«Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε», θα λεγε ο Πιραντέλο σε όποιον υποστηρίζει ότι οι εργατικές διατάξεις του χθεσινού νομοσχεδίου που επιβάλλουν τη σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων για την περικοπή μισθών σε επιχειρήσεις, είναι «υπέρ» των εργαζομένων. Δυστυχώς, πολύ σύντομα, θα φανεί ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Τι πετυχαίνουν οι διατάξεις αυτές με τις οποίες το κράτος γίνεται, για πρώτη φορά, ένας «Πόντιος Πιλάτος» των εργασιακών σχέσεων που νίπτει τας χείρας του και κοιτά τον ουρανό σφυρίζοντας αδιάφορα το δρόμο προς τη σταύρωση; Το πρώτο που πετυχαίνουν, είναι ακριβώς αυτό, ότι ο επί δεκαετίες υφιστάμενος προστατευτικός – ρυθμιστικός ρόλος του κράτους στις συμβάσεις, εξαφανίζεται μέσα σε ένα βράδυ: τώρα, οι εργαζόμενοι είναι μόνοι τους απέναντι στις επιχειρήσεις που εργάζονται.
Το δεύτερο, είναι ότι δεν είναι απλώς μόνοι, αλλά κινδυνεύουν και από βαθύ διχασμό μεταξύ τους. Θα υπάρξουν σωματεία που θα καταφέρουν να «συγκρατήσουν» τα πράγματα, την ώρα που δίπλα τους οι συνάδελφοί τους θα σαρώνονται: μέσα σε μια ζούγκλα, το χειρότερο που μπορεί να συναντήσει κανείς, είναι οι κανίβαλοι. Το τρίτο που πετυχαίνουν, είναι ότι θα δημιουργήσουν ένα νέο είδος προβλήματος σε επιχειρήσεις που δεν θα έρθουν σε συμφωνία με τα σωματεία, απέναντι σε ομοειδής ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που με τον α ή τον β τρόπο θα το καταφέρουν. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο ανταγωνισμός θα πληγεί σκληρά και άδικα και πιθανότατα θα εγερθούν και αντίστοιχα νομικά ζητήματα. Επιπλέον, μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα γίνει με οποιαδήποτε νέα, ξένη ή εγχώρια, επένδυση στην Ελλάδα: και μόνον για να προσληφθεί κάποιος να εργαστεί, στην ουσία θα καλείται να αποποιηθεί εκ προιμίου κάθε εργατικό δικαίωμα και κάθε δυνατότητα κάλυψης. Στην ουσία, το νομοσχέδιο, δημιουργεί τους πρώτους «Κινέζους εργάτες» στη χώρα μας. Γίναμε Κινέζοι, δυστυχώς, όμως, μόνον ως προς την τραγωδία των εργασιακών σχέσεων… Το χειρότερο όμως όλων, είναι το άθροισμα όλων αυτών: το κράτος έβγαλε την ουρά του απ’ έξω και, τώρα, κύριος οίδε πώς θα ρυθμίσει η ζωή όλες αυτές τις εντάσεις που πρόκειται να προκύψουν από τη θεσμοθέτηση της νέας αυτής ανισότητας. Το αλαλούμ που θα προκύψει από αυτήν, το μόνο που δεν θα πετύχει είναι να συμβάλλει στην ανάπτυξη.
Με το χθεσινό νομοσχέδιο, δημιουργούνται και επισήμως στον ιδιωτικό τομέα εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων και μάλιστα σε μια πολύ σκληρή και αδιέξοδη εποχή. Η όποια δύναμη θα μπορούσαν να έχουν με την ενότητά τους, τώρα υπονομεύεται εκ θεμελίων. Αυτή η «δημοκρατική κατάκτηση» με μπροστάρισα την κυρία Κατσέλη, δυστυχώς δεν είναι παρά ένας «Δούρειος ίππος». Ηταν ένα «δώρο» των Δαναών, που θα ήταν καλύτερα για τους εργαζόμενους να το είχαν αποφύγει.
gmalouchos@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
