H πρώτη μεγάλη «μαύρη τρύπα» της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης άνοιξε με το αδιερεύνητο ή καλύτερα με το κουκουλωμένο σκάνδαλο των υποκλοπών. Από την αποκάλυψή του κατέστη σαφές ότι οι υποκλοπές ήταν τεχνικά άρτιες και το σχέδιο μοντέρνο, προϊόν συντονισμού σκοτεινών εγκεφάλων και ακόμη σκοτεινότερων υπηρεσιών. Και σε εκείνη την περίπτωση έγινε λόγος για οργανωμένο ημικρατικό σύστημα που έδρασε συντονισμένα, τόσο για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις όσο και για τη συγκάλυψή τους, όταν όλα ήλθαν στο φως. Ρούφηξε εκείνη η πρώτη «μαύρη τρύπα» τον κ. Βουλγαράκη, εξέθεσε για πρώτη φορά τους κκ. Καραμανλή και Ρουσόπουλο και βεβαίως «βύθισε» έναν από τους πιο επιτυχημένους, ως τότε, μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα, τον κ. Γ. Κορωνιά. Αλλά οι σκιές έμειναν και οι υποψίες ότι κάτι πιο σοβαρό και ανομολόγητο κρυβόταν και κρύβεται ακόμη, πίσω από τα ύποπτα καρτοκινητά και την «αυτοκτονία» του άτυχου Τσαλικίδη, διατηρούνται αναλλοίωτες.
Η δεύτερη μεγάλη «μαύρη τρύπα» της διακυβέρνησης Καραμανλή ανεδείχθη με την αποκάλυψη του σκανδάλου των ομολόγων. Και αυτό ήταν προϊόν συντονισμού συγγενών δυνάμεων, του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Η επινόησή του επίσης σύγχρονη, μοντέρνα, ξεπερνούσε τα συνήθη μυαλά των κοινών απατεώνων. Κομματικοί, κρατικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες, διεθνείς χρηματοοικονομικοί οίκοι, διοικητές ασφαλιστικών ταμείων, χρηματιστές, τραπεζίτες και πλήθος ενδιάμεσων συντονίστηκαν μεταξύ τους για την έκδοση και την αγορά από τα ασφαλιστικά ταμεία των αμαρτωλών και άκρως επικίνδυνων, όπως απεδείχθη με την εκδήλωση της πιστωτικής κρίσης, δομημένων ομολόγων. Αφθονο έρρευσε το «μαύρο» χρήμα, αλλά και πάλι οι υπεύθυνοι έμειναν προστατευμένοι, παρ΄ ότι οι κκ. Τσιτουρίδης, Κουρής και Δούκας επλήγησαν πολιτικά. Η υποψία ότι κάτι πιο σημαντικό κρυβόταν, πίσω από αυτό που οι υπερτιμολογημένοι τίτλοι και οι ιπτάμενες βαλίτσες του κ. Παπαμαρκάκη φανέρωναν, ακόμη πλανάται πάνω από τον πολιτικό ουρανό της Ελλάδας.
Η τρίτη μεγάλη «μαύρη τρύπα» προέκυψε εκ του βατοπαιδινού σκανδάλου. Και εδώ η σύλληψη μοιάζει κορυφαία και ο συντονισμός των εμπλεκομένων καθοριστικός. Και στο μοναστηριακό σκάνδαλο διάχυτη είναι η εντύπωση ότι εφαρμόστηκαν τεχνικές μοντέρνες, οι οποίες δεν μπορεί παρά να είναι επινοήσεις ανθρώπων με γνώσεις και εμπειρίες. Κοινή είναι επίσης η πεποίθηση ότι για τη διεκπεραίωσή του συνεργάστηκαν πάμπολλα στελέχη, πολιτικά, κομματικά και υπηρεσιακά, και μαζί τους συνέπραξαν τράπεζες, ορκωτοί εκτιμητές, δικαστές, δασάρχες, διασυνδεδεμένοι επιχειρηματίες και ένας Θεός ξέρει ποιοι άλλοι. Και στην περίπτωση αυτή κοινή είναι η εντύπωση ότι η κυβέρνηση κάμει ό,τι μπορεί για να συγκαλύψει ποινικές και πολιτικές ευθύνες. Και εδώ όμως οι υποψίες φθάνουν ως την πόρτα του Μαξίμου.
Και οι τρεις υποθέσεις και οι τρεις «μαύρες τρύπες» κρύβουν ανομολόγητα μυστικά και μύχιους πόθους.
Δεν είναι λίγοι πια σε αυτόν τον τόπο που νιώθουν ότι οι άνθρωποι που ήλθαν στην εξουσία ως τιμητές και υπερασπιστές των θεσμών, υπέκυψαν στον πειρασμό της διαμόρφωσης συνθηκών μακράς και αδιασάλευτης εξουσίας. Και έναντι αυτού, θυσίασαν ακόμη και αξίες του πολιτεύματος.
