Φαίνεται ότι μας αρέσει να ζούμε με τις αυταπάτες μας. Όπως επί χρόνια είχαμε την ψευδαίσθηση ότι συμπεριλαμβανόμαστε στις ισχυρές οικονομίες, ότι μπορούμε να ζούμε με δανεικά κι αγύριστα, έτσι και τώρα πιστεύουμε πάλι ότι όλη αυτή την περιβόητη συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, την απεργάζονται κάποια σκοτεινά κέντρα που θέλουν να μάς πιουν το αίμα… Προφανώς όλοι αυτοί που γράφουν ή κάνουν δηλώσεις δεν ενδιαφέρονται κυρίως για να μας σώσουν. Πρωτίστως τους απασχολούν τα συμφέροντα τους ή αυτό που θεωρούν συμφέρον για τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Το στοίχημα για μάς είναι να καταφέρουμε να συνδυάσουμε όσο είναι δυνατόν τα δικά τους με τα δικά μας συμφέροντα και να διαπραγματευτούμε την επωφελέστερη λύση Γιατί είναι πλέον βέβαιο ότι η συζήτηση αυτή δεν είναι στον αέρα, όπως θέλουν να μας πείσουν κάποιοι…
Ο ορυμαγδός δημοσιευμάτων, παρεμβάσεων και διαψεύσεων για το θέμα της αναδιάρθρωσης είναι προφανές ότι υποδηλώνει πως η συζήτηση βρίσκεται σε εξέλιξη. Με ή χωρίς τη δική μας συμμετοχή. Το ερώτημα λοιπόν που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι αν μας συμφέρει ή όχι να είμαστε μέρος της συζήτησης, αν θα έχουμε λόγο σε οποιαδήποτε απόφαση ή θα είμαστε απλοί παρατηρητές των εξελίξεων. Για να μη βρεθούμε πάλι, όπως με το μνημόνιο, με την πλάτη στον τοίχο, χωρίς καμιά δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Γιατί άσχετα από το αν τις περισσότερες από τις ρυθμίσεις του μνημονίου, θα έπρεπε να τις είχαμε υιοθετήσει μόνοι μας, υπήρχαν και ορισμένες πλευρές, που θα μπορούσαμε υπό άλλες συνθήκες να τις είχαμε συζητήσει.
Ακόμα κι αν συμφωνήσουμε με την άποψη που εκφράζεται, ότι δεν μπορεί να ανοίξει δημοσίως η κυβέρνηση την ατζέντα αυτής της συζήτησης, αυτό δεν εμποδίζει τους πολίτες, τους ειδικούς, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους να συζητούν δημοσίως και ανοικτά μια τέτοια προοπτική και το τι συνεπάγεται. Οι πολίτες που υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης, δικαιούνται να γνωρίζουν τι σημαίνει μια αναδιάρθρωση, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει και πώς μπορούν εν τέλει να την αντιμετωπίσουν. Δεν μπορεί να βομβαρδίζονται από εγχώριους και μη καταστροφολόγους και σεναριολόγους και να βαδίζουν στα τυφλά. Γιατί όσο ακραίο και απευκταίο, μπορεί να θεωρείται ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς. Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα οικονομικά δεδομένα που διαμορφώνονται δείχνουν ότι η προσπάθεια εξόδου από το τούνελ έχει τεράστιες δυσκολίες. Καλύτερα λοιπόν να τις γνωρίζουμε και να είμαστε προετοιμασμένοι, για να μπορέσουμε να τις αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και να μην τρέχουμε πανικόβλητοι κάθε φορά που κάποιος θεωρεί σκόπιμο να παίζει με τα νεύρα μας ή με τις αντοχές μας…
