Από την έδρα στο… στούντιο

O γενικός επίτροπος Επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου διέταξε, όπως όλοι διαβάσαμε, διαχειριστικό έλεγχο στην ΕΡΤ και σε άλλες ΔΕΚΟ, προκειμένου να επιστραφούν όσοι μισθοί καταβλήθηκαν πάνω από τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Καθώς από μικρό κι από τρελό- εν προκειμένω απλώς από μη νομικό- μαθαίνεις την αλήθεια, το πιο ενδιαφέρον σχόλιο το άκουσα από άνθρωπο άσχετο με τα νομικά.

«Καλά», αναρωτήθηκε, «οι δικαστές δεν αποφαίνονται τόσα χρόνια ότι αν κάποιος στο Δημόσιο παίρνει περισσότερα από αυτούς, τότε αυξάνονται και οι δικές τους αποδοχές στο ίδιο ύψος; Δεν είπαν ποτέ ότι μειώνεται ο μισθός του υψηλόμισθου. Τώρα τι μας λένε; Οτι εκείνοι σωστά εξομοίωσαν τις αποδοχές τους με του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών, εκείνος όμως πρέπει να επιστρέψει τις δικές του; Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, δηλαδή; Ή μήπως ετοιμάζεται νέα διεκδίκηση των δικαστών να αυξηθούν αναδρομικά οι αποδοχές τους ανάλογα με εκείνες του πρώην προέδρου της ΕΡΤ- ώστε τελικώς το Δημόσιο να βγει και κουρεμένο;».

Δεν πιστεύω ότι ισχύει το τελευταίο, ταιριαστό πάντως με τη «συνωμοσιολογική» αντίληψη που μας διατρέχει. Στο πρώτο σκέλος όμως ο μη νομικός φίλος έχει δίκιο. Τόσο το ΣτΕ όσο και το Μισθοδικείο, αλλά και τα δικαστήρια που επέκτειναν το επίδομα γάμου σε αμφότερους τους συζύγους, ακολουθούν τη λεγόμενη αρχή της επεκτατικής ισότητας. Αν μία παροχή παραβιάζει την ισονομία, δεν κόβεται από εκείνον που την εισπράττει- απονέμεται και στους αδικούμενους. Αντιγράφω από απόφαση του ΣτΕ: «Η παραβίαση αυτή έχει ως συνέπεια (…) την αναβάθμιση των αποδοχών των δικαστών με τη χορήγηση σ΄ αυτούς (…) των ίδιων συνολικών καθαρών αποδοχών που χορηγούνται στα όργανα των άλλων λειτουργιών».

Με άλλα λόγια, αν η ΕΡΤ είναι Δημόσιο και ο πρώην πρόεδρός της λάμβανε περισσότερα από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, θα έπρεπε να αυξηθεί ο μισθός του τελευταίου. Και αυτή η νομολογία, πάγια στα Δικαστήρια, είναι δύσκολο να μεταβληθεί. Αν ο υπόλοιπος συλλογισμός του γενικού επιτρόπου γίνει δεκτός, πιθανότερο είναι να πάρουν οι πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων μισθό παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου ειδήσεων παρά να αναζητήσει το κράτος χρήματα.

Από νομική άποψη, θα είχε κανείς και άλλες απορίες- όπως το πώς κρίνεται «ψευδεπίγραφη» μια ανώνυμη εταιρεία, όταν έχει συσταθεί με ειδικό νόμο, ο δε νόμος αυτός έχει κριθεί συνταγματικός. Αλλά το σημαντικότερο εν προκειμένω δεν είναι τα νομικά. Είναι η ευχέρεια με την οποία τραυματίζεται η συνέχεια και η συνοχή του κράτους, του οποίου ένα όργανο (γιατί και ο επίτροπος όργανο του κράτους είναι) εμφανίζεται να υποστηρίζει ότι αυτό το κράτος ψήφισε ειδικό νόμο, εξέδωσε υπουργική προκήρυξη, προσέλαβε στελέχη με συμβάσεις που το ίδιο κατάρτισε- και τώρα θα… ζητήσει πίσω ό,τι τους κατέβαλε.

Greece. Κalimera!