Στέλιος Μάινας«Ζούμε τις τελευταίες καλές στιγμές της τηλεόρασης»

ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ κοινωνία βρίσκεται σε εγρήγορση εδώ και έξι μήνες. Ηλικιωμένες Κρητικιές ξενυχτούν για χάρη των γυρισμάτων, νέοι και κοπέλες από χωριά που σπάνια επισκέπτονται οι τουρίστες σπεύδουν να βοηθήσουν ως κομπάρσοι, ενώ ακόμη και ιερείς παραχωρούν ευγενικά τα άμφιά τους για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Η μισή Κρήτη βρίσκεται στο πόδι για χάρη της σειράς «Το νησί», η οποία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Βικτόρια Χίσλοπ και θα προβληθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο από το Μega. Ο Στέλιος Μάινας υποδύεται στη σειρά τον Γιώργη τον ψαρά, ο οποίος μεταφέρει τους λεπρούς στη Σπιναλόγκα, και έχει συμπληρώσει ήδη ένα εξάμηνο περιπλάνησης στα κρητικά χωριά. «Το Βήμα» τον συνάντησε στο χωριό Φουρνή. «Είμαι στην Κρήτη από τις 4 Δεκέμβρη» θα πει. «Ηταν ένας εξαιρετικός χειμώνας γιατί η ποιότητα ζωήςεδώ φαίνεται τον χειμώνα. Χαλαροί άνθρωποι και αναγνωρίσιμοι. Σε κερνάνε, τους κερνάς και ακολουθείς ένα συγκεκριμένο τελετουργικό». Οση ώρα μιλούσαμε στον χώρο προετοιμασίας των ηθοποιών θα πρέπει να μας διέκοψαν τουλάχιστον πέντε φορές για να μας κεράσουν ρακή οι βοηθητικοί ηθοποιοί, δηλαδή οι ντόπιοι. Είπαμε, τελετουργικό, όχι αστεία...

ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ κοινωνία βρίσκεται σε εγρήγορση εδώ και έξι μήνες. Ηλικιωμένες Κρητικιές ξενυχτούν για χάρη των γυρισμάτων, νέοι και κοπέλες από χωριά που σπάνια επισκέπτονται οι τουρίστες σπεύδουν να βοηθήσουν ως κομπάρσοι, ενώ ακόμη και ιερείς παραχωρούν ευγενικά τα άμφιά τους για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Η μισή Κρήτη βρίσκεται στο πόδι για χάρη της σειράς «Το νησί», η οποία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της
Βικτόρια Χίσλοπ και θα προβληθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο
από το Μega. Ο Στέλιος Μάινας υποδύεται στη σειρά τον Γιώργη τον ψαρά, ο οποίος μεταφέρει τους λεπρούς στη Σπιναλόγκα, και έχει συμπληρώσει ήδη ένα εξάμηνο περιπλάνησης στα κρητικά χωριά. «Το Βήμα» τον συνάντησε στο χωριό Φουρνή. «Είμαι στην Κρήτη από τις 4 Δεκέμβρη» θα πει. «Ηταν ένας εξαιρετικός χειμώνας γιατί η ποιότητα ζωήςεδώ φαίνεται τον χειμώνα. Χαλαροί άνθρωποι και αναγνωρίσιμοι. Σε κερνάνε, τους κερνάς και ακολουθείς ένα συγκεκριμένο τελετουργικό».
Οση ώρα μιλούσαμε στον χώρο προετοιμασίας των ηθοποιών θα πρέπει να μας διέκοψαν τουλάχιστον πέντε φορές για να μας κεράσουν ρακή οι βοηθητικοί ηθοποιοί, δηλαδή οι ντόπιοι. Είπαμε, τελετουργικό, όχι αστεία…

– Κύριε Μάινα,από τον Δεκέμβριο,μαζί με το συνεργείο του Μega,γίνατε μόνιμοι κάτοικοι Κρήτης. Οι ντόπιοι πώς αντέδρασαν σε αυτή την τηλεοπτική επιδρομή;

«Υπήρξαν εκδηλώσεις συγκρατημένου ενδιαφέροντος αλλά και εκδηλώσεις ενθουσιασμού. Κανείς όμως δεν ήταν αρνητικός. Η Κρήτη έχει και το προσόν της παραδοσιακής φιλοξενίας. Δεν μπορεί να είσαι ξένος και να μη σε φιλοξενήσουν, προσβάλλουν τον εαυτό τους. Οπότε και η δική μας υποδοχή έγινε με τους ίδιους όρους. Αλλωστε η ιστορία που γυρίζουμε εδώ διαδραματίστηκε, η σειρά έχει να κάνει πολύ με την κρητική ψυχή. Μας βοήθησαν πολύ».

– Εκτός από το κομμάτι Κρήτη, σε τι άλλο διαφέρει η συγκεκριμένη σειρά σε σύγκριση με όσα έχετε κάνει στην τηλεόραση ως σήμερα;

«Είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Δεν ξέρω αν θα έχει επιτυχία η σειρά. Το ελπίζω, το εύχομαι και το αισθάνομαι όμως. Νομίζω ότι έχει επιτευχθεί ο καλύτερος συνδυασμός: ένας νέος σκηνοθέτης με φρέσκες ιδέες που δημιουργεί συνθήκες ασφαλείας, ένα κανάλι που είναι αποφασισμένο και δεν παλινωδεί, μια παραγωγή που δεν έχει ξαναγίνει και καλοί συνεργάτες. Σε ένα καλό περιβάλλον οι ηθοποιοί γίνονται καλύτεροι. Οι συνάδελφοι ανθούν».

– Πολύ ιδανικά μας τα περιγράφετε… «Οχι. Είμαστε αποτέλεσμα συνθηκών και μόνο. Επειδή η συνθήκη είναι πολύ καλή, έχουμε αποτέλεσμα».

– Πρόκειται για πολύ ακριβή παραγωγή σε ιδιαίτερα δύσκολους καιρούς.Αυτό σας αγχώνει σε σχέση με την ανταπόκριση που θα βρει στο κοινό;

«Πάντα με φορτίζει με άγχος η δουλειά. Επιπλέον δεν έχω δει ούτε ένα λεπτό υλικού, είμαι πολύ αγχωτικός. Δεν το αντέχω. Περιμένω να βγει στον αέρα… Είμαι και δεισιδαίμων, οπότε δεν θέλω και να δω».

– Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία για τη συγκεκριμένη σειρά;

«Το να μη γίνει φολκλόρ. Υπάρχει ο κίνδυνος. Εχουμε δει προσπάθειες με καλή πρόθεση να γίνονται φολκλόρ. Δεν μπορείς για παράδειγμα να μιμηθείς τη λαϊκότητα, την ουσία των πραγμάτων. Πώς να μιμηθείς ανθρώπους που μιλούν με το βάρος του χρόνου και της εμπειρίας τους; Η δυσκολία λοιπόν είναι να βρω μια δική μου προσωπική συνθήκη και να τη μεταφέρω. Να πείσω τον κόσμο γι΄ αυτό που έπλασα εγώ, όχι να μιμηθώ. Δεν έχει νόημα να παίξω απλώς τον Κρητικό».

– Η οικονομική κατάσταση δυσκολεύει πολύ. Θα μπορέσουμε να δούμε παραγωγές τέτοιου κόστους στο άμεσο μέλλον;

«Φοβάμαι ότι ζούμε τις τελευταίες καλές στιγμές της τηλεόρασης. Εφόσον εξαρτάται από τη διαφήμιση και η αγορά διαλύεται, τι θα γίνει; Στην Αθήνα κλείνουν τα μαγαζιά, οι άνθρωποι είναι σκοτεινιασμένοι. Πώς θα κινηθεί λοιπόν η μηχανή της τηλεόρασης; Μακάρι να αποκτήσει η αγορά έναν δυναμισμό γιατί αν μείνουμε στην απαισιοδοξία μας θα βουλιάξουμε εκεί. Ο Ελληνας δεν είναι ούτε για τα Cayenne ούτε για τις πισίνες».

– Πάντως πολλοί ηθοποιοί κυκλοφορούν με Cayenne και διαθέτουν και πισίνες…

«Φαίνεται ότι εμείς οι ηθοποιοί είμαστε και λίγο ματαιόδοξα πλάσματα. Η ματαιοδοξία έχει πολλές πλευρές και στη δική μας τη δουλειά, που είναι κατ΄ εξοχήν ματαιόδοξη, αν θες πραγματικά να δεις την ουσία του επαγγέλματος πρέπει να έχεις πολλές αντιστάσεις. Εγώ εκ πεποιθήσεως δεν αγοράζω. Πιστεύω ότι ακόμη και αν είχα τα χρήματα δεν θα μπορούσα να το κάνω. Η ουσία της δουλειάς μας είναι να καταλαβαίνουμε τί γίνεται γύρω μας. Αν απομονωθούμε, αυτομάτως χάνουμε την ουσία». – Κάποτε οι καλλιτέχνες ήταν μπροστάρηδες. Τώρα τι γίνεται;

«Ο Χάρης Καστανίδης την περασμένη εβδομάδα σχολίασε τη σιωπή των διανοουμένων. Εχει δίκιο γιατί θα έπρεπε να έχουν έναν λόγο πιο συγκεκριμένο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι περνάμε εποχή μεγάλης ιδεολογικής σύγχυσης. Τι ισχύει; Σοσιαλισμός; Ποιος να πει και τι να πει;».

– Η Αριστεράτι ρόλο παίζει; «Νομίζω ότι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί στους στόχους της και το τι είναι σήμερα. Ποια είναι η Αριστερά και τι σκοπό έχει; Ο κόσμος περιμένει να ακούσει λύσεις χωρίς λαϊκισμούς. Ο τόπος μας χρειάζεται έναν ευπατριδισμό. Αυτό το “ευ” μάς λείπει και είναι το απόλυτα δικό μας χαρακτηριστικό. Ευ ήταν οι προηγούμενες γενιές. Εμείς, γαμώτο, δεν είμαστε! Το έχουμε χάσει».

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.