Την Τετάρτη το μεσημέρι, ψηφίζεται – με ονομαστική ψηφοφορία, κατόπιν αιτήματος του ΛΑΟΣ – το άρθρο με τις τροποποιήσεις (σσ: περιλαμβάνεται στο σχέδιο νόμου για τα αυθαίρετα) που δίδουν το πράσινο φως για την κατασκευή τζαμιού στον Βοτανικό.
Το μουσουλμανικό τέμενος θα φιλοξενηθεί σε χώρο που ανήκει στο Πολεμικό Ναυτικό, με συνολικό εμβαδόν 850 τ.μ., αφού μετασκευασθούν υπάρχοντα κτίρια, ενώ υπολογίζεται ότι θα έχει χωρητικότητα 350 ατόμων – αντί του αρχικού σχεδίου των 500 ατόμων. Τον κύριο χώρο θα πλαισιώσουν υποστηρικτικές λειτουργίες, όπως είναι για παράδειγμα οι χώροι υγιεινής.
Δεν θα διαθέτει μιναρέ, και θα λειτουργεί με ιμάμη που και θα διορίζεται, και θα πληρώνεται από το ελληνικό κράτος – αρμόδιος για τον διορισμό του οποίο θα είναι συγκεκριμένα ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας.
«Το τέμενος ανήκει κατά κυριότητα στον παραχωρήσαντα τη χρήση», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο. «Μετά την κατασκευή, η χρήση του τεμένους παραχωρείται από το Δημόσιο δωρεάν για αόριστο χρόνο στο ΝΠΙΔ (…), με σκοπό τη διοίκηση, διαχείριση και συντήρησή του (…)» .
Η μελέτη για την εγκατάσταση και κατασκευή του Τεμένους θα γίνει από το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, η οικοδομική άδεια θα χορηγηθεί από το υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά το όλο έργο θα βαρύνει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του υπουργείου Παιδείας.
Μουσουλμανική Ενωση Ελλάδας: «Κάτι κάναμε»
Το «ελεύθερο» για το τζαμί βγάζει την Αθήνα από την ιδιότυπη εξαίρεσή της: αυτή της μοναδικής ευρωπαϊκής πρωτεύουσας που – ενώ έχει περισσότερους από 500.000 μουσουλμάνους – δεν έχει τζαμί. «Βήμα σημαντικό, που αποδεικνύει ότι οι έλληνες μουσουλμάνοι, δεν είμαστε πολίτες β΄ κατηγορίας», θεωρεί το νομοθέτημα, ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδας κ. Ναϊρ Ελγαντούρ.
Μοναδικό αγκάθι, ο μιναρές. «Κάτι λείπει εδώ…», τονίζει ο κ. Ελγαντούρ, παραλληλίζοντας το τζαμί χωρίς μιναρέ με εκκλησία χωρίς καμπαναριό. Δεν υποβιβάζει ωστόσο τη σημασία της κατάκτησης, και θέτει τον αμέσως επόμενο στόχο.
«Τώρα, απομένει να ανοίξει ο φάκελος για τον ιμάμη. Εμείς, ως Μουσουλμανική Ενωση, θα δώσουμε ονόματα στο υπουργείο Παιδείας, ώστε να επιλέξει ποιος τελικά θα διοριστεί. Χρειάζεται προσοχή, να μη γίνει το λάθος να τοποθετηθεί κάποιος ανάξιος του ρόλου του. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην πηγαίνει κανείς στο τζαμί, θα συνεχίσουν να λειτουργούν οι μικροί χώροι. Τόσα χρόνια λειτουργούσαμε με ιμάμη – φούρναρη, ιμάμη- οικοδόμο, ιμάμη – κουρέα, τώρα που θα έλθει επιτέλους επίσημος ιμάμης, ιερέας, είναι μείζον να έχουμε συνεργασία που θα ευοδωθεί», υπογραμμίζει ο ίδιος.
Στα χνάρια της Ευρώπης
Η Μουσουλμανική Ενωση Ελλάδας κατέθεσε – για πρώτη φορά και επισήμως – αίτημα για τζαμί το 2006. Ανάλογες προσπάθειες από φορείς, πρεσβείες και οργανώσεις – σύμφωνα με τον κ. Ελγαντούρ – χρονολογούνται από το 1934.
Ο ευρωπαϊκός χάρτης έχει δομηθεί προ πολλού στο ζήτημα αυτό:
Σουηδία : διαθέτει πέντε τζαμιά, 150 χώρους προσευχής και δέκα μουσουλμανικά νεκροταφεία.
Γαλλία : έχει 2.000 χώρους προσευχής και 12 τζαμιά. Τα κοιμητήρια (εκτός ενός αμιγώς μουσουλμανικού που ιδρύθηκε το 1930) υποχρεούνται να διαθέτουν χώρους για την ταφή των μουσουλμάνων.
Ρωσία : κατασκευάσθηκε τέμενος στη Μόσχα το 1912.
Νορβηγία : κατασκευάσθηκε τέμενος στο Όσλο, το 1980.
Πολωνία : κατασκευάσθηκε τέμενος στο Γκντανσκ το 1989.
Σκωτία : υπάρχει τέμενος στη Γλασκώβη από το 1983.
Πορτογαλία : η Λισαβόνα φιλοξενεί μουσουλμανικό τέμενος από το 1988.
Ιρλανδία : κατασκευάσθηκε τέμενος στο Δουβλίνο το 1978.
Αγγλία : φιλοξενεί το μεγαλύτερο μουσουλμανικό νεκροταφείο της Ευρώπης, καθώς και πολλά τζαμιά.
Ιστορικά στοιχεία
Τζαμί η Αθήνα είχε, πάντως, και στο απώτερο παρελθόν. Το έκτισε κοντά στην Αγία Ειρήνη του Περάματος, το έτος 1189, ο Ισαάκιος Β΄ Αγγελος (1185 – 1195) με σκοπό να ευχαριστήσει τον Salah al -Din, γνωστότερο στους ευρωπαίους ως Σαλαντίν, τον πρωτοκορυφαίο της τζιχάντ εναντίον των Σταυροφόρων _ και του οποίου τη βοήθεια είχε ζητήσει ο βυζαντινός αυτοκράτορας. Το τζαμί καταστράφηκε κατά τα αιματηρά γεγονότα του Αυγούστου του 1203.
Τζαμί απέκτησε και η βυζαντινή Αθήνα, όταν μετά το δεύτερο μισό του 10ου αιώνα, εγκαταστάθηκε στην πόλη μικρή παροικία αράβων, εμπόρων πιθανότατα και βιοτεχνών.
