Τις εντυπώσεις των νεοϋορκέζων φαίνεται να κερδίζει η θεατρική διασκευή της «Μεταμόρφωσης» του Φραντς Κάφκα που ανέβηκε προ ημερών στη Μουσική Ακαδημία του Μπρούκλιν (BrooklynAcademyofMusic). Η περίφημη νοβέλα που έγραψε ο γερμανόφωνος συγγραφέας το 1915 στάθηκε πηγή έμπνευσης για αυτή την παράσταση που προέκυψε από τη συνεργασία του ισλανδικού Vesturport Theater και του γνωστού λονδρέζικου θεάτρου Lyric Hammersmith.
Η ιστορία του νεαρού πωλητή που ξυπνάει ένα πρωί και βρίσκει τον εαυτό του μεταμορφωμένο σε κατσαρίδα αποδίδεται μέσα από έντονη σκηνική δράση που απαιτεί αθλητικές ικανότητες εκ μέρους του πρωταγωνιστή Γκίσλι Γκάρνταρσον ο οποίος καλείται να τρέχει πάνω κάτω, να κρέμεται και να σκαρφαλώνει σε επιφάνειες. Ο ηθοποιός που ήταν στο παρελθόν γυμναστής φέρει με άνεση εις πέρας μια ακροβατική ερμηνεία χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Η παράσταση αρχίζει με την υποβλητική μουσική σύνθεση των Νικ Κέιβ και Γουόρεν Ελλις,η οποία συνοδεύει διακριτικά την πρωινή τελετουργία της οικογένειας Σάμσα στο σπίτι τους στην Πράγα. Προτού περάσει πολλή ώρα ο θεατής συνειδητοποιεί ότι κάτι τρέχει στο πάνω δωμάτιο, το οποίο ο σκηνογράφος έχει «ρίξει» στο πλάι έτσι ώστε να έχουμε την αίσθηση ότι το βλέπουμε ως κάτοψη. Πρόκειται για έναν ζοφερό χώρο με βαθιές ρωγμές, όπου το κρεβάτι στέκεται κάθετα θυμίζοντας ζουρλομανδύα αλλά και κουκούλι. Από το κουκούλι αυτό αναδύεται ο Γκρέγκορ, ο κεντρικός ήρωας, για να ανακαλύψει πως ο εφιάλτης του μόλις άρχισε.
Την ίδια στιγμή στο σαλόνι οι γονείς του Γκρέγκορ και η αδελφή του δεν μπορούν να καταλάβουν τι προκαλεί τόση καθυστέρηση στην αναχώρηση του γιου και αδελφού τους για τη δουλειά του. Το σημαντικότερο εύρημα πάνω στο οποίο δομείται ολόκληρη η παράσταση είναι ότι ο Γκρέγκορ με το τσαλακωμένο γκρι κοστούμι του είναι για τους θεατές ένας κανονικός άνθρωπος χαμηλών τόνων. Για την οικογένειά του όμως είναι ένα τέρας, και κάθε φορά που ο γιος τους προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί τους μέσα από τη φρίκη του εκείνοι τον αποστρέφονται.
Η διασκευή τοποθετεί τη δράση στη δεκαετία του 1930 αφήνοντας υπονοούμενα για την επερχόμενη γενοκτονία στην Ευρώπη. Ο διάλογος δίνει έμφαση στην ηθική δικαίωση της σκληρής δουλειάς καθώς και στην ανάγκη της κοινωνίας να απαλλαγεί από τα παράσιτα.
Το αποτέλεσμα θυμίζει Κάφκα μέσα από τη ματιά των αδελφών Γκριμ. Τα φωνητικά του Νικ Κέιβ προσδίδουν μελαγχολία και ομορφιά στο ταμπλό του φινάλε όταν ο κρύος χειμώνας δίνει τη θέση του στην άνοιξη και το νέο ξεκίνημα _ χωρίς τον Γκρέγκορ.
Περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση bam.org.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
