Μέσα σε 12 χρόνια υπήρξαν 5.952 πυρπολήσεις κτιρίων και άλλες εμπρηστικές επιθέσεις κουκουλοφόρων και μόνο 20 καταδικαστικές αποφάσεις για τους δράστες.
Αυτός είναι ο εντυπωσιακός απολογισμός της δράσης ομάδων αντιεξουσιαστών που προχωρούν σε επιδρομές στο κέντρο της Αθήνας στη διάρκεια διαδηλώσεων, αλλά συνεχίζουν και τις νυκτερινές ώρες το έργο τους με πυρπολήσεις καταστημάτων, γραφείων και πιστωτικών ιδρυμάτων. Οι εμπρηστές σπάνια ενοχλούνται από την Αστυνομία και τις ελάχιστες φορές που συλλαμβάνονται γι΄ αυτές τις επιδρομές απαλλάσσονται λόγω «ανεπάρκειας στοιχείων», με αποτέλεσμα οι ομάδες των κουκουλοφόρων να αυξάνονται και να πληθύνονται. Το περιστατικό της οδού Σταδίου 23 και του θανάτου των τριών υπαλλήλων της Μarfin Βank είναι η τραγική κορύφωση σειράς αδυναμιών της ΕΛ.ΑΣ. που σπανίως ερευνά ενδελεχώς αυτές τις εμπρηστικές επιθέσεις, αφού εκτιμάται ότι «μόνο ζημιές έγιναν και θα τις πληρώσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες». Κάθε χρόνο σημειώνονται περίπου 20 πύρινες… παρελάσεις των γνωστών-αγνώστων, που καίνε τα πάντα στις οδούς Σταδίου και Πανεπιστημίου και στους γύρω δρόμους, που μένουν μονίμως ατιμώρητες. Ομως και στις μια δυο περιπτώσεις που έγιναν έρευνες μικρού βεληνεκούς, με τη χρήση των βίντεο από ιδιωτικές κάμερες ή από τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τα στοιχεία στο δικαστήριο έχουν καταπέσει και δεν υπάρχει καμία συνέχεια.
Σύμφωνα με αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ., οι αντιεξουσιαστές στην Αθήνα υπερβαίνουν τις 3.000, έχουν συνολικά 27 στέκια, αλλά και περίπου άλλους 30 χώρους συνεύρεσης (κυρίως υπό κατάληψη κτίρια). Κάθε χρόνο σημειώνονται από 400- 600 εμπρηστικές επιθέσεις από ομάδες αντιεξουσιαστών. Εξ αυτών οι 350-450 επιθέσεις αφορούν εμπρησμούς στη διάρκεια διαδηλώσεων και οι υπόλοιπες νυχτερινές εμπρηστικές επιθέσεις, την ευθύνη των οποίων έχουν αναλάβει 150 διαφορετικές ομάδες. Ο ρυθμός των επιθέσεων αυτών είναι συνεχώς αυξητικός. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στη διάρκεια των επεισοδίων μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου μέσα σε τέσσερις μήνες είχαν σημειωθεί 229 εμπρησμοί!
Η ΕΛ.ΑΣ. σπανίως διενεργεί εκτεταμένες έρευνες για τους δράστες αυτών των εμπρησμών στη διάρκεια των διαδηλώσεων. Κάθε χρόνο γίνονται περίπου 500 προσαγωγές ατόμων και σημειώνονται 80 ως 100 συλλήψεις υπόπτων για συμμετοχή σε εμπρησμούς. Το κύριο επιβαρυντικό στοιχείο για τους συλληφθέντες είναι οι μαρτυρίες αστυνομικών, ο εντοπισμός μπουκαλιών βενζίνης ή άλλων εμπρηστικών μηχανισμών στην τσάντα τους ή ακόμη κι αναφορές ότι «τα ρούχα και τα χέρια του μύριζαν βενζίνη». Από αυτούς μόνο πέντε ως επτά άτομα καταδικάζονται, οι οποίοι συνήθως απαλλάσσονται σε δεύτερο βαθμό.
Οπως αναφέρει ο δικηγόρος κ. Σπ.Φυτράκης, που χειρίζεται τέτοιου είδους υποθέσεις, «πολλές από τις μαρτυρίες των αστυνομικών ή των αυτοπτών μαρτύρων είναι ασαφείς και αμφισβητούνται. Επιπλέον υπάρχουν διαφορετικές νομικές εκτιμήσεις σχετικά με το αν οι βόμβες μολότοφ αποτελούν εκρηκτικούς μηχανισμούς κι έτσι αλλάζει το νομικό πλαίσιο διερεύνησης των κατηγοριών ».
Ουσιαστικά η ΕΛ.ΑΣ. ελάχιστες φορές έχει προσπαθήσει να εξιχνιάσει εμπρηστικές επιθέσεις ή επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας με βάση τις καταγραφές από τις κάμερες, όπως καλείται να κάνει τώρα μετά την τραγωδία της οδού Σταδίου 23.
Οι συγκρούσεις…. μεταδίδονται ζωντανά, πολλοί από τους πρωταγωνιστές παρελαύνουν χωρίς κουκούλες μπροστά από τις κάμερες, όμως κανείς δεν αναγνωρίζεται και κανείς δεν συλλαμβάνεται.
