ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ τον κ. Αρη Διονυσόπουλο στο «μαγαζί» του: τα δύο – υπαίθρια- τετραγωνικά στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου, όπου ίσα-ίσα χωράνε ένα σκαμπό και δύο πλαστικά δοχεία τα οποία μετατρέπονται σε καθίσματα ή τραπέζια ανάλογα με την ανάγκη της στιγμής. «Δεν μιλάτε με έναν άνθρωπο που πουλάει λουλούδια στον δρόμο. Αναγκάστηκα να πουλάω λουλούδια στον δρόμο!» ήταν η φράση αντί σύστασης την ώρα που μια ανοιξιάτικη μπόρα μούσκευε το πανέρι του. Αστραπιαία εμείς, εκείνος και τα λουλούδια του στριμωχτήκαμε κάτω από ένα υπόστεγο, για να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας κάπως αμήχανα, μιλώντας για τον καιρό: «Μη φοβάσαι, μπόρα είναι, θα περάσει. Ο Μάιος κάνει τις τρέλες του».
Ηταν τον περασμένο Φεβρουάριο όταν ο κ. Διονυσόπουλοςέκλεισε το κατάστημα που διατηρούσε τα τελευταία χρόνια σε μια στοά της οδού Βαλαωρίτου και καταμετρήθηκε στην πρόσφατη έρευνα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου σύμφωνα με την οποία ένα στα τέσσερα καταστήματα στην ευρύτερη περιοχή γύρω από την οδό Ακαδημίας είναι κλειστό. Η ιδιοκτήτρια δεν έριχνε το ενοίκιο, «συμβιβαζόταν» με τη μη αύξηση. Τα έσοδα ήταν ελάχιστα, τα έξοδα έτρεχαν…
«Ο κόσμος το τελευταίο πράγμα που είχε στη λίστα του ήταν τα λουλούδια.Οταν έρθει η ώρα να διαλέξεις θα πάρεις φρέζιες ή κρέας;Είμαι θύμα των πολιτικών που δεν διαχειρίστηκαν τα χρήματά μου σωστά και ρίξανε το καράβι στην ξέρα.Το φέρω βαρέως το γεγονός ότι δεν φταίω.Ζούσα καλά και κάποτε ακόμη καλύτερα. Κοίτα τώρα…».
Ο Αρης Διονυσόπουλος ήρθε στην Αθήνα από τη Ζαχάρω της Πελοποννήσου μισόν αιώνα πριν, στα δεκαέξι του, για να τελειώσει το Γυμνάσιο στην πρωτεύουσα, αλλά το μυαλό του ήταν στα λουλουδάδικα της Κουμουνδούρου. «Πού μ΄ έβρισκες, πού μ΄ έχανες, στα ανθοπωλεία. Είκοσι δύο είχε τότε η πλατεία. Επιασα και έμαθα την τέχνη της ανθοδετικής. Από μια στιγμή και μετά γνώρισα και κάτι Γιαπωνέζους και είχα αλληλογραφία μαζί τους,μάθαινα και από αυτούς».
Με τα χρόνια έγινε ο καλύτερος τεχνίτης της Αθήνας και από το πρώτο του κατάστημα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης μετακόμισε σε ονομαστά ανθοπωλεία του Κολωνακίου ως ο ντιζάινερ που όλοι ζητούσαν για να ανθοστολίσουν δεξιώσεις, δείπνα ή επαγγελματικά γεύματα. Από το τέλος της δεκαετίας του ΄80 είναι εξαιρετικά δημοφιλής, με τις πόρτες των πιο κοσμικών σαλονιών να ανοίγονται μπροστά του.
Οι μεγάλες δουλειές άρχισαν να φθίνουν όταν το ανθοπωλείο «Βouquet» της οδού Αναγνωστοπούλου έκλεισε. Κάποιοι πελάτες- κυρίως μεγάλα ξενοδοχεία- έμειναν συντηρώντας τη φήμη του κ. Διονυσόπουλου που εν τω μεταξύ εμφανιζόταν σε τηλεοπτικά κανάλια κάνοντας επιδείξεις ανθοδετικής τέχνης. Τον καλούν ακόμη στο εξωτερικό- το διάσημο ξενοδοχείο Κing David στο Τελ Αβίβ τού εμπιστεύεται τις διακοσμήσεις των μεγάλων δεξιώσεων, ενώ στην Ελλάδα δουλεύει με το Ιntercontinental, το Κing George και το Αthens Ρlaza.
«Ηταν το 2008 όταν με κάλεσαν από μεγάλο ξενοδοχείο και ζήτησαν μείωση της αμοιβής λέγοντας ότι έρχεται κρίση. Πανέξυπνοι επιχειρηματίες έβλεπαν το κακό πριν από τους πολιτικούς. Συμμορφώθηκα στις απαιτήσεις τους που γίνονταν ολοένα μεγαλύτερες. Κάποια στιγμή η δουλειά έπεσε πολύ. Οι δεξιώσεις λιγόστευαν,οι αμοιβές έπεφταν και εγώ προσπαθούσα να κρατηθώ. Είχα και την κόρη μου μαζί. Πίστευε σ΄ εμένα και πατούσε πάνω μου. Τώρα έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της.Δουλεύει πωλήτρια σε ανθοπωλείο.Ο γιος μουευτυχώς πήρε άλλον δρόμο:είναι γλύπτης και ζει μόνιμα στο Βερολίνο».
«Κοντοστάθηκε μια μέρα κάποιος που με ήξερε στις δόξες μου. Μου λέει:“Δεν μπορεί εσύ να είσαι εδώ…”. Αλλά δεν κωλώνω, είμαι η ατραξιόν της Βουκουρεστί- ου. Κάθε πρωί φτιάχνω τα μπουκέτα μου μπροστά στους περαστικούς. Οι Γιαπωνέζοι προτού μπουν στα μαγαζιά σταματούν και με φωτογραφίζουν. Δεν έχω κανένα κόμπλεξ, ούτε φοβάμαι να με κοιτάζουν. Αλλά ξέρεις τι συμβαίνει;Με διώχνει η Δημοτική Αστυνομία και γέρος άνθρωπος παίρνω την πραμάτεια μου και τρέχω πιο πάνω και μετά ξανά πίσω… Αυτό το κυνηγητό γίνεται για να βγάλω τα τριάντα ευρώ να τα πάω στη γυναίκα μου. Τι θέλουν; Να με στείλουν στο συσσίτιο του δήμου; Διώχνουν εμένα και αφήνουν όλους αυτούς τους ζητιάνους γιατί δεν έχουν πού να τους πάνε. Κοίτα όμως την εικόνα της πόλης:ποιος τη χαλάει; Εγώ με τα λουλούδια μου ή αυτοί;» .
Από Δευτέρα θα στηθεί πάλι στην ουρά της οδού Νικηφόρου, «εκεί που βγαίνουν οι συντάξεις». Εχει υποβάλει τα χαρτιά του, αλλά του είπαν ότι θα πάρει καιρό ώσπου να πάρει τα πρώτα του λεφτά. Μετράει μέρες, εβδομάδες, μήνες ως εκείνη τη στιγμή που θα πετάξει το πανέρι και θα πάει στη Ζαχάρω εκεί κοντά στη θάλασσα που έχει το σπίτι του. Μισός αιώνας δουλειάς και ακόμη τρέχει: «Στη ζωή μου δεν έχω κάνει ρεπό. Πιτσιρικάς ήμουν και με είχαν ψήσει στην Ομόνοια ότι “σιγά, και τι είναι η Κυριακή; Μια μέρα είναι…”. Ετσι πρέπει να σκέφτεσαι αν ασχολείσαι με τα λουλούδια. Στις γιορτές δεν θα γιορτάζεις. Αυτό το έλεγα μετά και εγώ στους μαθητές μου. Οι πιο πολλοί διέπρεψαν. Εχω δικό μου μαθητή τον Δημήτρη που είναι σήμερα μεγάλο όνομα στη Λυών. Δεν λέω “κοίτα πού είναι αυτός και πού εγώ”. Απλώς τη σύνταξή μου θέλω, να πάω στο χωριό μου και να συμφωνήσω με τον δήμαρχο να κάνω μαθήματα ανθοδετικής στα παιδιά του χωριού. Αυτό είναι το όνειρό μου.Αλλά θέλω να βρω έναν τρόπο να πάρω ένα χαρτί από τον δήμο,μια “άδεια”,να με αφήσουν ήσυχο για μερικούς μήνες ώσπου να βγω στη σύνταξη. Ως τότε θα κάνω τα πάντα για να ζήσω. Δεν πάω πάσο».
«Εχω περιποιηθεί τους πάντες» λέει και κατεβάζει λίστες ονομάτων. Ανάμεσά τους οικοδέσποινες όπως κυρίες της οικογένειας Βαρδινογιάννη, οι Χανδρήδες, η κυρία Νταϊφά, η κυρία Βύσελα, η Κάρεν Μαυρίδου… «Οταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα τα τηλέφωνα έσπαγαν. Αλλά και παραμονές της Ημέρας των Ευχαριστιών τρέχαμε. Ηταν σαν να ήμασταν στην Αμερική. Η μισή κοσμική Αθήνα παρέθετε δείπνα». Η μια δουλειά διαδεχόταν την άλλη με σταθερή «πελατεία» το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου. Από το τελευταίο «έφυγε» όταν η Νατάσα Καραμανλή προσέλαβε κάποιον δικό της. Αλλά και στις μεγάλες αφίξεις ήταν παρών φορώντας το ειδικό καρτελάκι εισόδου στα υψίστης φύλαξης ξενοδοχεία και εστιατόρια προκειμένου να σχεδιάσει τον στολισμό.
«Δούλεψα για την επίσκεψη Κλίντον, για τον Πούτιν…». Η τρίμετρη γιρλάντα με ρόδια που στήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου για την υποδοχή του Κλίντον έγινε εορταστικό ντεκόρ για το φωτορεπορτάζ των ημερών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
