθά (σε υγρά καύσιµα, πρώτες ύλες, αγροτικά προϊόντα, ακόµα και σε τρόφιµα) που είναι σε µεγάλο βαθµό εισαγόµενα. Σχολεία, νοσοκοµεία και γενικά οι δηµόσιες υπηρεσίες θα αντιµετωπίσουν δυσκολίες στη λειτουργία τους. Ελλείψει καυσίµων ο στρατός και η αστυνοµία δεν θα µπορούν να κινούν τα οχήµατά τους. Στην πρώτη µεταβατική περίοδο θα βιώσουµε ένα εφιαλτικό σενάριο. Το βιοτικό επίπεδο θα κάνει “βουτιά”. Το νέο νόµισµα θα υποτιµηθεί κατά 60%-70%. Για να επέλθει κάποια εξισορρόπηση θα χρειαστούν 2-2,5 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων θα σηµειωθούν απανωτές υποτιµήσεις, υπερπληθωρισµός, υψηλά δανειακά επιτόκια, αν αποφασίσουν οι αγορές να µας ξαναδανείσουν. Πρόοδος δεκαετιών θα πάει άσκοπα χαµένη. Αφελώς κάποιοι καλοπροαίρετοι πιστεύουν ότι επιστροφή στη δραχµή σηµαίνει πως θα γυρίσουµε περίπου στο 2000. Επιστροφή στη δραχµή σηµαίνει επιστροφή της χώρας δεκαετίες πίσω».
Ας προστεθεί ότι το δηµόσιο χρέος θα εκτιναχθεί αµέσως στα τουλάχιστον 500 δισ. ευρώ και φυσικά µονοµερώς δεν θα µπορούµε να το διαγράψουµε, οι τράπεζες θα πάψουν και πάλι να µας δανείζουν, οι δε καταθέσεις όσων δεν µπόρεσαν ή δεν θέλησαν να τις αποσύρουν και να τις φυγαδεύσουν στο εξωτερικό ή να τις θάψουν σε κάποιο πηγάδι, ουσιαστικά θα µηδενιστούν.
Θα υπάρξουν και ωφεληµένοι. Οι εξαγωγείς αν τα προϊόντα τους δεν χρειάζονται εισαγόµενες πρώτες ύλες και ο τουρισµός, αν δεν ανασχεθεί από την κοινωνική αναστάτωση, τη βία και την εγκληµατικότητα που θα κυριαρχήσουν στη χώρα. Οι πιο ωφεληµένοι θα είναι αυτοί που φυγάδευσαν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, όσοι χρωστούν λεφτά στις τράπεζες, στο Δηµόσιο, στα ασφαλιστικά ταµεία και αυτοί είναι που σέρνουν το χορό των αγανακτισµένων, παρέα µε τους εραστές της βίας, του χάους και της αναρχίας, από τις οποίες ελπίζουν ότι θα επωφεληθούν οι ακροαριστεροί και οι ακροδεξιοί, ανατρέποντας την ήδη κλονισµένη δηµοκρατία µας και επιβάλλοντας τις δικτατορίες τους. Αν µάλιστα διαλυθεί και η ευρωζώνη, τότε ο Θεός να βάλει γενικά το χέρι του.
jmarinos@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
