Oύτε εφημερία ούτε απεργία. Επιτέλους στο σπίτι. Είναι το μόνο μέρος που ονειρευόταν να περάσει τα εφετινά Χριστούγεννα η γιατρός κυρία Κατερίνα Δημουλά: οι βάρδιες βγήκαν, ο κύκλος των τελευταίων κινητοποιήσεων έκλεισε και το μικρό της όνειρο πραγματοποιήθηκε.
Η κυρία Δημουλά κάνει την ειδίκευσή της στην Παθολογία, στην αντίστοιχη κλινική του Αττικού Νοσοκομείου, στο Χαϊδάρι. Οι εφημερίες είναι ούτως ή άλλως απαιτητικές, τέτοιες ημέρες γίνονται πραγματικά δύσκολες.
Συναισθηματικά. Δεν ξεχνάει τα περυσινά Χριστούγεννα στο νοσοκομείο. « Να αντικρίζεις τους καρκινοπαθείς να παλεύουν με όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει και τους συγγενείς τους δίπλα τουςευτυχώς όλοι μας έχουμε τέτοιους συγγενείς- να κάνουν γιορτές μέσα στο νοσοκομείο». Και να εύχονται ό,τι δεν μπορεί να ειπωθεί γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί…
Την ίδια ιστορία, με άλλον τρόπο, βίωσε η κυρία Δημουλά και στον δρόμο. Εκεί όπου, όπως λέει, αυτή τη φορά «όλοι μαζί, γιατροί, νοσηλευτές, γενικότερα το προσωπικό των νοσοκομείων, δεν απευθυνθήκαμε στον κόσμο μιλώντας μόνο για τα κλαδικά μας αιτήματα. Ξεφύγαμε από τη συντεχνιακή λογική». Ισως γιατί «ξέφυγε» πια και η κατάσταση στα νοσοκομεία. Και η περίθαλψη ετέθη σε κίνδυνο.
«Αν δεν υπάρχει το ειδικευμένο προσωπικό, ο νοσηλευτής ή ο κατάλληλα εκπαιδευμένος γιατρός και το αντίστοιχο υλικό ή φάρμακο ή μηχάνημα, δεν παρέχεται ορθά η κατάλληλη θεραπεία και δεν εκπληρώνεται ο εκάστοτε στόχος για την αντιμετώπιση των περιστατικών» λέει η κυρία Δημουλά. «Ολα τα ζητήματα που αναδείχθηκαν είχαν ακριβώς ως αντικείμενο την ασφάλεια και την ορθή λειτουργία όλης της “αλυσίδας” αρμοδιοτήτων και προσώπων που πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία αντιμετώπισης της ασθένειας».
Η εμπειρία από την κατάσταση στο δικό της νοσοκομείο αρκεί. «Στο Αττικόν δεν λειτουργεί η αιμοδοσία και για τις πλέον απλές εξετάσεις και διαδικασίες μετάγγισης περιμένουμε τις μεταφορές και διαγνώσεις του αίματος και των παραγώγων του που θα μας αποστείλει το Γενικό Κρατικό της Νίκαιας, ενώ χειρουργεία αναβάλλονται λόγω έλλειψης χειρουργικών κρεβατιών και προσωπικού. Φανταστείτε πώς εξελίσσεται η κατάσταση τέτοιες γιορτινές ημέρες».
Και όμως ακόμη και για την πληρωμή των εφημεριών χρειάστηκαν δύο μήνες κινητοποιήσεων. Με κόστος για όλους. «Από τον Απρίλιο το υπουργείο χρωστούσε τις εφημερίες. Χρειάστηκε ένα δίμηνο με συνεχείς αποχές, απεργίες και συλλαλητήρια για να τις καταβάλει» σημειώνει η κυρία Δημουλά.
Και του χρόνου πάλι τα ίδια; Η ειδικευόμενη γιατρός του Αττικού είναι αισιόδοξη. Αλληλεγγύη χωρίς ελπίδα δεν γίνεται. «Την επόμενη χρονιά θα δρέψουμε μόνο καλούς καρπούς. Είναι κατάκτηση να αγωνιζόμαστε μαζικά και με αίσθημα αλληλεγγύης». Αρκεί να την ακούσουν.
