Εμβλημα. Σύμβολο. Κάτι παραπάνω από αυτά. Ενα ρίγος συγκίνησης, μια έντονη ανάμνηση και ένα τεκμήριο ποδοσφαιρικής ιστορίας. Η φανέλα κάθε ομάδας και ειδικά των εθνικών ομάδων που συμμετέχουν κάθε τέσσερα χρόνια στη μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου, το Παγκόσμιο Κύπελλο ή Μουντιάλ, αποτελεί «Αγιο Δισκοπότηρο» για τους φανατικούς ποδοσφαιρόφιλους και συλλέκτες του είδους, με αξία πολλαπλάσια, και όχι μόνο χρηματική, για εκείνους που σπεύδουν να τις προμηθευτούν, ακόμη και μετά από πολλά χρόνια, αφότου έχουν φορεθεί από τους ποδοσφαιριστές και έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά.
«Είναι πάθος, λατρεία και ανάγκη» λέει ο ιδιωτικός υπάλληλος κ. Γιάννης Αλαμάνος από την Πρέβεζα, ο οποίος διαθέτει τέσσερις ντουλάπες γεμάτες φανέλες ομάδων και άλλα αναμνηστικά ποδοσφαιρικών διοργανώσεων. Ασχολούμενος τα τελευταία είκοσι χρόνια ο κ. Αλαμάνος υπολογίζει ότι κάθε χρόνο «προστίθενται στη συλλογή τουλάχιστον 40 κομμάτια από όλο τον κόσμο». Η αρχή έγινε με μια εμφάνιση της Εβερτον του 1977. «Μου την έφερε ένας φίλος τη δεκαετία του ΄80, ήμουν- δεν ήμουν 15 χρόνων. Εντυπωσιάστηκα από την υφή και την επιλογή των χρωμάτων. Δεν ήταν η κλασική γαλάζια, αλλά μαύρη- μπλε- γκρι. Είμαι και από τα γεννοφάσκια μου φανατικός αγγλόφιλος και κάπως έτσι μπήκα στη διαδικασία να ανακαλύπτω και να αποκτώ φανέλες, αναμνηστικά, αξεσουάρ και φόρμες, κυρίως από ομάδες των βρετανικών νησιών».
Από την Αγγλία
Το «μουντιαλικό» σκέλος της συλλογής ξεκίνησε λίγα χρόνια μετά, στις αρχές του 1990. «Αρχισα να αγοράζω και να ζητώ από φίλους που διέμεναν ή ταξίδευαν στην Αγγλία να προμηθεύονται τις φανέλες που φορούσε η εθνική ομάδα της χώρας στο Μουντιάλ. Το πρώτο κομμάτι ανήκει στην ομάδα του 1982. Από τότε δεν έχω χάσει εμφάνιση, φανέλα ή σορτσάκι, κυρίως τις λεγόμενες δεύτερες, που ορισμένες είναι και πολύ σπάνιες, όπως οι γαλάζιες των αρχών του ΄90 ή οι ολοκόκκινες του ΄80». Ο κ. Αλαμάνος δεν έχει περιοριστεί όμως μόνο στα «Λιοντάρια» της Γηραιάς Αλβιώνας. «Εχω αδυναμία στη Λίβερπουλ και στη Σέλτικ. Εξάλλου είναι όνειρό μου, απραγματοποίητο ως σήμερα, να παρακολουθήσω αγώνα είτε στο Ανφιλντ είτε στο Σέλτικ Παρκ, τις έδρες των δύο ομάδων». Ωσπου να έλθει εκείνη η στιγμή, μαζεύει τις αγωνιστικές τους εμφανίσεις από τη δεκαετία του 1980 ως σήμερα. Πολυτιμότερο κομμάτι, σε αυτό το σκέλος της συλλογής, «η εμφάνιση της Λίβερπουλ του 1990, τότε που σήκωσε το τελευταίο τρόπαιο πρωταθλήματος». Υπάρχει όμως και μια φανέλα-«τοτέμ». «Ψάχνω να βρω την εμφάνιση της Σέλτικ του 1988, όταν η ομάδα γιόρταζε τα 100 χρόνια της και κατέκτησε το νταμπλ. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι τιμάται 300-350 λίρες Αγγλίας, δηλαδή περίπου 700 ευρώ». Το σκέφτεται σοβαρά. Εξάλλου το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά καταστήματα του χώρου, του έχουν λύσει τα χέρια. «Κάνεις την παραγγελία σου και σε λίγες ημέρες η φανέλα είναι στα χέρια σου». Η άλλη οδός είναι οι δωρεές. «Να ΄ναι καλά τα φιλαράκια που βρίσκονται στην Αγγλία. Κάποιοι απλώς χαρίζουν αυτές τις φανέλες. Με αυτόν τον τρόπο έχω αποκτήσει πολλές εμφανίσεις αγγλικών ομάδων, όπως της Γουέστ Χαμ, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της Πλίμουθ». Σε ξεχωριστό χώρο φυλάσσονται οι εμφανίσεις με βάση το πράσινο χρώμα. Παναθηναϊκός γαρ, ο κ. Αλαμάνος έχει μαζέψει τις εμφανίσεις, δίπλα σε εκείνες της «αγαπημένης Σέλτικ», της Γλάντμπαχ, της Παλμέιρας, της Ραπίντ, της Εθνικής Ιρλανδίας «και τη δεύτερη φανέλα της Λίβερπουλ του 1996, που ήταν καταπράσινη». Και ως την επόμενη αγορά, ο κ. Αλαμάνος έχει ξεχάσει πόσα κομμάτια έχει η συλλογή του. «Πρέπει να τα μετρήσω κάποια στιγμή».
Η ντουλάπα του τραπεζικού υπαλλήλου κ. Ανέστη Φραγκούλη στη Ναύπακτο ξεχειλίζει και αυτή από αναμνήσεις και γνήσιο ποδοσφαιρικό πάθος. «Εχω φανέλες από όλον τον κόσμο και από όλα τα Μουντιάλ, από τη δεκαετία του 1980 και εδώ». Οι περισσότερες «μουντιαλικές» εμφανίσεις του κ. Φραγκούλη φέρνουν την Κόπα Καμπάνα στις ακτές της Στερεάς. «Ριβάλντο, Ζίκο, Σόκρατες, πολλά Τshirts, προπόνησης και περιπάτου, της Βραζιλίας». Στην ευρύτερη ποδοσφαιρική ιστορία της Βραζιλίας ανήκει και το πιθανότατα πολυτιμότερο κομμάτι της συλλογής. «Η φανέλα της Σάο Πάολο με τις υπογραφές όλων των παικτών της περιόδου 1988-1989».
Η φανέλα του Φίγκο
Τα περισσότερα χρήματα τα δαπάνησε ο κ. Φραγκούλης για μια φανέλα της Μπαρτσελόνα. «Ηταν η φανέλα που φόρεσε ο Φίγκο σε ένα από τα πρώτα φιλικά παιχνίδια με την ομάδα. Στοίχισε 400 ευρώ, αλλά χαλάλι».
Οντας υποστηρικτής του Ολυμπιακού, ο κ. Φραγκούλης έχει πολλές «ερυθρόλευκες» φανέλες από όλο τον κόσμο, αλλά το βασικό του κριτήριο για τη συμπλήρωση και την επέκταση της συλλογής του είναι η σπανιότητα. «Οσο πιο μικρό διάστημα έχει φορεθεί μια φανέλα ή όσο πιο περίεργο στυλ επέλεξαν η αθλητική εταιρεία και η ομάδα, τόσο μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον». Οι επενδύσεις αυτές έχουν κυρίως λατινοαμερικάνικο άρωμα. «Ουρακάν, Κρουζ Αζούλ, Παλμέιρας και άλλες ομάδες από το Μεξικό, την Αργεντινή ή τη Βραζιλία». Ανάμεσα σε αυτού του είδους τις εμφανίσεις ξεχωρίζει εκείνη της Πούμας Γκουανταλαχάρα από το Μεξικό. «Στο κέντρο της φανέλας είχαν τοποθετήσει πριν από μερικά χρόνια μια αποτύπωση της κεφαλής του περήφανου βορειοαμερικανικού αιλουροειδούς που έδωσε και το όνομα στην ομάδα» λέει ο κ. Φραγκούλης. Πάντως η ντουλάπα δεν έχει μόνο φανέλες. «Αυτοκόλλητα Ρanini, μπάλες, αναπτήρες, στυλό, ό,τι μπορεί να κυκλοφορήσει και έχει σχέση με Μουντιάλ ή με την ομάδα που εκείνη την περίοδο ψάχνω να βρω αναμνηστικά και αξεσουάρ της».
