Η λέξη «πικνίκ» μέχρι πρότινος έφερνε στο μυαλό ειδυλλιακές εικόνες γεύματος στην αγγλοσαξονική εξοχή. Η σχέση του μέσου (νεο) Ελληνα με το γεύμα στην εξοχή περιοριζόταν στις αναμνήσεις μαθητικών εκδρομών με σάντουιτς της μαμάς… Ωστόσο, η οικονομική κρίση, μαζί με τους περιορισμούς που επέβαλε στον προϋπολογισμό της ελληνικής οικογένειας, έφερε και την επιστροφή του γεύματος κατάχαμα, στην ύπαιθρο. Είναι η πιο οικονομική εναλλακτική για ένα ομαδικό τσιμπούσι, το οποίο με καλή διάθεση και ολίγη από… δημιουργικότητα μπορεί και να μην υστερεί (παρά μόνο σε κόστος) από ένα κυριακάτικο γεύμα σε ταβέρνα ή εστιατόριο.
«Τα τελευταία χρόνια οργανώνουμε συχνά με τους φίλους μου πικνίκ στον λόφο του Φιλοπάππου. Μέχρι πέρσι αρκετοί μάς θεωρούσαν κάπως γραφικούς και οι άνθρωποι που συναντούσαμε τις Κυριακές στον λόφο ήταν λίγο-πολύ τα ίδια πρόσωπα.Φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά:τις Κυριακές γίνεται το αδιαχώρητο από οικογένειες και παρέες κάθε ηλικίας που κάνουν πικνίκ και πρέπει να έρθεις από νωρίς αν θέλεις να πιάσεις καλή θέση. Τελικά χρειαζόταν μια οικονομική κρίση για να ανακαλύψουν οι Ελληνες το πικνίκ» σχολιάζει ο Χαράλαμπος Τούρλας, φοιτητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Παρατηρώντας την ήσυχη και δροσερή τοποθεσία, ιδανική για γεύμα κάτω από τη σκιά των δέντρων και με θέα την Ακρόπολη, φτάνεις να απορείς γιατί έπρεπε να έρθει το χτύπημα της κρίσης για να εκτιμήσουμε το όλο σκηνικό. Το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, συναντάται πλέον, εκτός από τους λόφους και τα πάρκα και στο παραλιακό μέτωπο.
Το πικνίκ είναι εύκολο να οργανωθεί και ταυτόχρονα ο εξοπλισμός που απαιτείται προσδιορίζεται από τα γούστα και την τσέπη της εκάστοτε παρέας: μπορεί να περιορισθεί σε ένα μεγάλο τραπεζομάντιλο, πλαστικά πιάτα και τάπερ ή να εμπλουτισθεί με ειδικά έπιπλα (όπως το πτυσσόμενο παγκάκι που μετατρέπεται σε… βαλίτσα), έξυπνες συσκευές (όπως ψυγειάκι με ενσωματωμένο ραδιόφωνο) ή και πολυτελή αξεσουάρ (όπως τα ειδικά καλάθια πολυτελείας από μπαμπού, τα οποία περιέχουν πορσελάνινα σερβίτσια και θυμίζουν πικνίκ βικτωριανής εποχής). Η στροφή των Ελλήνων στο πικνίκ ωστόσο έχει δημιουργήσει και πρόσθετα προβλήματα σε μια κατηγορία εργαζομένων: οι αρχαιοφύλακες του λόφου του Φιλοπάππου εξηγούν στο «Βήμα», ότι δυσκολεύονται να διαχειρισθούν τον υψηλό αριθμό επισκεπτών, καθώς επειδή έχουν αυξηθεί τα φαγοπότια στον λόφο, έχουν αυξηθεί οι κίνδυνοι ρύπανσης ή πυρκαϊάς.
«Ορος:όλα χειροποίητα»
«Για εμάς το πικνίκ είναι μια ευκαιρία για δημιουργικότητα» αναφέρει η Ιφιγένεια Καψάσκη, φοιτήτρια Νομικής, εξηγώντας ότι στα πικνίκ που οργανώνει με την παρέα της κάθε δεύτερη Κυριακή δεν έχουν θέση έτοιμες τροφές όπως πατατάκια, σοκολάτες κ.λπ. «Βασικός “όρος συμμετοχής” στα πικνίκ μας είναι να φέρνει ο καθένας κάτι που έχει φτιάξει μόνος του. Ακόμη και αν κάτι δεν πετύχει, είναι μια ευκαιρία να πειραματιστούμε» προσθέτει. Ετσι, στις κυριακάτικες εξορμήσεις της παρέας έχουν παρελάσει κάθε είδους παραδοσιακές και διεθνείς λιχουδιές, από σουφλέ τυριών και χειροποίητα κέικ σοκολάτας ως σπιτική σπανακόπιτα και κολοκυθοκεφτέδες (του «ΒΗΜΑgourmet» βοηθούντος, αλλά και εξειδικευμένων site του εξωτερικού, όπως τα www.the-picnic-site.com και www.letsgopicnic.com…).
«Ανεξάρτητα από τα οικονομικά του πλεονεκτήματα, το πικνίκ αποτελεί εναλλακτική πρόταση διασκέδασης και μια ευκαιρία για επαφή με τη φύση. Είναι αλήθεια ότι στην πόλη μας υπάρχει ελάχιστο πράσινο, ωστόσο υπάρχουν υπέροχες τοποθεσίες που η πλειονότητα των Αθηναίων αγνοούν πεισματικά. Είναι στο χέρι μας να εκμεταλλευθούμε την κρίση για να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε τα απλά πράγματα» αναφέρει ο κ. Νικόλας Βούλγαρης, ασκούμενος δικηγόρος και φανατικός υπέρμαχος του πικνίκ όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στους τόπους που επιλέγει για τις καλοκαιρινές του διακοπές.
Δημιουργική ψυχαγωγία
Για τους πιο δημιουργικούς το πικνίκ μπορεί να εμπλουτισθεί με αθλητικές ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες που θα μετατρέψουν ένα απλό γεύμα στην ύπαιθρο σε κανονική ψυχαγωγική εμπειρία.«Συχνά φέρνουμε μαζί μας βιβλία λογοτεχνίας ή ποίησης,ο καθένας επιλέγει ένα απόσπασμα και το διαβάζει δυνατά σε όλους.Αλλες φορές παίζουμε χαρτιά ή σκάκι και όταν η τοποθεσία το επιτρέπει φέρνουμε μπάλες ή τις ρακέτες μας»λέει η Ταϋγέτη Μιχαλακέα, ασκούμενη δικηγόρος,προσθέτοντας ότι αν υπάρχει φαντασία και καλή διάθεση οι εναλλακτικές που προσφέρει το πικνίκ είναι απεριόριστες. «Οταν έχουμε όρεξη για μουσική,ένας παίζει κιθάρα,άλλος βιολί και οι υπόλοιποι τραγουδούμε,καμιά φορά χορεύουμε κιόλας αν έρθουμε στο κέφι.Εν τέλει καταλήγουμε να περνάμε πολύ καλύτερα απ΄ ό,τι σε πολυέξοδες εξόδους σε μπαρ,κλαμπ κ.λπ.»καταλήγει.
