Κύριε διευθυντά

Διάβασα στον «αστικό τύπο» ότι οι « δεκαπέντε άμεσοι στόχοι πάλης » του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσίασε ο κ. Αλαβάνος προβλέπουν αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων, αποχώρηση από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας- και θυμήθηκα το σύνθημα « ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο » που φώναζαν προ τριακονταετίας στις διαδηλώσεις οι τότε εικοσάχρονοι Κνίτες και νυν ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ. Σκέφθηκα « δεν είναι δυνατόν » και κατέφυγα στην «Αυγή» για πληρέστερη ενημέρωση. Πληροφορήθηκα ότι ο Δεκαπεντάλογος προβλέπει επιπλέον την απαλλοτρίωση («χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων») των δημόσιων επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, εθνικοποίηση των τραπεζών που αιτούνται κρατική στήριξη (χωρίς αποζημίωση οποιουδήποτε), αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών- την είχα ξεχάσει τη θρυλική ΑΤΑ-, ξανά ένιωσα τη ναυτία του d j vu, d j v cu, το μόνο που λείπει από τα εμπνευσμένα αιτήματα της δεκαετίας του 1970 είναι η «απλή αναλογική». Αναζήτησα πιο επίκαιρα θέματα: ο χωρισμός εκκλησίας – κράτους έρχεται τελευταίος, σχεδόν (13ος και γούρικος) στη λίστα, η μείωση των ελληνικών στρατιωτικών δαπανών συνδέεται με την κατάργηση των πυρηνικών όπλων παγκοσμίως, δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια ούτε στα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών και των παιδιών τους, το ενδιαφέρον για το περιβάλλον (12ο στην ιεράρχηση) εξαντλείται στην προστασία των δασών και στην αντιθερμοκηπιακή δράση. Ο κ. Αλαβάνος έχει ισχυριστεί πολλές φορές ότι το κόμμα του είναι το « νέο ΠαΣοΚ », εμένα πάντως το τότε ΠαΣοΚ, το τότε και νυν ΚΚΕ μου θύμισαν αυτά που διάβασα.