Τι (δεν) δίνουμε

ΜΕΡΙΚΟΙ συμπολίτες μας φοροδιαφεύγουν. Αλλοι δυσανασχετούν με τα ίδια τους τα χρέη. Και κάποιοι ξινίζουν όταν πρόκειται για τις υπηρεσίες. Δηλαδή, δεν αφήνουν φιλοδώρημα. Ας τους βαφτίσουμε εχθροδωρητές. Οι Αμερικανοί τούς λένε bad tippers και τους θεωρούν μίασμα. Το γκαρσόνι που δεν πήρε το πουρμπουάρ του θα κυνηγήσει τον εχθροδωρητή μέχρι το πεζοδρόμιο. – Μήπως δεν ευχαριστήθηκε ο πελάτης; Θ ίγεται το επαγγελματικό του φιλότιμο.

Στην Ευρώπη προσφέρεται στους σερβιτόρους το 10%-15% του λογαριασμού. Για άλλου είδους υπηρεσίες, ανατρέχουμε στον κοινό νου. Πόσο δύσκολο, επίπονο το παρεχόμενο έργο; Λόγου χάριν, στο ξενοδοχείο: ο κύριος που θα ανεβάσει τις αποσκευές μας ως το δωμάτιο, ευλόγως θα πάρει κάτι παραπάνω από τον πορτιέρη με τα γαλόνια που θα καλέσει ταξί. Η καμαριέρα περισσότερα από το παιδί του room service, που καλοπληρώνεται με 2 ευρώ.

Ο υπάλληλος του βενζινάδικου, αν καθαρίσει τα τζάμια ενώ φουλάρουμε, θα μας χαμογελάσει με τα 32 του δόντια για 1 ευρώ. Τι δίνουμε στον απεσταλμένο του ανθοδοχείου; Δύο ευρώ και τα Χριστούγεννα τάλιρο. Στα βεστιάρια; Ενα ευρώ. Στον ταχυμεταφορέα δίνουμε; Μόνο για δέματα, 1- 2 ευρώ.

Στο κουρείο; Σε ποιο κουρείο; Εκθαμβη παρατηρούσα τα Rolex κομμωτριών και βοηθών σε διάφορα μεγαλομπαρμπέρικα. Νυν απολύονται οι βοηθοί, μένουν τα πρώτα ψαλίδια και πιστολάκια διότι… η ύφεση. Οι κυρίες που ως πέρυσι διένεμαν «χαρτί», κατέβηκαν στο «σίδερο» και μετά αραίωσαν και το κομμωτήριο. Στα κέντρα διασκέδασης και στα ακριβά ρεστοράν το parking έπρεπε να παρέχεται δωρεάν.

Προφανώς αν ευχαριστηθούμε από την περιποίηση ενός πρόθυμου, γελαστού ανθρώπου ή αν γιορτάζουμε ένα ορόσημο ή και αν τελούμε εν ευθυμία θα αφήσουμε γενναίο φιλοδώρημα.

Δεν μας διαφεύγει ωστόσο ότι η ευρωζώνη μετάβαλε ραγδαίως τα προϋπάρξαντα μέτρα και σταθμά. Επί δραχμής δεν μοιράζαμε πεντακοσάρικα και διχίλιαρα, έτσι δίχως να παίξει το φρύδι μας. Χαίρομαι που με το μαύρο παραπανίσιο χρήμα ενισχύθηκαν οι πιο φτωχοί άνθρωποι. Αλλά μη φτωχύνουμε ολωσδιόλου οι υπόλοιποι.