Συνομιλία μεταξύ Δ. Μιχαήλ και Κ. Σακκά (καλών) στις 19.11.2010 λίγο πριν από τις 3 το μεσημέρι
Δ. Μιχαήλ: «Ναι…»
Κ. Σακκάς: «Ελα ρε μ…»
Δ. Μιχ.: «Ελα ρε, τι γίνεται;»
Κ. Σακ.: «Τι γίνεται;»
Δ. Μιχ.: «Καλά...»
Κ. Σακ.: «Πού είσαι; Στη σχολή;»
Δ. Μιχ.: «Σχολή είμαι, ναι...»
Κ. Σακ.: «Να πεις στο «Τζίτζη».
Δ. Μιχ.: «Ναι».
Κ. Σακ.: «Ρε φίλε, ξέχασα μια δουλειά που είχα κανονίσει και δεν ισχύει το ραντεβού μας, δεν θα είμαι εδώ».
Δ. Μιχ.: «Να του πω, δηλαδή, ότι δεν ισχύει το ραντεβού σας;»
(…)
Δ. Μιχ.: «Και εγώ όλα καλά, απλά γύρισα εδώ και κατευθείαν εργαστήριο κάναμε, πήγα και έκανα τώρα μια για του εξαμήνου, μέχρι 6.30 το πρωί κάναμε εργασία…»
Κ. Σακ.: «Α, ναι;»
Δ. Μιχ.: «Γ****ε τα».
Κ. Σακ.: «Ωραίος, επιμελής».
Δ. Μιχ.: «Αυτά, όλα καλά, είδα και τον πρόεδρο».
Κ. Σακ.: «Α, πήγες στον πρόεδρο»;
Δ. Μιχ.: «Ναι, ναι, πήγα, όλα μια χαρά, με περιποιήθηκε, δεν έχω παράπονο».
Κ. Σακ.: «Σου έβαλε και «πεσκέσι» για τον δρόμο;»
Δ. Μιχ.: «Ετσι, έτσι, ναι, ναι…»
Κ. Σακ.: «Ωραία, εσύ πότε θα «σκάσεις», Χριστούγεννα»;
Δ. Μιχ.: «Χριστούγεννα, τώρα αυτό κοιτάζω πότε, ημερομηνίες, μπας και κλείσω αυτό για Θεσσαλονίκη».
Κ. Σακ.: «Ναι, εντάξει, θα… ισχύει κανονικά…»
Δ. Μιχ.: «Εντάξει, ναι…»
Κ. Σακ.: «…»
Δ. Μιχ.: «Οπότε θα τα πούμε και πριν τα Χριστούγεννα».
Κ. Σακ.: «Ναι, ναι…»
Δ. Μιχ.: «Και αυτά…»
Κ. Σακ.: «Εντάξει, «Μητς».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
