Ηταν τέλη της δεκαετίας του 1960 όταν ολλανδοί μαθητές, βαριεστημένοι από τις παραστάσεις που ανέβαιναν στη χώρα τους, άρχισαν να παίρνουν σβάρνα τα θέατρα πετώντας ντομάτες και φωνάζοντας συνθήματα για το πόσο ξεπερασμένα ήταν τα έργα που επιλέγονταν. Αυτή η «εκδίκηση της ντομάτας» ήταν αρκετή για να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο κίνημα που γρήγορα εξαπλώθηκε και στη Βρετανία και στη Σκανδιναβία, φέρνοντας στο προσκήνιο ένα νέο είδος, το θέατρο για εφήβους. Με καθυστέρηση περίπου 35 ετών η ιδέα αυτή έφθασε επιτέλους και στη χώρα μας. Εχοντας δει λονδρέζικα θέατρα να γεμίζουν από εφήβους, η σκηνοθέτις Σοφία Βγενοπούλου τολμά να ανεβάσει από τις 16 Ιανουαρίου στο Θέατρο Χώρα το «Chatroom» του Βρετανού Εντα Γουόλς. Αν το ρήμα «τολμά» σας φαίνεται υπερβολικό, δεν έχετε παρά να σκεφθείτε πόσο μεγάλο στοίχημα είναι το να καταφέρεις να πείσεις παιδιά όπως αυτά που είδαμε προσφάτως στους δρόμους ή στις οθόνες μας, αηδιασμένα με τα όσα συμβαίνουν γύρω τους, να στραφούν σε μια θεατρική σκηνή αναζητώντας αλήθειες που μοιάζουν με τις δικές του.
Δεν χρησιμοποιούμε τα πραγματικά μας ονόματα/ Δεν λέμε σε ποιο σχολείο πάμε/ Ξέρουμε μόνο πως μένουμε στην ίδια πόλη. Αυτό μας συνδέει- είναι αρκετό· ιδού οι άγραφοι νόμοι του «Chatroom». Και οι έφηβοι θεατές καλούνται να αναγνωρίσουν ένα κομμάτι από τον εαυτό τους, τις συνήθειές τους, τη ζωή τους. Εξι νέα παιδιά καταφεύγουν στην ασφάλεια του Ιnternet αναζητώντας έναν άνθρωπο να πουν δυο κουβέντες- πάντα εξ αποστάσεως. Η αληθινή επαφή πληγώνει.
Ε να είδος «κειμενοκαφενείου», λοιπόν, όπως εύστοχα το βάπτισε η δραματολόγος Παναγιώτα Κωνσταντινάκου, όπου συχνάζουν έφηβοι με δύσκολα παιδικά χρόνια· εσωστρεφείς, ιδιόρρυθμοι, ερωτεύσιμοι, θυμωμένοι, θλιμμένοι και ενίοτε χαρούμενοι. Παιδιά που η τηλεόραση έχει συρρικνώσει στο περιβόητο target group 15- 44 ετών έχουν τώρα μια θεατρική σκηνή να αλωνίσουν, άλλοτε ψελλίζοντας και άλλοτε κραυγάζοντας αλήθειες που πονάνε: «Η ιστορία της ζωής σου θα ήταν πολύ αστεία αν δεν ήταν τόσο τραγική.Μας έχουν διπλώσει ωραία ωραία και μας έχουν κλείσει στο κουτάκι “Τα δύσκολα χρόνια”.Αν δεν βγεις όμως εγκαίρως από αυτό,θα σε τακτοποιούν σε κουτάκια μέχρι να σε κλείσουν στο τελευταίο σου κουτί.Λίγοι είναι οι έφηβοι που υψώνουν το ανάστημά τους και ταρακουνούν τον κόσμο», λέει μια από τις ηρωίδες του έργου. Η παράσταση απευθύνεται τόσο σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου – θα παίζεται και πρωινές ώρες, ώστε να διοργανώνονται επισκέψεις σχολείων- αλλά και σε ενηλίκους. Το έργο του Γουόλς προσφέρει στους «μεγάλους» την ηδονή και την ανακούφιση να κρυφοκοιτάξουν μέσα από την κλειδαρότρυπα του εφηβικού δωματίου, ανακαλύπτοντας τι στην ευχή κάνουν τα παιδιά τους τόσες ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή. Οι δυσκολίες να πετύχει ένα τέτοιο εγχείρημα σε μια χώρα, που διαθέτει πολλά παιδικά και ενήλικα θεάματα αλλά κανένα εφηβικό. Η σκηνοθέτις δείχνει να ξέρει πολύ καλά ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο που θα συναντήσει η παράσταση είναι η άρνηση των ίδιων των νέων, οι οποίοι ξεκινούν από τη μηδενιστική αφετηρία: «Ο,τι κι αν μου δείξεις,εγώ θα βαρεθώ».
Οι έξι νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί (Μαρία Γεωργιάδου,Σοφία Γεωργοβασίλη,Παναγιώτης Εξαρχέας, Θύμιος Κούκιος, Γιώργος Σπάνιας,Αρτεμις Φλέσσα) δουλεύουν αυτόν τον καιρό πάνω σε λόγια γραμμένα και μεταφρασμένα στη γλώσσα των εφήβων. Αλήθειες άβολες, που τσούζουν και πρέπει να ειπωθούν όσο πιο άμεσα γίνεται. Και ίσως τότε οι νέοι να βγουν από το chatroom και να ανακαλύψουν ότι η ζωή είναι κάπου εκεί έξω.
Θέατρο Χώρα, Αμοργού 20, Κυψέλη, τηλ. 210 8673.945.
