ΜΙΑ ΠΛΗΡΗομάδα (με ρόστερ δύο 11άδων) ικανή να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας συγκροτούν οι ποδοσφαιριστές-μεγάλα ονόματα διεθνώς που κόπηκαν από το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής (11 Ιουνίου- 11 Ιουλίου). Ποτέ στο παρελθόν δεν έγινε τόσο μεγάλη… σφαγή από τις προεπιλογές ακόμη των ομοσπονδιακών
προπονητών. Ενδεικτικά: Εκτός Βραζιλίας έμειναν οι Ροναλντίνιο, Αντριάνο, Πάτο, Ντιέγκο, Μότα, Ντίντα, Αλεξ.
Οι Τότι, Κασάνο, Ντελ Πιέρο, Τόνι δεν κρίθηκαν ικανοί (ή έτοιμοι στην παρούσα φάση) για την Εθνική Ιταλίας. Οι ήρωες της εφετινής Ιντερ Καμπιάσο και Ζανέτι δεν χώρεσαν στην προεπιλογή της Εθνικής Αργεντινής στην οποία βρήκε
θέση- άσχετα αν μετά κόπηκε- ο Ντάτολο του Ολυμπιακού που πέρασε από το ελληνικό πρωτάθλημα χωρίς να δείξει απολύτως τίποτα. Επίσης από την Εθνική Γαλλίας περίσσεψαν ποδοσφαιριστές με τις εμπειρίες του Βιεϊρά και τις δυνατότητες του Μπενζεμά και από την Ολλανδία εγνωσμένης αξίας παίκτες όπως ο Φαν Νίστελροϊ και ο Ζέεντορφ.
Ο κατάλληλος («κομμένος») κόουτς Χίντινκ
Ο ολλανδός τεχνικός κ. Γκους Χίντινκ (φωτογραφία) με τους 23 γνωστούς αστέρες της μπάλας που κόπηκαν από τις εθνικές ομάδες τους θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμη και τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Ο κόουτς Χίντινκ απέτυχε και στις δύο ευκαιρίες που είχε να οδηγήσει την Εθνική Ρωσίας στην τελική φάση της διοργάνωσης, αλλά λόγω παράδοσης και ικανοτήτων θα ήταν ο καταλληλότερος να κοουτσάρει στο Μουντιάλ τη μεικτή των κομμένων όλου του κόσμου. Το 1994 οδήγησε την Ολλανδία στους 8 της διοργάνωσης, το 2002 έπαιξε με τη Ν. Κορέα στον μικρό τελικό και το 2006 πέρασε με την Αυστραλία από τη φάση των ομίλων για να αποκλειστεί στη συνέχεια από τη μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία. Θα μπορούσε να τον συναγωνιστεί ο Σέρβος κ. Μπόρα Μιλουτίνοβιτς ο οποίος έχει πέντε παρουσίες σε Μουντιάλ με Κόστα Ρίκα, Μεξικό, ΗΠΑ, Νιγηρία και Κίνα, αλλά… τα χρόνια πέρασαν.
Το δικαίωμα των ομοσπονδιακών τεχνικών να επιλέγουν τους παίκτες με τους οποίους θα συγκροτήσουν την εθνική ποδοσφαιρική ομάδα κάθε χώρας είναι δεδομένο. Εξάλλου, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Βαλερί Λομπανόφσκι, το επάγγελμα του προπονητή μοιάζει με αυτό του μάγειρα επειδή «με τα ίδια υλικά δύο σεφ δεν φτιάχνουν ποτέ το ίδιο φαγητό». Το πόσο καλά θα μαγειρέψουν οι προπονητές των 32 φιναλίστ του Μουντιάλ θα το ξέρουμε μετά τον τελικό της 11ης Ιουλίου. Τότε θα κριθεί αν ορθώς ο κ. Ντούνγκα απέκλεισε τον Ροναλντίνιο από τη Σελεσάο ή αν η απουσία του Φαν Νίστερλοϊ δεν επηρέασε επιθετικά την Ολλανδία.
Η εποχή των στρατηγών τελείωσε την επομένη που η Βραζιλία με τους Πελέ, Ζέρσον, Τοστάο, Ριβελίνο και Ζαϊρζίνιο στην ενδεκάδα της κατέκτησε το 1970 το Μουντιάλ στο Μεξικό. Ακολούθησε το 1974 η ολλανδική επανάσταση με το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, η οποία έφερε στο προσκήνιο την «εργατική τάξη» και τους στρατιώτες της. «Το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από παιχνίδι, είναι πόλεμος» έλεγε ο εμπνευστής της επανάστασης Ρίνους Μίχελς.
Εκτοτε το ποδόσφαιρο έστω και με αργά βήματα αλλάζει καθημερινά. Μόνο με το όνομα δεν κερδίζεις πλέον τίποτα. Το ταλέντο δεν επαρκεί για να κατακτηθούν τίτλοι. «Σιχαίνομαι τις μονάδες» είπε κάποια στιγμή ο κ. Ζοζέ Μουρίνιο, χωρίς αυτό να σημαίνει άρνηση συνεργασίας με τις βεντέτες της μπάλας. Απλώς ο Πορτογάλος θέλει το ταλέντο υποταγμένο στην τακτική. Ροναλντίνιο και Αντριάνο
Εν προκειμένω, πάντως, οι Βραζιλιάνοι Ροναλντίνιο και Αντριάνο βασικά έπεσαν θύματα του εαυτού τους. Στήριξαν την καριέρα τους αποκλειστικά στο ταλέντο με το οποίο τους προίκισε η φύση, το εκμεταλλεύτηκαν για να αποκτήσουν δόξα, τιμές και πλούτη και από μια στιγμή και έπειτα αδιαφόρησαν για τη βελτίωση των ικανοτήτων τους. Ο Ροναλντίνιο που γνωρίσαμε το 2002 στο Μουντιάλ της Απω Ανατολής και αργότερα με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα μπορούσε να γίνει καλύτερος; Προφανώς, με τη βελτίωση της ποσότητας και της ποιότητας του προπονητικού του προγράμματος. Αντί δουλειάς ο «Ρόνι» της Μίλαν πλέον προτίμησε την ωραία ζωή με τα παραπανίσια κιλά. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε ο Αντριάνο, παρ΄ ότι ακόμη δεν έχει κατακτήσει τίποτα.
Ο εκλέκτορας της Βραζιλίας κ. Ντούνγκα αιτιολόγησε τον αποκλεισμό των δύο αστέρων λέγοντας ότι «επέλεξε ποδοσφαιριστές νικητές, έτοιμους να αγωνιστούν για την πατρίδα τους». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι «οι προσωπικές συμπάθειες δεν μπορούν να αποτελέσουν κριτήριο επιλογής» και ειδικά για τον Αντριάνο ότι «έκανε τα πάντα για να μην πάει στο Μουντιάλ ζώντας μια άστατη ζωή χωρίς περιορισμούς»…
Θύματα των συλλόγων
Με παίκτες οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν τις σύγχρονες απαιτήσεις δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη στο ποδόσφαιρο. Πρόοδος υπάρχει μόνον όταν ο ποδοσφαιριστής υποτάσσει το ταλέντο στις ανάγκες της τακτικής της ομάδας. Οι παίκτες αλλάζουν καθημερινά, όπως και οι προπονητικές ιδέες. Οσοι αγνοούν την πραγματικότητα και προσπαθούν να επιβιώσουν με χθεσινές συμπεριφορές, απορρίπτονται από την ίδια τη ζωή.
Ο νεαροί και πολλά υποσχόμενοι Αλεξάντερ Πάτο (Βραζιλία) και Καρίμ Μπενζεμά (Γαλλία) πλήρωσαν τις λανθασμένες επιλογές τους. Ο πρώτος μεταγράφηκε στη Μίλαν σε μια εποχή που η ιταλική ομάδα πνέει τα λοίσθια και ο δεύτερος στη Ρεάλ Μαδρίτης όπου ο ανταγωνισμός για μια θέση στην ενδεκάδα αποδείχθηκε υπεράνω των δυνατοτήτων του. Τη στασιμότητά τους πλήρωσαν με τον αποκλεισμό από την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση.
Με το σύστημα α λα Μαραντόνα
Στον αντίποδαο Χαβιέ Ζανέτι και ο Εστέμπαν Καμπιάσο έπεσαν θύματα των προπονητικών αντιλήψεων του κ. Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο προπονητής της Αργεντινής άφησε εκτός Μουντιάλ τους δύο κορυφαίους και έμπειρους παίκτες της Ιντερ, επειδή ονειρεύεται μια ομάδα-αντίγραφο εκείνης του 1986 που κατέκτησε το τρόπαιο.
Ως παίκτης τότε είχε απαιτήσει τον αποκλεισμό από την αποστολή του Ντανιέλ Πασαρέλα, ο οποίος είχε αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής το 1978. Στο Μεξικό ο τότε προπονητής της Αργεντινής κ. Κάρλος Μπιλάρδο είχε δώσει πλήρη ελευθερία κινήσεων στον Μαραντόνα, βάζοντας μπροστά του τον Χόρχε Βαλντάνο και πίσω του οκτώ αμυντικούς.
Φαίνεται ότι πάνω κάτω με το ίδιο σύστημα σχεδιάζει ο κ. Μαραντόνα να κοουτσάρει την Εθνική Αργεντινής στη Ν. Αφρική. Με τον Μέσι «σε ρόλο ελεύθερου καλλιτέχνη», τον Βερόν «αντίγραφο του Τσάβι» της Μπάρτσα και τον Μιλίτο ή τον Χιγκουάιν «να στέλνει την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα», παίκτες όπως ο Ζανέτι και ο Καμπιάσο προφανώς περίσσευαν. Θα δούμε αν στην περίπτωση του Μαραντόνα η ιστορία επαναληφθεί ως φάρσα ή θα πιάσει στον ύπνο τους αντιπάλους του παίζοντας παλιομοδίτικα, όπως είχε κάνει ο κ. Οτο Ρεχάγκελ με την Ελλάδα στο Εuro 2004.
Οι Ντελ Πιέρο, Τότι, Βιεϊρά, Κασάνο, Ντιέγκο, Φαν Νίστελροϊ, Νέβιλ, Ζέεντορφ πρόσφεραν ουκ ολίγα εφέτος στους συλλόγους τους, αλλά πριμαντόνες και μάλιστα μιας κάποιας ηλικίας φαίνεται πως δεν «φτουράνε» πλέον στις μεγάλες διοργανώσεις σε επίπεδο εθνικών ομάδων.
ΑΣΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ…ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ
Στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου υπάρχουν αρκετοί διάσημοι παίκτες που δεν συμμετείχαν στα Μουντιάλ του καιρού τους,όχι γιατί κόπηκαν από τους προπονητές,αλλά γιατί η Εθνική της χώρας τους ουδέποτε κατάφερε να προκριθεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.Χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις ο αργεντινός μπαλαδόρος της Ρεάλ ΜαδρίτηςΑλφρέντο ντι Στέφανοεπειδή άλλαξε υπηκοότητα και δεν είχε δικαίωμα να αγωνιστεί με την Εθνική Ισπανίας.Επίσης ο ΒορειοϊρλανδόςΤζορτζ Μπεστ(Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) ,οι ΟυαλλοίΙαν Ρας(Λίβερπουλ) καιΡάιαν Γκιγκς(Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), καθώς και ο ΛιβεριανόςΖορζ
Γουεά(Μίλαν) γιατί επί των ημερών τους οι αντίστοιχες εθνικές ομάδες δεν ήταν τόσο ισχυρές ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν μουντιαλικό εισιτήριο.
