Αν η φαντασίωση κάθε άνδρα είναι μια γυναίκα με στολή νοσοκόμας, η φαντασίωση κάθε νοσοκόμας είναι μια «στολή» μοιραίας γυναίκας. Ο διακεκριμένος φωτογράφος Φίλιππος Τσιάρας, με έδρα τη Νέα Υόρκη και τόπο γεννήσεως την Ελλάδα, παρουσιάζει αύριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την έκθεση «Το έργο της αδελφής νοσοκόμας στη διαχρονική του πορεία». Ως λάτρης της εννοιολογικής φωτογραφίας και του ωραίου φύλου, θεώρησε σκόπιμο να χαρίσει στις οκτώ ελληνίδες νοσοκόμες που κλήθηκε να απαθανατίσει τη χαμένη τους λάμψη. Πρόκειται για νέες γυναίκες, ηλικίας 25-35 ετών, οι οποίες εργάζονται σε ιδιωτικά και δημόσια νοσοκομεία και έχουν διανύσει πολλά χιλιόμετρα μέσα σε αποστειρωμένα χειρουργεία, πολυσύχναστους διαδρόμους και δωμάτια ασθενών και, όπως είναι φυσικό, νιώθουν πολύ πιο άνετα να περπατούν μέσα σε ορθοπαιδικά σαμπό παρά σε δωδεκάποντα τακούνια. Τις οκτώ έγχρωμες και λουσμένες στο φωτογραφικό γκλάμουρ εικόνες συνοδεύουν στην ίδια έκθεση ισάριθμα ασπρόμαυρα πορτρέτα νοσηλευτριών από το αρχείο του Ερυθρού Σταυρού, συνδέοντας το χθες με το σήμερα. Η εκδήλωση πραγματοποιείται με αφορμή την «Πρωτοβουλία Νightingale για την Παγκόσμια Υγεία» και στο πλαίσιο του παγκόσμιου εορτασμού των εκατό χρόνων στη μνήμη της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, γνωστής και ως «ο άγγελος των ασθενών», για την εκπληκτική δράση της κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856). «Εμένα μου έλαχε το… σέξι κομμάτι της εκδήλώσης» δηλώνει υπερήφανα ο Φίλιππος Τσιάρας και συμπληρώνει: «Το να είσαι νοσοκόμα είναι ένα από τα δυσκολότερα επαγγέλματα του κόσμου. Αυτές οι γυναίκες είναι πραγματικές ηρωίδες. Αν έχετε αρρωστήσετε ποτέ, θα το γνωρίζετε πολύ καλά». Οσο για την ιδέα να τις φωτογραφίσει ως σταρ του σινεμά, απαντά με έναν στίχο του Φρανκ Σινάτρα: «Ι did it my way».
Μοντέλα φωτογράφισης και επαγγελματισμού
Το κριτήριο επιλογής των συγκεκριμένων οκτώ γυναικών δεν ήταν αποκλειστικά η φωτογένεια. Τις συνέστησε η Ενωση Νοσηλευτών Ελλάδος, βασισμένη στην ως τώρα πορεία τους και στις προδιαγραφές τους- πολλές είναι σε φάση διδακτορικού, έρευνας πάνω στο αντικείμενό τους κτλ. Κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης, τα εργαλεία της δουλειάς τους πήραν ξαφνικά νέους ρόλους. Οι αυστηροί κότσοι λύθηκαν και οι κομμωτές τούς αντικατέστησαν από στυλιζαρισμένα χτενίσματα. Το στηθοσκόπιο έδωσε τη θέση του στο περιδέραιο, οι μεγεθυντικοί φακοί του δερματολόγου χρησιμοποιήθηκαν από τους αντίστοιχους φωτογραφικούς για να κάνουν ζουμ σε ένα περίτεχνο κόσμημα, το κρεβάτι όπου ξαπλώνεις μέσα στο άγχος εν όψει μιας εξέτασης αξιοποιήθηκε ως ανάκλινδρο για να ξαπλώσει πάνω του μια νοσοκόμα με βραδινή τουαλέτα σε σχήμα γοργόνας, η σύριγγα κρατιέται από κάποια άλλη με χάρη και όχι σημαδεύοντας κάποιον ασθενή. Ποιο ήταν το κοινό στοιχείο που είχαν τα οκτώ μοντέλα του Τσιάρα; «Ο μεγάλος ενθουσιασμός με τον οποίο πέταξαν τη μονότονη στολή νοσοκόμας για εκείνη της μοιραίας γυναίκας, αλλά και η απίστευτη υπομονή την οποία έδειξαν κατά τη διάρκεια της κουραστικής φωτογράφισης. Αλλωστε η υπομονή είναι συνώνυμο της λέξης “νοσοκόμα”».
Από Γιωργάκης Γιώργος και ο Σαμαράς με το «διαβολοχάρισμα»
Τι μικρός που είν΄ ο κόσμος! Και τι μικρό που ήταν και το Αmherst College των ΗΠΑ,το οποίο επώασε στο ίδιο έτος τον σημερινό Πρωθυπουργό της Ελλάδας και τον σημερινό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.«Ημασταν μικρό τμήμα,μόλις τριακοσίων ατόμων,αλλά…αρκε- τά θαυματουργό, όπως αποδείχτηκε» λέει ο κ.Τσιάρας, ο οποίος διατηρεί ως σήμερα φιλική σχέση με τους δύο συμπατριώτες και συμφοιτητές του.«Ο Αντώνης μού έταζε από τότε ότι αν ποτέ γινόταν πρωθυπουργός θα με έκανε υπουργό Πολιτισμού.Το αστείο είναι ότι τελικά έγινε ο ίδιος» θυμάται,και το καλό αυτό μνημονικό του μπορεί να του φανεί χρήσιμο στο μέλλον.Θεωρεί ειρωνεία της τύχης ότι οι δύο αυτοί άνδρες βρίσκονται τώρα σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα,αλλά και προσωπικό τους κατόρθωμα ότι κατάφεραν να πετάξουν από πάνω τους τόσες «ρετσινιές»: «Ο Γιώργος ήταν για πολλά χρόνια ο Γιωργάκης και η χρήση του υποκοριστικού στην Ελλάδα μπορεί να είναι μια πολύ υποτιμητική πράξη.Τον θεωρούσαν το παιδί του διάσημου παππού και του μπαμπά.Μερικές φορές είναι πολύ πιο σημαντικό να πετύχεις ενώ είσαι από τζάκι,παρά ως αυτοδημιούργητος,αφού έχεις να παλέψεις με ένα σαρκοβόρο γενεαλογικό δέντρο.Αλλά φαίνεται ότι τα κατάφερε».Οσο για τον Αντώνη: «Για αυτόν δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι θα τα κατάφερνε.Εχει το διαβολοχάρισμα,το “devil charm” όπως λένε στην Αμερική.Για μια περίοδο ήταν τόσο απαγορευμένος όσο το πλουτώνιο,αλλά τελικά ανέτρεψε τα προγνωστικά».Ο ίδιος ο φωτογράφος έχει συνηθίσει να τον ρωτούν για τους «διάσημους» συμφοιτητές του, παρ΄ όλο που το καλλιτεχνικό του έργο είναι πολυσχιδές,σημαντικό και μετρά πλέον 33 χρόνια δημιουργίας. Ουδείς προφήτης στον τόπο του,ως γνωστόν.
ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΡΟΥΔΑ Εργάζεται στο Αττικόν, στο Τμήμα Παιδιατρικής. «Οπως έχει πει ο Γκάντι, “πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε”» MΑΡΙΑΝΝΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Κάνει το διδακτορικό της και μέχρι πρότινος εργαζόταν στο Γυναικολογικό Τμήμα του «Ελενα». «Η πρόληψη είναι σημαντική. Από μικρή έλεγα ότι αν ποτέ είχα διευθυντική θέση σε κάποιο ασφαλιστικό ταμείο θα έβαζα πρόστιμα στους ασφαλισμένους που νοσούσαν από κάτι που θα μπορούσαν να είχαν προλάβει!» ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΡΑ Εργάζεται στο Γενικό Παίδων Πεντέλης. «Δε θα ξεχάσω ποτέ τα φεγγοβόλα μάτια ενός παιδιού που “έφυγε” μέσα στα χέρια μας, παρά τις εναγώνιες προσπάθειες να το κρατήσουμε στη ζωή. Αυτό το άφθαρτο φως θα με κρατήσει στο λειτούργημά μου για πάντα» ΕΦΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Κάνει το μεταπτυχιακό της. «Η σχέση ανάμεσα στον ασθενή και στον νοσηλευτή οφείλει να είναι διαδραστική» ΓΙΩΤΑ ΤΟΛΟΖΗ Δουλεύει στο Νοσοκομείο Σωτηρία, στη Γενική Χειρουργική. «Επέλεξα να γίνω νοσοκόμα διότι έναν χρόνο προτού δώσω Πανελλαδικές συνέβησαν ατυχήματα και ασθένειες στην οικογένειά μου και ένιωσα ανήμπορη να βοηθήσω. Το επάγγελμά μου με έχει στιγματίσει και χάρη σ΄ αυτό βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο» ΕΛΕΝΑ ΠΡΕΖΑ Εργάζεται σε δερματολογικό ιατρείο. «Μάθημα ζωής ήταν η μικρή μου εμπειρία στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών είναι νέοι που βρέθηκαν εκεί εξαιτίας κάποιου ατυχήματος. Αυτό μου δίδαξε να μην αναλώνομαι σε ασήμαντα πράγματα» ΒΙΚΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ Νοσοκόμα στο Γενικό Παίδων Πεντέλης ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΖΗΣΗ Νοσοκομείο «Σωτηρία», Σχολή Βοηθών Νοσηλευτών ΕΠΑΣ «Σοφία Σλήμαν», όπου είναι και εκπαιδεύτρια. «Ποτέ δεν συμβιβάστηκα με τον ανθρώπινο πόνο σε οποιαδήποτε μορφή του» ΠΟΥ,ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
αύριο,8 Μαρτίου.
Η έκθεση του Φίλιππου Τσιάρα «Το έργο της Αδελφής Νοσοκόμας στη Διαχρονική του Πορεία» έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια του Γιάννη Μετζικώφ.
Πληροφορίες για προσκλήσεις στο τηλ.210 6838.372
