Με τις παραστάσεις του Τζον Μάλκοβιτς ολοκληρώθηκε το ανοιξιάτικο «Φεστιβάλ πέρα από τα όρια», αφήνοντας πίσω μια «μετέωρη» γεύση: Και δεν ήταν ο Μπομπ Γουίλσον και ο μπεκετικός μονόλογος της «Τελευταίας μαγνητοταινίας του Κραπ» ούτε ο Στίβεν Μπέρκοφ και οι σαιξπηρικοί κακοί ήρωές του που απογοήτευσαν το κοινό.
* * *
Αλλά ο Τζον Μάλκοβιτς και η 100 λεπτών και χωρίς διάλειμμα παράσταση που έδωσε, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ίδιος, αν και επί σκηνής, δεν «έπαιξε» περισσότερο από 20 λεπτά. Τα υπόλοιπα μοιράστηκαν η ορχήστρα και οι δύο σοπράνο…
Το κοινό ωστόσο χειροκρότησε! * * *
Οσο για τις τιμές; 150, 120, 100 και 85 ευρώ ανά εισιτήριο (αντιστοίχως της ζώνης).
* * *
Α propos, που λένε και οι Γάλλοι, οι τιμές στο Παρίσι και στην Οpera ήταν 49, 40, 22, 20, 10 και 7 ευρώ.
* * *
«Τα λόγια είναι περιττά»… * * *
«Το γάλα»… ταινία: Το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη μεταφέρεται στον κινηματογράφο, σε σενάριο του συγγραφέα, ύστερα από μια πρωτόγνωρη αλλά όχι και αδικαιολόγητα επιτυχημένη πορεία στο σανίδι. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Σιούγας – και είναι η πρώτη του.
* * *
Η Ιωάννα Τσιριγκούλη, μια ηθοποιός που δεν εμφανίζεται συχνά, υποδύεται την τραγική μάνα, τη Ρήνα, ενώ τους δύο γιους έχουν αναλάβει ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος και ο Ομηρος Πουλάκης- είναι οι ρόλοι που μοιράστηκαν ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης (Λευτέρης) και ο Γιάννος Περλέγκας (Αντώνης) στην πρώτη θεατρική εκδοχή, από τον Νίκο Μαστοράκη. Μάνα ήταν η Μάνια Παπαδημητρίου, στη φωτογραφία με τον Κωνσταντίνο Παπαχρόνη στον καλύτερο ρόλο της τόσο σύντομης ζωής του.
* * *
Η Ηρώ Μπέζου είναι η Νατάσα, η κόρη του αφεντικού και μνηστή του «Αντώνη».
* * *
«Το γάλα» μετά τη διετή πορεία του στο Εθνικό (2006-2008) ανέβηκε από την Αννα Βαγενά στο Μεταξουργείο, με άλλα δύο χρόνια επιτυχημένης πορείας, και τείνει να γίνει το έργο-σύμβολο της εποχής μας με ανεβάσματα και στη Σερβία, στην Πολωνία, στην Κύπρο, ενώ αναμένεται να παιχθεί και στη Γερμανία.
* * *
Η συνέχεια στη μεγάλη οθόνη… * * *
«Σόλωνος, Αισθήματος, Ακαδημίας και Καθημερινότητας» είναι το νοητό τετράγωνο, όπως εύστοχα χαρακτηρίζει ο Σταμάτης Φασουλής τον τόπο όπου κυκλοφορεί ο Θανάσης Νιάρχος, πάντα «με πλαστικές σακούλες ξέχειλες από βιβλία, αποκόμματα, περιοδικά…».
* * *
Ο πρόλογος του σκηνοθέτη στο «Ημερολόγιο χωρίς ημερομηνίες» (εκδόσεις Καστανιώτη) που περιέχει μικρές περιεκτικές στιγμές ψυχής και ζωής του ποιητήσυγγραφέα Θανάση Νιάρχου.
* * *
Τυχαίοι και επώνυμοι, σπουδαίοι και αληθινοί, σκέψεις και απόψεις, ιδέες και αισθήματα, όλοι κι όλα συναντώνται στις 250 σελίδες του βιβλίου που κοσμούν δύο έργα του Τέτση…
* * *
Και ένα απόσπασμα: «Πώς γίνεται και οι ίδιοι, σχεδόν, άνθρωποι, που, πέριξ της πλατείας Ομονοίας, μοιάζουν κοντοί, πλαδαροί και άσχημοι, στην περιοχή της πλατεία Συντάγματος να φαντάζουν ευθυτενείς και όμορφοι;»…
