Στο κείμενο που κατέθεσε προς το Υπουργικό Συμβούλιο ο υπουργός κ. Α. Λοβέρδος αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Το ιστορικό δίλημμα που επιλύει η σημερινή μας παρέμβαση είναι αν θα επιτρέψουμε ή αν θα αποτρέψουμε την κατάρρευση του θεμελίου του κοινωνικού μας κράτους, της κορυφαίας κοινωνικής κατάκτησης των εργαζομένων τον 19ο και τον 20ό αιώνα, που είναι η σύνταξη και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δηλαδή η εξασφάλιση των ανθρώπων καθ΄ όλη τη διάρκεια του βίου τους, αλλά και κατά τη λεγόμενη “τρίτη ηλικία” τους. Παντού στην Ευρώπη η κύρια αιτία που οδηγεί τα μεταπολεμικά διανεμητικά συστήματα (Ρay-Αs-Υou-Go) σε παρακμή ήταν κατά βάση οι δημογραφικές μεταβολές. Η ραγδαία γήρανση των πληθυσμών και η πλήρης αντιστροφή της ηλικιακής πυραμίδας. Στην Ελλάδα, αν το 1950 σε καθέναν συνταξιούχο αντιστοιχούσαν 4 εργαζόμενοι, σήμερα η αναλογία είναι 1 προς 1,7!!! Ακόμη, στην Ελλάδα οργίασαν οι πελατειακές ή διευκολυντικές για τις κυβερνήσεις κινήσεις, που μετέφεραν, λ.χ., στο ΙΚΑ ορισμένους προνομιούχους συνταξιούχους, η σχέση των οποίων με τους εργαζόμενους του τομέα τους έφθασε να είναι ακόμη και 100 εργαζόμενοι προς 120 συνταξιούχους!!! Αναφέρομαι στο παράδειγμα του ΟΑΠ-ΔΕΗ, ενώ χειρότερο είναι το παράδειγμα του ΤΑΠ-ΟΤΕ, όπου 100 εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε 150 συνταξιούχους!!! Φθάσαμε έτσι το τρίμηνο Οκτωβρίου- Δεκεμβρίου 2009 να χρειαστούμε έκτακτη κρατική επιχορήγηση 2,4 δισ. ευρώ για να πληρώσουμε συντάξεις».
