Στις αρχές της κρίσης υπό την πίεση της υστέρησης των εσόδων του ΦΠΑ το υπουργείο Οικονομικών θέσπισε το αφορολόγητο με αποδείξεις, σε μια προσπάθεια να κινητοποιήσει τους καταναλωτές υπέρ του αγώνα κατά της φοροδιαφυγής και με προφανή σκοπό να πιέσει τον ευρύ κύκλο των εμπορευομένων ώστε να αποδίδουν τον παρακρατούμενο φόρο.
Ενάμιση χρόνο μετά, υπό το βάρος πάλι των αναιμικών φορολογικών εισπράξεων και επειδή το μέτρο είχε τεράστιο δημοσιονομικό κόστος, το υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να αναιρέσει το κίνητρο των αποδείξεων, προκαλώντας την έντονη αντίδραση των φορολογουμένων.
Και δικαίως αφού κάθε έννοια αξιοπιστίας των φορολογικών αρχών κατέρρευσε και η εμπιστοσύνη των φορολογουμένων εξέλειπε.
Είναι φανερό ότι με παλινωδίες δεν οικοδομείται εμπιστοσύνη.
Και χωρίς εμπιστοσύνη καμία πολιτική δεν μπορεί να αποδώσει.
Πολύ περισσότερο μια φορολογική πολιτική, που είναι εκ φύσεως απεχθής και το παραμικρό λάθος μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα.
Ακόμη και την προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.
