Oι 850.000 επισκέπτες του www.gamato.info κινδυνεύουν. Σύμφωνα με τον νόμο δύναται να ασκηθούν διώξεις εναντίον τους. Οποιος κατέβασε έστω και ένα τραγουδάκι στον υπολογιστή του μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο των εισαγγελικών αρχών. Κλέφτης δεν είναι μόνο ο διαχειριστής μιας ιστοσελίδας που διακινεί ταινίες, μουσική, λογισμικό χωρίς την άδεια των δημιουργών, κλέφτης είναι και όποιος έκανε το σχεδόν αθώο κλικ για να αποκτήσει δωρεάν κάποιο προϊόν που κανονικά πωλείται. Ας περιγράψουμε όμως το έγκλημα, για όσους τυχόν δεν κατέχουν την τέχνη της τζαμπατζοσύνης. Ενας έξυπνος τύπος και η παρέα του στήνουν μια ιστοσελίδα από την οποία διαθέτουν ό,τι ψηφιακό τραβάει η ψυχή μας. Θέλουμε να δούμε τα Οσκαρ προτού βγουν στο σινεμά; Τα έχουμε. Θέλουμε το ολόφρεσκο CD της Εϊμι Μακ Ντόναλντ; Το έχουμε. Ο διαχειριστής της ιστοσελίδας τα κερνάει. Πλην όμως πρόκειται για ξένα κόλλυβα. Δεν έχει καμία κολεγιά με τους δημιουργούς, δεν υπάρχει συμφωνητικό, απλά υφαρπάζει τα δημιουργήματα για να τα διαθέσει αφιλοκερδώς στον πλανήτη όλο.
O έξυπνος διαχειριστής από τη μύτη πιάνεται. Για τη λειτουργία του gamato.info συνελήφθησαν έξι άτομα στην Αθήνα, στη Λάρισα, στην Πέλλα και στη Θεσσαλονίκη, με την κατηγορία της παράβασης του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ασχολήθηκε με την υπόθεση ύστερα από μήνυση της Εταιρείας Προστασίας Οπτικοακουστικών Εργων. Υπολογίζεται ότι στα επτά χρόνια λειτουργίας της συγκεκριμένης ιστοσελίδας χάθηκαν πνευματικά δικαιώματα αξίας 1 δισ. ευρώ. Μία υποσημείωση:
Δεν μιλάμε για τους Ρομπέν των ψηφιακών δασών αλλά για επιτήδειους που σφετερίζονται ξένο κόπο, και μάλιστα εισπράττουν έσοδα από διαφημιζομένους στην ιστοσελίδα τους. Ταυτόχρονα κλέβουν και την Εφορία, αλλά τούτο δεν είναι του παρόντος.
Δεν χρειάζεται καμιά βαθυστόχαστη ανάλυση για τη δημοτικότητα τέτοιων ιστοσελίδων. Είναι συναρπαστικό να βρίσκεις τα πάντα μέσα από το κομπιού τερ: παλιές ηχογραφήσεις, σπάνια βίντεο, ακριβά παιχνίδια, σίριαλ της καλωδιακής.
Γίνεται ακόμη πιο συναρπαστικό να χαρίζονται τα καλούδια. Στον αντίποδα, οι εταιρείες παραγωγής κάνουν τα πάντα για να μπουν στο μάτι των απλών ανθρώπων, κάνουν τα πάντα για να προκαλέσουν την κλοπή. Πωλούν σε αδικαιολόγητα υψηλές τιμές: τα CD δεν είναι πανάκριβα λόγω των πνευματικών δικαιωμάτων αλλά λόγω της απληστίας των παραγωγών. Το ίδιο ισχύει και για τις ταινίες: τα DVD αλλά και το εισιτήριο είναι πολύ ακριβά σε συνάρτηση με τη μαζικότητα. Επιπλέον τα μεροκάματα των καλλιτεχνών είναι παλαβά. Ποιος θα λυπηθεί τους U2 που το 2009 είχαν κέρδη 108 εκατ. δολάρια; Ποιος θα συμπαρασταθεί στον Στίβεν Σπίλμπεργκ με κέρδη 80 εκατ. δολάρια τον χρόνο; Ποιος θα σκεφτεί ότι αδικεί την Εμα Γουάτσον που είναι 19 χρόνων και κάνει ετήσια σούμα 30 εκατ.
απλά και μόνο επειδή έπαιξε στις ταινίες «Χάρι Πότερ»; Και για τον Μπιλ Γκέιτς με την περιουσία των 53 δισ. δολαρίων, τι να πούμε, ότι θα είχε τα διπλά αν οι χρήστες δεν αντέγραφαν τη δουλειά του; Εκεί ίσως βρίσκεται η εξήγηση της πειρατείας: όσοι αποδέχονται τα κλοπιμαία νιώθουν να απαλλοτριώνουν όλους αυτούς τους στουμπωμένους με χρήματα.
Παρά τα δικαιολογητικά, η κλοπή παραμένει κλοπή. Πέρα όμως τις ηθικές αναστολές, οι συνθήκες είναι μη αναστρέψιμες. Οι 850.000 επισκέπτες του gamato.info θα κυκλοφορούν πεινασμένοι στο Διαδίκτυο ώσπου να βρουν άλλον πάροχο. Θα τον βρουν, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Θα βρεθούν και ο άνθρωπος και ο τρόπος για να διακινούνται τζάμπα όλα αυτά. Είτε το εγκρίνουμε είτε όχι, έχει συντελεστεί μια επανάσταση, με τους εξεγερμένους να αρνούνται να πληρώσουν. Η τεχνολογία είναι με το μέρος τους. Πληθυσμιακά υπερτερούν. Οσο κι αν τους κυνηγήσει ο εισαγγελέας, έχουν βάλει τη διακίνηση της τέχνης σε μιαν άλλη ρότα, ανεπιστρεπτί. Και για όσους κινδυνολογούν λέγοντας ότι θα καταστραφεί η μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία με τέτοιες πρακτικές, υπάρχει απάντηση: η βιομηχανία ίσως καταρρεύσει, η τέχνη ποτέ.
