Προαναγγελθέν το χρονικό της τυφλής βίας και της ασίγαστης οργής. Τρεις οι βασικές αιτίες. Πρώτη η ατιμωρησία. Δεύτερη η απροσμέτρητη κοινωνική αδικία. Τρίτη του μεροκαματιάρη η δυσθεώρητη πενία. Το λέγαμε στα γραφεία.
Το κουβεντιάζαμε στα πηγαδάκια. Το ξέραμε από το παράδειγμα της Αργεντινής και κάθε τέτοιας επιβαλλόμενης συνταγής. Το περιμέναμε. Ακόμη και οι πλέον αφασικοί. Καλύτερα απ΄ όλους το ήξεραν οι πολιτικοί. Κι όμως δεν έκαναν τίποτε. Κι όμως κανέναν δεν τιμώρησαν. Κι όμως κανενός η περιουσία δεν δημεύθηκε. Κι όμως φραγκοδίφραγκα πληρώνουν ως τίμημα οι πλουτοκράτες και οι πολυεθνικοί. Κι όμως ο πατριωτισμός μόνο από τους μικρούς, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους φτωχούς. Κι όμως οι ένοχοι ελεύθερα ανάμεσά μας περιφέρονται. Ετσι η θεσμική παραλυσία πριμοδότησε ακόμη περισσότερη αγανάκτηση και βία. Η επικών διαστάσεων αναλγησία ενθάρρυνε ακόμη περισσότερο το τυφλό μίσος προς την ηγεσία. Ετσι χιλιάδες λαού να ωρύονται «κλέφτες» προς τη Βουλή και τους ηγέτες μιας ανυπόληπτης, αντιλαϊκής πολιτικής. Ετσι το σύστημα διάτρητο από παντού. Σουρωτήρι η οικονομία. Σάπιο σουρωτήρι και του συστήματος η φιλαυτία. Ετσι ενός τριπλού φονικού μύριες βίαιες εξεγέρσεις έπονται. Ετσι από παντού ακούω φωνές να φύγουν νύχτα οι πολιτικοί. Ετσι διάτρητη από κάθε άλλοθι, από κάθε ασυλία η δημοκρατία η σημερινή. Ετσι πληθαίνουν οι φωνές για λύσεις σωτήριες και εξωθεσμικές. Ετσι σε ομηρεία η χώρα από μια χούφτα της πολιτικής ελίτ. Ετσι οι χθεσινές φονικές φασιστικές προβοκάτσιες θεόσταλτες λύσεις για συκοφαντία, τρομοκρατία και καταστολή. Να εγκλωβιστεί στο σπίτι του ο νοικοκύρης. Να φοβηθεί ο γονιός για το παιδί του. Να ενοχοποιηθεί η οργανωμένη Αριστερά για την ανυπακοή της. Να περάσουν στο πι και φι τα φονικά μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οταν ουδείς αστός ηγήτωρ διαθέτει το σθένος να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου, τότε ταφόπλακα και τέλος αυτής της συγκεκριμένης πολιτικής. Η αρχή του χάους και της καταστροφής!
