Δώδεκα πρόσωπα με ζωές ίδιες ή τελείως διαφορετικές από αυτές χιλιάδων άλλων ανθρώπων. Ολοι ζουν δίπλα μας. Είμαστε εμείς. Ο εργαζόμενος και ο άνεργος, ο επιχειρηματίας και ο άπορος, ο μαθητής και η νοικοκυρά, ο γιατρός και ο καλλιτέχνης, ο μετανάστης και ο πλανόδιος, ο ιερέας και ο… Αϊ-Βασίλης, εκνευρισμένος εφέτος. Πρόσωπα οικείακαι μαζί ξεχωριστά, ζει καθένας τους όπως μπορεί (ή όπως επιθυμεί) τα δικά του Χριστούγεννα. Στη θαλπωρή του σπιτιού, στη ρουτίνα της δουλειάς, στο θρανίο της γνώσης, στο τραπέζι του συσσιτίου, στο παλκοσένικο του δρόμου. Καικάνει όνειρα. Μικρά, σπουδαία, καθημερινά, ασήμαντα. Οπως όλοι μας. Ακόμη και αυτή την εποχή, όπου όλα αλλάζουν με ταχύτητες που δεν μπορούν όλοι να παρακολουθήσουν. Την εποχή που οι λέξεις αρχίζουν από άλφα στερητικό: αν-ασφάλεια, α-δυναμία, αν-επάρκεια, α-βεβαιότητα, αν-ιθαγένεια, α-διαφορία. Μόνο που κανένα από τα πρόσωπααυτών των ιστοριών- μερικές φορές μοιάζουν με θλιμμένο χριστουγεννιάτικο παραμύθι- δεν το βάζει κάτω. Γιατί μαζί με τα ουσιαστικά υπάρχουν ευτυχώς στη ζωή τους- στη ζωή μας- και τα ρήματα. Γιατί προσμένουν, ελπίζουν, βοηθούν, αγωνίζονται, εκτιμούν και ονειρεύονται. Του χρόνου καλύτερα.
