Τα πλακώματα στην ηγεσία των συνδικαλιστών η μικρογραφία των πολιτικών. Χρεοκόπησε κι αυτή. Γιατί αυτού του είδους η τάχα μου αγωνιστική λογική ήταν και εξακολουθεί να είναι αποτέλεσμα μικροπολιτικών επιλογών. Γιατί πρώτα οι ισορροπίες και ύστερα, πολύ ύστερα, ακόμα και καθόλου, το συμφέρον των μελών. Γιατί οι απεργίες οργανώνονται για τη σημαία και για το προμόσιον των αρχηγών. Ετσι, δήθεν πως δηλαδή κάνουμε το καθήκον μας το ταξικό. Γιατί πάντα εκ του ασφαλούς απεργούσε η συντριπτική πλειονότητα των απεργών. Οι μόνιμοι- κυρίως- δηλαδή. Που πάει να πει, μαϊμού κι αυτός ο οργανωμένος συνδικαλισμός. Ετσι από τη μια συνέβαλε τα μέγιστα στο φόρτωμα του κράτους με έναν ωκεανό κομματικών πελατών. Ετσι από την άλλη φόρτωνε τον μισθοσυντήρητο με ένα δυσθεώρητο χαράτσι φορολογικό. Κι έτσι από την τρίτη έβαλαν πλάτη κι αυτοί στο άνοιγμα της ψαλίδας των μισθών. Της πείνας ο ιδιωτικός. Της άνεσης και της κατανάλωσης ο δημόσιος ο αραχτός. Με απλά λόγια, μέρος, μεγάλο μέρος, του προβλήματος κι αυτοί οι τάχα μου αγωνιστές οι ταξικοί. Τώρα όμως που τα διλήμματα μάς έχουν αρπάξει από τον λαιμό, κατέφθασε και η κρίση των εργατοπατέρων των γνωστών. Γιατί μέσα στο σύστημα το καπιταλιστικό και μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες της χρεοκοπίας, η απεργία καταλήγει σε ανεργία. Δεν θέλεις μείωση δέκα και είκοσι τοις εκατό; Εξω από ΄δώ. Τόσο απλό. Τόσο σκληρό. Γιατί και αυτοί συνυπεύθυνοι για τα ελλείμματα των ταμείων των κρατικών. Γιατί κι αυτοί πανηγύριζαν για τη μετατροπή της δραχμής σε μάρκο γερμανικό. Και γιατί, τέλος, αρκετοί εκ των προνομιούχων και εκλεκτών μελών έκαναν τις βούτες τους στις υπηρεσίες και τη ΔΕΗ. Αγαπητοί μου, συνένοχοι κι εσείς. Πριν από τον εκφυλισμό της οικονομίας της ελληνικής, εκφυλίστηκαν και παρακμάσανε όλοι οι θεσμοί. Οπως κρατικοδίαιτος ο υπάλληλος των δημόσιων οργανισμών, άλλο τόσο κρατικοδίαιτος και ο συνδικαλισμός. Η παράσταση τελείωσε, η αυλαία έπεσε, το πάρτι έληξε. Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια παρακαλώ!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
