Η πρόταση απαγόρευσης της αλιείας του ερυθρού τόνου, το εμπόριο ελεφαντόδοντου και η προστασία των καρχαριών είναι τα κυριότερα θέματα στην αντζέντα της φετινής διεθνούς διάσκεψης για τη Σύμβαση CITES (Σύμβαση για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών).
Περίπου 1.500 σύνεδροι από 120 χώρες εκτιμάται ότι θα βρεθούν στη Ντόχα τις δύο εβδομάδες που θα διαρκέσει η διάσκεψη -συνολικά 175 κυβερνήσεις έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση.
H κυριότερη από τις 41 προτάσεις που θα βρεθούν στο τραπέζι αφορά την απαγόρευση των εξαγωγών ερυθρού τόνου, καθώς οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι τα αλιευτικά αποθέματα βρίσκονται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση.
Η πρόταση προβλέπει ότι ο ερυθρός τόνος του Ατλαντικού θα καταταχθεί στο Παράρτημα Ι της Σύμβασης, το οποίο αφορά απειλούμενα είδη και απαγορεύει πλήρως το εμπόριό τους. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ στηρίζουν την πρόταση, η Ιαπωνία όμως αντιδρά και ξεκαθάρισε ότι θα αγνοήσει οποιαδήποτε απαγόρευση.
Το 80% των αλιευμάτων ερυθρού τόνου καταλήγουν σε πιάτα σούσι στα ιαπωνικά εστιατόρια.
Μια άλλη πρόταση, την οποία κατέθεσαν από κοινού η Τανζανία και η Ζάμπια, θα επέτρεπε στις χώρες με υγιείς πληθυσμούς ελεφάντων να ξαναρχίσουν το εμπόριο ελεφαντόδοντου, στο οποίο έχει επιβληθεί μορατόριουμ από το 2008. Οι περισσότερες άλλες αφρικανικές χώρες τάσσονται κατά της πρότασης και ορισμένες ζητούν παράταση του μορατόριουμ για περίπου 20 ακόμα χρόνια.
Στο Παράρτημα Ι της Σύμβασης προτείνουν οι ΗΠΑ να ενταχθεί και η πολική αρκούδα, της οποίας οι πληθυσμοί απειλούνται στην Αρκτική λόγω της παγκόσμιας θέρμανσης.
Πλήρης απαγόρευση του εμπορίου προτείνεται επίσης για τέσσερα είδη καρχαριών -έως και 73 εκατομμύρια καρχαρίες διαφόρων ειδών σκοτώνονται κάθε χρόνο για τα πτερύγιά τους, τα οποία χρησιμοποιούνται ως συστατικό παραδοσιακής σούπας στην Κίνα και σε κινεζικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο.
Στο Παράρτημα ΙΙ, το οποίο αφορά είδη «όχι απαραιτήτως απειλούμενα με εξαφάνιση» και προβλέπει περιορισμό του εμπορίου σε βιώσιμα επίπεδα, προτείνεται να ενταχούν τα ροζ και κόκκινα κοράλια Corallium της Μεσογείου.
Για την έγκριση κάθε πρότασης απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων μεταξύ των χωρών που μετέχουν στη διάσκεψη, ενώ για την εφαρμογή της απαιτείται στη συνέχεια η θέσπιση νόμων σε εθνικό επίπεδο.
