«Την επόμενη φορά (που θα βρεθούμε) θα είναι καλύτερα». Με αυτή την «ινδιάνικη ευχή (και βεβαιότητα)» αποχαιρέτισαν τον Λάμπρο Φούντα (φωτογραφία) οι φίλοι και σύντροφοί του από την κίνηση με την επωνυμία «Αναρχική Αρχειοθήκη Αθήνας», μία από τις πιο παλιές- και μικρές πια- αναρχικές ομάδες. Ο 35χρονος βιολόγος αποτελούσε σταθερή μορφή στα δρώμενα του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου από την εποχή των μαθητικών κινητοποιήσεων το 1991.
Μετά το σχολείο ενεπλάκη στην ομάδα «Μαύρο Αγκάθι», η οποία εξέδιδε το έντυπο «Δρόμοι της οργής». Ατομα του αντιεξουσιαστικού χώρου μνημονεύουν ακόμη τη σταθερή συμμετοχή του σε πορείες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, αλλά και σε πάσης φύσεως συζητήσεις. Οπως λέγεται, από την εποχή της δολοφονίας του εκπαιδευτικού Νίκου Τεμπονέρα απείχε συνειδητά από κάθε κομματική οργάνωση. Μετά τη διάλυση της ομάδας «Μαύρο Αγκάθι» εισήλθε στη «Συνεργασία Αναρχικών Ομάδων και Ατόμων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση», η οποία εξέδιδε τα τελευταία χρόνια κείμενα συμπαράστασης υπέρ των μελών της 17Ν.
Το 1995 ο 35χρονος βρισκόταν ανάμεσα στους εκατοντάδες που κατέλαβαν το Πολυτεχνείο ανήμερα την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου και όταν η Αστυνομία εισέβαλε στο Πολυτεχνείο της οδού Πατησίων, ο Φούντας βρέθηκε στις λίστες των 394 συλληφθέντων.
Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών και τα τελευταία χρόνια εργαζόταν σε γνωστό ιδιωτικό θεραπευτήριο των Αθηνών. Παράλληλα μετείχε στο διοικητικό συμβούλιο ιδιωτικής κλινικής του Αγρινίου, η οποία ανήκει στον θείο του, αδελφό της μητέρας του, πρώην βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας της ΝΔ, κ. Γ. Αλεξόπουλο. Μάλιστα, ο Φούντας είχε βρεθεί σε δικαστική αντιμαχία για τη συγκεκριμένη συμμετοχή. Ο 35χρονος είλκε την καταγωγή του από το γραφικό χωριό Αιτωλικό, ενώ οι γονείς του είναι αμφότεροι γιατροί- ο απόστρατος στρατιωτικός γιατρός πατέρας του έχει διατελέσει και διευθυντής του Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας.
Το στενό, αλλά και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του γνώριζε την ενεργό συμμετοχή του στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, όχι όμως και το εύρος της δράσης του.
Στα μικρά στενάκια των Αμπελοκήπων, αλλά και στην περιοχή του Ζούμπερι όπου διατηρούσε οικογενειακή εξοχική κατοικία το κλίμα είναι πένθιμο και παγωμένο τόσο στο πατρικό του όσο και στο δικό του σπίτι. «Το παιδί το ήξερα.Ηταν ήσυχος, συνεσταλμένος και μορφωμένος άνθρωπος,από εξαιρετική οικογένεια. Είχε δύο λαμπρούς γονείς σπάνιου ήθους και επιπέδου, για τους οποίους όλοι εδώ μιλάνε με τα καλύτερα λόγια.Και ο αδελφός του και αυτός βγήκε επιστήμονας.Τι άλλο να πεις;» λέει επαγγελματίας της περιοχής που διατηρεί δεσμούς με την οικογένεια Φούντα από δεκαετίες.
Συνάδελφοί του από το ιδιωτικό ιατρικό εργαστήριο όπου εργαζόταν σημειώνουν: «Ο Λάμπρος ήταν από τους πιο σοβαρούς και συνεπείς υπαλλήλους.Ποτέ δεν είχε δώσει δικαίωμα για οποιονδήποτε λόγο.Ηταν άνθρωπος κλειστός, αλλά ιδιαίτερα ευγενικός». Συγκλονισμένοι οι φίλοι, οι γνωστοί και οι συνεργάτες του δεν έχουν καμία διάθεση για περισσότερη κουβέντα, τουλάχιστον όσο η φωτογραφία του κυριαρχεί στο ειδησεογραφικό δελτίο, έχοντας ως λεζάντα τα τηλέφωνα της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας.
