Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι…2011. Για τον πολιτισμό,όμως,ποια χρονιά,ποιος αιώνας θα ξημερώσει; Δεν είμαι του μελοδράματος,προτιμώ την κωμωδία,αλλά πού να βρεθεί χαρά μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα…Από του βήματος του Κοινοβουλίου πάντως ο υπουργός Πολιτισμού έκανε ό,τι μπορούσε. Και τα καλά που έχουν γίνει στον πολιτισμό ανέδειξε, και όσα δεν έχουν γίνει αποσιώπησε,και μια νότα αισιοδοξίας για τα μελλούμενα την έδωσε.Μια χαρά! Η αλήθεια βέβαια είναι ότι για πολλά είχε δίκιο.Οντως έγινε περιορισμός της σπατάλης,όντως επιχειρείται εξορθολογισμός υπηρεσιών και οικονομικών,όντως γίνονται προσπάθειες αναδιοργάνωσης.Στις περιπτώσεις αυτές όμως ανακοινώνονται συνήθως τα μεγαλεπήβολα και σπουδαία,όχι τα καθημερινά και άμεσα.Πώς θα επιτευχθεί,δηλαδή,αυτή η κίνηση προς τα εμπρός όταν οι υπηρεσίες του υπουργείου στενάζουν από έλλειψη ρευστού και όταν μπαίνουν τρικλοποδιές ακόμη και από την ίδια την ηγεσία; Οπως εκείνο το πρόγραμμα «Διαύγεια»,με το οποίο μαθαίνουμε μεν ότι ο τάδε υπάλληλος έλαβε ως έξοδα κινήσεως 35 ευρώ (για να ξέρουμε πού πάνε τα λεφτά!) αλλά για να λειτουργεί όλη αυτή η υπηρεσία απασχολούνται πλήθος υπάλληλοι από εκεί που δεν υπάρχουν.
Παράπλευρες απώλειες,θα πείτε.
