ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ Μαζί με την κατακόρυφη αύξηση των θαυμαστών της η τεχνολογία της τρισδιάστατης παρουσίασης των εικόνων (3D) αποκτά όλο και περισσότερες εφαρμογές. Μετά την επιτυχία της εφαρμογής στον κινηματογράφο, σε ταινίες όπως το «Αvatar» που έσπασαν τα ταμεία, η χρήση του 3D έχει αρχίσει να επεκτείνεται σε τηλεοράσεις, αλλά και προβολείς. Να όμως που οι ειδικοί εκφράζουν ανησυχίες για τις παρενέργειές της: εξαιτίας της γρήγορης εναλλαγής των εικόνων σε πολλές περιπτώσεις έχουν παρατηρηθεί πρόσκαιρα φαινόμενα αλλοιωμένης όρασης, σύγχυσης, ζαλάδας ή ακόμη και σπασμών.
Τον περασμένο μήνα η εταιρεία ηλεκτρονικών Samsung προειδοποίησε ότι οι έγκυοι, οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά, όσοι υποφέρουν από σοβαρές ιατρικές παθήσεις και όσοι έχουν καταναλώσει αλκοόλ κινδυνεύουν να εμφανίσουν ανεπιθύμητα συμπτώματα, όπως ναυτία και ιλίγγους. Παράλληλα, πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια ανακάλυψε ότι το 3D προκαλεί πονοκέφαλο και κουράζει τα μάτια. Η τεχνολογία των τρισδιάστατων απεικονίσεων δεν είναι καινούργια. Αναπτύχθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1930, όμως ο εκσυγχρονισμός της είναι αυτός που δημιουργεί προβλήματα στην όραση και στη λειτουργία του εγκεφάλου. Στον πραγματικό κόσμο βλέπουμε φυσικά τρισδιάστατες εικόνες, διότι το μάτι κοιτάζει τα αντικείμενα από ελαφρώς διαφορετική γωνία και έπειτα ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις διαφορετικές εικόνες και τις συνθέτει σε μία, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση του βάθους. Το 3D λειτουργεί με βάση την ίδια αρχή, όμως η υψηλή ταχύτητα με την οποία προβάλλονται στο μάτι οι δύο διαφορετικές εικόνες από τα σύγχρονα συστήματα προβολής τρισδιάστατων εικόνων προκαλεί φαινόμενα αποπροσανατολισμού.
«Οταν κοιτάζουμε ένα αντικείμενο υπό φυσιολογικές συνθήκες, το μάτι κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα:συγκλίνει και εστιάζει στην ίδια απόσταση. Με το 3D όμωςπρέπει να συγκλίνουμε τα μάτια μας σε μία απόστασηεστιάζοντας σε κάποια άλλη και αλλάζοντας τη φυσιολογική σχέση που υπάρχει στο εγκέφαλο» εξηγεί ο καθηγητής του Μπέρκλεϊ Μάρτιν Μπανκς.
Το σύστημα αυτό μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο προβληματικό για τους εφήβους και τους νεαρούς ενηλίκους. «Στην ηλικία των 50 ή των 60 ετώντα μάτια χάνουν την ικανότητα να εστιάζουν σε διαφορετικές αποστάσεις. Αυτή η πάθηση λέγεται πρεσβυωπία, αποτελεί φυσιολογικό κομμάτι της διαδικασίας γήρανσης, δεδομένου ότι κάποιος τη βιώνει σταδιακά και συνεχώς προσαρμόζεται σε αυτήν» λέει ο δρ Μπανκς.
Προβλήματα μπορεί να εμφανιστούν και στα παιδιά καθώς τα μάτια τους έχουν μικρότερη απόσταση μεταξύ τους από ό,τι των ενηλίκων και έτσι δυσκολεύονται να δουν σωστά μια τρισδιάστατη εικόνα. Παρ΄ όλα αυτά το μόνο που χρειάζεται για να απολαύσει κανείς την αίσθηση ενός τρισδιάστατου θεάματος είναι λίγη προσοχή.
Οπως επισημαίνει ο νευρολόγος Μάικλ Γκρος, «οι περισσότεροι μπορούν να διασκεδάσουν άφοβα με μια ταινία σε 3D, αρκεί να μην έχουν προδιάθεση για πονοκέφαλο και ημικρανία».
