O κ. Κ.Μίχαλος, ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ), είναι ένας φιλόδοξος άνθρωπος. Και με σαφή πολιτικό λόγο. Προφανώς «σκληρό» και αρκετές φορές κυνικό. Η πρότασή του- του ιδίου και όχι της διοίκησης του ΕΒΕΑ- για εργάσιμη εβδομάδα 3 ως 4 ημερών δεν αποτελεί «παράδοξο» για το πλαίσιο των πολιτικών του αντιλήψεων, οι οποίες πηγάζουν κι από την οικογενειακή του παράδοση.
Ο κ. Μίχαλος γεννήθηκε το 1960 και σπούδασε Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Εssex της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη London School of Εconomics & Ρolitical Science σε θέματα οικονομικών εφαρμογών. Παρέλαβε από τον πατέρα του κ. Χρ. Μίχαλο – υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ και υφυπουργό Εσωτερικών στη διάρκεια της δικτατορίας – την οικογενειακή επιχείρηση, τη βιομηχανική- εξαγωγική εταιρεία Swan ΑΕ, το 1988. Την εταιρεία, η οποία παράγει μπαλόνια και πλαστικές συσκευασίες, εγκατέλειψε το 2005 για να γίνει γενικός γραμματέας στο υπουργείο Οικονομικών και την ανέλαβε ξανά όταν αποχώρησε από το υπουργείο.
Πριν από λίγους μήνες, όταν το συνδικάτο των εργαζομένων στη ΔΕΗ, η ΓΕΝΟΠ/ ΔΕΗ, βρισκόταν επί ημέρες σε σκληρή απεργιακή σύγκρουση με τη διοίκηση της επιχείρησης, ήταν ο κ. Μίχαλος μεταξύ των ολίγων κυρίως επιμελητηριακών παραγόντων που είχαν επωμιστεί την υπεράσπιση του επιχειρηματικού σχεδίου του οργανισμού στα «τηλεοπτικά παράθυρα». Και σε αυτή την περίπτωση είχε διπλή ιδιότητα, του προέδρου του ΕΒΕΑ και του μέλους του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΗ. Αλλά και λίγο νωρίτερα, όταν διάφορες κατηγορίες εργαζομένων και φοιτητών βρίσκονταν σε συνεχείς κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας ήταν αυτός που πήρε την πρωτοβουλία να πιέσει για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της πόλης, γιατί πλήττονται οι εμπορικές επιχειρήσεις!
Oκ. Μίχαλος είναι φιλόδοξος και μεθοδικός στην εξυπηρέτηση των επιδιώξεών του. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 «έβλεπε» τη θέση του προέδρου του ΕΒΕΑ- και όταν ο κ. Δρ. Φουντουκάκος έφυγε από τη θέση του προέδρου ( αποφάσισε να αποσυρθεί) ο κ. Μίχαλος ήταν το «πουλέν» της Νέας Δημοκρατίας, που ελέγχει παραδοσιακά και μάλιστα με υψηλά ποσοστά το μεγαλύτερο ελληνικό επιμελητήριο. Το εύρος όμως των φιλοδοξιών του ήταν (είναι;) πολύ μεγαλύτερο της προεδρίας του ΕΒΕΑ. Τούτο έγινε φανερό τον Απρίλιο του 2005, όταν αποδέχθηκε την πρόταση του «υπερυπουργού» κ. Γ.Αλογοσκούφη και ανέλαβε γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών. Πρόεδρος του ΕΒΕΑ, γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, η επόμενη θέση που επιδίωκε ήταν στα έδρανα της Βουλής- ακολουθώντας την ίδια διαδρομή με τον κουμπάρο του, σημερινό υφυπουργό Οικονομίας κ. Ι.Παπαθανασίου, του οποίου μάλιστα για περίπου ένα χρόνο ήταν σύμβουλος. Κυνηγώντας το παρεμπόριο.
Στο υπουργείο Οικονομικών δεν μακροημέρευσε και λέγεται ότι οι σχέσεις του με τον κ. Αλογοσκούφη είχαν διαταραχθεί- επισήμως αποχώρησε για να ηγηθεί του νεοδημοκρατικού ψηφοδελτίου στις εκλογές του ΕΒΕΑ. Ως πρόεδρος του ΕΒΕΑ θα καταγραφεί στην ιστορία του ως αυτός που «διέρρηξε» τις σχέσεις του επιμελητηρίου με τη διοίκηση του ΣΕΒ. Και τούτο συνέβη με τη γνωστή φράση: «Και ποιος είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ;». Oίδιος είχε φροντίσει να κάνει γνωστή τη φιλοδοξία του σε ένα ευρύ κύκλο ανθρώπων, αλλά τον προβλημάτιζε η εκλογική περιφέρεια όπου σκόπευε να πολιτευθεί. Ο Νομός Αχαΐας, τόπος καταγωγής του, ήταν η περιοχή την οποία κατ΄ αρχήν είχε επιλέξει, η Β΄ Περιφέρεια της Αθήνας ήταν μάλλον απαγορευτική, δεδομένου ότι θα ήταν εσωκομματικός ανταγωνιστής του κ. Παπαθανασίου, η Περιφέρεια Αττικής ήταν βεβαρημένη πολιτικά κι απέμεινε η Α΄ Αθηνών, η οποία όμως μοιάζει με «ρωμαϊκή αρένα». Ολους αυτούς τους προβληματισμούς διέκοψε το καλοκαίρι του 2007 η απόφαση του Πρωθυπουργού να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές… Ισως τώρα τους κόψει οριστικά ο κυνισμός του…
