Κατόπιν συστάσεως κοινού φίλου, συνομίλησα χθες με έναν σοβαρό κύριο (δεν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά του), ο οποίος με βεβαίωσε ότι τη νύχτα του μοιραίου Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου πήγε στο κέντρο «Ιερά Οδός», ένθα ιερουργούν οι Πασχάλης Τερζής και Ελενα Παπαρίζου, στις 11.10 μ.μ.
«Και τι σημασία έχει αν ένας σοβαρός κύριος θυμάται ότι στις 6 Δεκεμβρίου, στις 11.10 τη νύχτα, πήγε στα μπουζούκια;» φαντάζομαι να αναρωτάσθε. Εχει, διότι ο λόγος που το θυμάται με τόση ακρίβεια είναι επειδή έφθασε στο κέντρο ταυτοχρόνως με τον υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Υπέπθ) κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη ! Και δεν το ξεχνάει εύκολα, διότι έτυχε και να αποχωρήσουν την ίδια ώρα: γύρω στις 4.15 τα ξημερώματα.
Με βεβαιώνει, επιπροσθέτως, ότι ο υπουργός έμεινε εκεί αυτές τις πέντε ώρες. Δεν μετακινήθηκε καθόλου, παρεκτός για να μεταβεί εκεί όπου και οι υπουργοί πηγαίνουν μόνοι. Καθώς όλοι (πλην των γλαστρών- και όχι όλων απαραιτήτως) είχαν επίγνωση του τραγικού συμβάντος και των όσων ακολουθούσαν, ο συνομιλητής μου παρατηρούσε τον υπουργό από το δικό του τραπέζι διερωτώμενος: «Μα δεν έχει έναν αστυνομικό να τον ειδοποιήσει;».
(Απαραίτητη εδώ η παρέκβαση προκειμένου να καταδείξω το άστοχον της απορίας του ευγενούς συνομιλητή μου: Μα προφανώς είχε κάποιους αστυνομικούς στην υπηρεσία του εκείνη τη νύχτα ο κ. υπουργός!
Αλλά, ως έξυπνος άνθρωπος, ενήμερος μάλιστα για τον φόνο του παιδιού, δεν τους εμπιστευόταν. Κορόιδο είναι; Υπουργός είναι…)
Στην υπουργική παρέα παρεκάθητο και ο υφυπουργός Δημόσιας Διοίκησης κ. Χρήστος Ζώης, αγαπημένος υφυπουργός του κ. Προκόπη Παυλόπουλου. Σε άλλο τραπέζι, παρά τω υπουργικώ αλλά με διαφορετική παρέα, μετείχε στην ευωχία η γνωστή φιλάνθρωπος της Θεσσαλονίκης κυρία Ελενα Ράπτη, της κοινωνικής οργάνωσης «Αγάπη», ακτιβίστρια υπέρ του ιερού σκοπού της δωρεάς οργάνων, σταθερή αιμοδότρια, φίλη των αδέσποτων και βουλευτίνα της ΝΔ, συνοδευόμενη από τον γυμνασμένο fiance της.
Στο εύλογο ενδιαφέρον που εκδήλωσα ως προς τη συμπεριφορά του κ. Στυλιανίδη εκείνη τη νύχτα ο συνομιλητής μου ήταν καθησυχαστικός: «Πάαααρα πολύ ευπρεπής! Πάαααρα πολύ! Υποδειγματικός, όπως αρμόζει σε έναν υπουργό Παιδείας στα μπουζούκια…».
Δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός αφότου διαδέχθηκε την κυρία Μαριέττα Γιαννάκου στη θέση του υπουργού Παιδείας για να καταλάβω ότι ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης ήταν ένας Αβραμόπουλος της Παιδείας και τίποτε περισσότερο. (Επ΄ αυτού, δεν είναι τυχαίο ότι επί υπουργίας Στυλιανίδη το υπουργείο Παιδείας απέκτησε… νέο έμβλημα- όπως και ο Δήμος Αθηναίων επί δημαρχίας Δ. Αβραμόπουλου.) Εν αντιθέσει προς την προκάτοχό του, η οποία είχε πάρει πολύ σοβαρά τον ρόλο της, για τον κ. Στυλιανίδη ήταν φανερό ότι η Παιδεία ήταν απλώς ένα σκαλοπάτι προς τα επάνω που έπρεπε να το πατήσει με προσοχή, γιατί ήταν και σάπιο.
Κατανοώ τις φιλοδοξίες του κ. Στυλιανίδη και δεν θα διενοούμην ποτέ να αμφισβητήσω το δικαίωμά του να τις έχει. (Αφού τον ψηφίζουν, μου πέφτει λόγος εμένα;) Δεν τον κακίζω ούτε για την τακτική του να ελίσσεται ανάμεσα στα προβλήματα της Παιδεί ας χωρίς να τον αγγίζουν ούτε να αγγίζει. (Μήπως είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος;)
Βρίσκω ανοίκειο όμως ότι τα αθώα ψεματάκια του κ. Στυλιανίδη (ότι πήγε νωρίς και έφυγε νωρίς, ότι δήθεν τηλεφώνησε στη μητέρα του σκοτωμένου δεκαπεντάχρονου κτλ.) εκφέρονται μέσα σε ένα κλίμα πένθους για το τραγικό συμβάν. Ενα πένθος που εκήρυξε μάλιστα η ίδια η κυβέρνηση με τις βαρύγδουπες δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών αλλά και τις δηλώσεις πολιτειακών παραγόντων. Με ενοχλεί ότι ο υπουργός Παιδείας δεν καταλαβαίνει (ή δείχνει να μην καταλαβαίνει) πως τέτοιες ώρες η προσπάθεια να κρύψει τον καθωσπρεπισμό του πίσω από ένα ψέμα (έστω ένα αθώο ψεματάκι) είναι στάση προσβλητική προς τον νεκρό και ανάρμοστη με το πένθος.
Είμαι βέβαιος ότι ο κ. Στυλιανίδης έχει διαβάσει την Αντιγόνη του Σοφοκλέους- ήταν άλλωστε μέρος της διδακτέας ύλης στα Αρχαία της Ε΄ τάξης του κλασικού, αν θυμάμαι καλά. Κρίμα που δεν κατάλαβε τίποτε από το ήθος της ηρωίδας. Φαίνεται ότι από ολόκληρη την Αντιγόνη ο μελλοντικός υπουργός συγκράτησε μόνο τη διάκριση μεταξύ νόμιμου και ηθικού…
Μέλος της Εξεταστικής και πρώην κυβερνητικό στέλεχος (το όνομά του δεν έχει σημασία), όταν ρωτήθηκε γιατί αποφεύγεται στο πόρισμα της ΝΔ ο όρος σκάνδαλο, είπε το ανεπανάληπτο: «Σημασία έχουν οι λέξεις ή η ουσία;».
Οι λέξεις είναι η ουσία. Αλλά πού να του εξηγείς του κακομοίρη, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να καταλάβει;
Τι κατάλαβε ο βουλευτής Λάρισας Κώστας Αγοραστός (ΝΔ) από την ομιλία του Πρωθυπουργού στους βουλευτές του;
«Για μία ακόμη φορά ο Κώστας Καραμανλής απέδειξε ότι είναι ηγέτης. Είναι ηγέτης ο οποίος βάζει πάνω απ΄ όλα το ίδιο το εθνικό συμφέρον, την ίδια την πατρίδα, το ίδιο το έθνος, το ίδιο το κράτος και το δημόσιο συμφέρον». Αυτά κατάλαβε ο κ. Αγοραστός. Καλύτερα να μη σας πω τι κατάλαβα εγώ για τον κ. Αγοραστό…
Κύριε διευθυντά
Τέτοια καραγκιοζιλίκιαμόνον εδώ συμβαίνουν,υπό το ελληνικόν φως! Φοιτητές και άλλοι ή,σωστότερα,οι άλλοι και κάποιοι φοιτητές καταλαμβάνουν την Αρχιτεκτονική,αλλά διώχνουν κακήν κακώς τον πρύτανη και τους καθηγητέςόταν επιχειρούν να μπουν και να μιλήσουν με τους καταληψίες,προφανώς επειδή το δικαίωμα στο πανεπιστημιακό άσυλο ισχύει μόνο για τους ίδιους.
Παρ΄ όλα αυτά,η ηγεσία του πανεπιστημιακού κόσμου,με πρώτο και καλύτερο τον εικονιζόμενο πρύτανη του Καποδιστριακού Χρήστο Κίττα, δεν τολμά να θίξει το ζήτημα του ασύλου και συνεχίζει την αξιολύπητη προσπάθεια κατευνασμού των καταληψιών.Συμπεριφέρονται σαν τρομοκρατημένοι όμηροιπου καλοπιάνουν τους δεσμοφύλακές τους.Θα έλεγα να κάνουμε έναν έρανο,να συγκεντρώσουμε τα λύτρα και να τους ελευθερώσουμε τους ανθρώπους.Τους λυπάται η ψυχή μου…
Με τους θερμούς χαιρετισμούς μου
ΠΑΝΔΩΡΑ
