«ΕΡΕΙΠΙΟΝ ΜΕΝ, αλλά ωραίον ερείπιον.Και ο Παρθενών και αυτός χάλια έχει…».Την αποστροφή γηραιάς κυρίας, την οποία χρησιμοποιούσε για να δικαιολογήσει και να διασκεδάσει το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, θυμήθηκα τώρα που ολοκληρώθηκε η αναστήλωση των Προπυλαίων και της βόρειας κιονοστοιχίας του Παρθενώνα. Κάποια έργα έγιναν, κάποια άλλα περιμένουν στη σειρά. Και οι σκαλωσιές δεν φεύγουν. Ευτυχώς. Γιατί η δυτική πλευρά του μνημείου δεν έχει αναστηλωθεί ακόμη, επιπλέον έξι μετόπες θα πρέπει να κατεβούν από τον ναό και στη θέση τους να τοποθετηθούν αντίγραφα. Θα ήταν κρίμα λοιπόν αυτό το έργο-υπόδειγμα αντιμετώπισης αρχαίων μνημείων για το οποίο χρησιμοποιούνται τα τελευταία επιτεύγματα της τεχνολογίας- ενίοτε μάλιστα και εφευρίσκονται- να σταματήσει στη μέση. Αλλωστε το νέο πρόγραμμα επεμβάσεων και το χρονοδιάγραμμά τους φθάνει ως το 2014. Το εργοτάξιο, λοιπόν, καθώς και οι γερανοί και οι σκαλωσιές απλώς αλλάζουν θέση.
Είναι η σειρά ενός άλλου τμήματος του Λεκανοπεδίου να βλέπει τον Παρθενώνα αναστηλωμένο. Οσο για τον μικρό ναό της Αθηνάς Νίκης και αυτός με τις σκαλωσιές είναι, αφού απομένουν ακόμη αρκετές εργασίες. Και πότε επιτέλους θα απελευθερωθεί η Ακρόπολη; ρωτούν Αθηναίοι και επισκέπτες. Θα γίνει και αυτό, αλλά το ζήτημα είναι ότι τα αρχαία για να διατηρούνται όρθια πρέπει να συντηρούνται. Τόσο απλά.
