Ανεξάρτητα από την κομματική σημαία σου.
Ανεξάρτητα από την καταγωγή σου. Ανεξάρτητα από το επάγγελμά σου. Ανεξάρτητα από το σχολείο σου. Ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας σου. Ανεξάρτητα από την εσωτερική και εξωτερική καλλιέργειά σου. Ανεξάρτητα από την ηλικία σου. Ανεξάρτητα από την κοσμοθεωρία σου.
Ανεξάρτητα από την προσωπική εμπειρία σου.
Ανεξάρτητα, ακόμη και από τις πολιτικές γνώσεις σου. Ανεξάρτητα από όλα που συγκροτούν το πνευματικό, κοινωνικό, ιδεολογικό και γνωστικό είναι σου. Ολοι εμείς. Που πριν από μερικά χρόνια. Ακόμα και μήνες. Γιωργάκη τον ανεβάζαμε, μαμάκια τον κατεβάζαμε. Τότε που λέγαμε. Ποιος; Αυτός; Ο Γιωργάκης αρχηγός; Ούτε μία στις εκατό. Αποκλείεται να γίνει πρωθυπουργός. Κι αν γίνει, ο θεός να βοηθήσει τον τόπο αυτό. Αυτός, λοιπόν. Που μέσα σε λιγότερες από τριάντα μέρες έκανε τρεις φορές τον γύρο του κόσμου. Αυτός που κατάφερε να αποσπάσει ένα φιλί ζωής για την Ψωροκώσταινα της ντροπής. Αυτός. Ο Γιωργάκης. Που μπορεί να αποδειχθεί ο πιο άξιος κυβερνήτης της μεταπολεμικής ελληνικής, αστικής φυλής. Επομένως, τα συμπεράσματα διά γυμνού οφθαλμού ορατά. Πρώτο, μη βιάζεσαι να κρίνεις τον διπλανό σου, τον γνωστό σου και ακόμη περισσότερο τον αντίπαλό σου. Μερικές φορές η ρητορική ικανότητα υποκρύπτει φιλαρχία και αυτιστική ανωτερότητα. Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις. Δεύτερο. Ουδείς από μόνος του. Ολα τα υποκείμενα διαμορφώνονται μέσα από δοκιμασίες και μαθαίνουν κολύμπι παλεύοντας με θηριώδη κύματα. Και τρίτο. Το καλύτερο. Απροσμέτρητες οι βαθιά κρυμμένες δυνατότητες και ικανότητες κάθε ανθρώπου. Τι είμαστε, λοιπόν; Θα σας το πω όπως το λέει ο «Απίθανος κύριος Φοξ». Ενα κινηματογραφικό κομψοτέχνημα όπου μια αρσενική αλεπού με τη φωνή του Τζορτζ Κλούνεϊ διαπιστώνει αυτό που στο βάθος όλοι, μα όλοι, είμαστε αλλά δεν το παραδεχόμαστε: «Αγρια ζώα με εξαιρετικά χαρίσματα και μοναδικά ταλέντα». Ετσι οι νάνοι γίνονται γίγαντες και οι γίγαντες νάνοι!
