Πρέπει να σημειωθεί: όπωςσε κάθε δύσκολη εποχή, έτσι και τώρα πληθαίνουν στη χώρα μας διάφοροι αυτόκλητοι σωτήρες. Συνήθως διάσημοι αλλά με τον άλφα ή βήτα τρόπο απόμαχοι.
Ο ένας, οικονομικός μεγαλοπαράγοντας, νέος ακόμα, έβαλε πολλούς θαυμαστές του να τον παρουσιάζουν, χωρίς άμεση αναφορά στο όνομά του, σαν μια πιθανή καλή λύση για να αντιμετωπίσουμε τα σημερινά πολιτικά αδιέξοδα.
Ο άλλος, ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης, έρχεται συχνά από το εξωτερικό και παραδίδει μαθήματα αλλαγής της πολιτικής και των πολιτικών μπροστά σε πολύ εκλεκτά ακροατήρια. Προτείνει σε γενικές γραμμές μια ανατροπή των συμμαχιών μας και μια στροφή προς την Ανατολή και συγκεκριμένα προς τη Ρωσία, οργανικό σύμμαχο της Τουρκίας όμως· προτείνει, δηλαδή, το παλαιό όραμα του πατέρα του, που ήταν «πρωθυπουργός» του Παπαδόπουλου όταν έγινε η σφαγή στο Πολυτεχνείο, ενώ ο ίδιος συμπλήρωνε απερίσπαστος και άφωνος τις όντως εντυπωσιακές νομικές σπουδές του. Ο τρίτος είναι ο πολύτιμος Μίκης Θεοδωράκης που ίδρυσε τις προάλλες ένα κίνημα πολιτών με τον τίτλο «Σπίθα» (για δες επιστροφή στο πρωτομπολσεβικικό παρελθόν: «Ισκρα»;) για να προτείνει «ανυπακοή».
Με εξαίρεση την άκρα Δεξιά, ο Μίκης πέρασε από όλους τους πολιτικούς χώρους και όλα τα κινήματα. Δεν του έμενε πια παρά η άτυπη ίδρυση ενός έστω και ανοργάνωτου δικού του. Τόσο δικού του που μίλησε για δύο ώρες και τριάντα λεπτά. Χωρίς αντίλογο.
Και αυτοί οι τρεις αλλά και αρκετοί άλλοι αναζητούν τρόπο να εκφράσουν επαυξάνοντάς το το λαϊκό αίσθημα απογοήτευσης, κούρασης και μάλιστα αποστροφής προς την πολιτική και τους πολιτικούς που προέκυψε με τις πιο ελεύθερες εκλογές της νέας Ελλάδας. Οσο το «σύστημα» εξασφάλιζε, με δανεικά, διορισμούς και παροχές ήταν καλό και άγιο. Τώρα που τα δανεικά πρέπει να επιστραφούν το καταδικάζουμε. Θυμήθηκαν αυτοί και αρκετοί άλλοι ότι η Πατρίς κινδυνεύει και ότι δεν είναι ανεξάρτητη. Καμώνονται πως ξεχνούν ότι η ανεξαρτησία δεν είναι ποτέ απόλυτη μήτε καν για τις μεγάλες δυνάμεις (και η Ρωσία και η Αγγλία γνώρισαν τις χαρές του ΔΝΤ, ενώ τώρα οι ΗΠΑ εξαρτώνται και από την καλή διάθεση του Πεκίνου, που κατέχει τεράστιο απόθεμα δολαρίων…), ότι όλοι οι εταίροι της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν ελεύθερα περιορίσει την εθνική τους ανεξαρτησία και ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι όμορφοι μύθοι έχουν αντικατασταθεί από τα επιτόκια.
Διάφοροι νεοφασιστόπαιδες ήθελαν να κάψουν «το μπ… τη Βουλή». Οι απόμαχοι σωτήρες είναι πιο «κυριλέ». Μας προτείνουν ανυπακοή. Σε τι; Και για να πετύχουμε συλλογικά τι; Οταν φτιάχνεις ένα νέο εμβατήριο πρέπει να ξέρεις και σε τι οδηγεί.
