Eνας γάλλος επιχειρηματίας στον χώρο του Ιnternet, που στο πρόσφατο παρελθόν είχε καταδικαστεί για μαστροπεία, τα έχει βάλει με την εφημερίδα «Λιμπερασιόν». Την έσυρε στα δικαστήρια δύο φορές για «συκοφαντία» και έχασε, αλλά δεν απογοητεύτηκε και κατάθεσε και τρίτη μήνυση. Σύμφωνα με τον γαλλικό νόμο, για τον Τύπο κύριος υπεύθυνος για κάθε δημοσίευμα είναι ο εκδότης-διευθυντής και όχι ο συντάκτης, o οποίος θεωρείται απλώς συνένοχος.
Την περασμένη Παρασκευή, λίγο πριν από τις έξι το πρωί, μια ομάδα αστυνομικών εμφανίστηκε στο σπίτι του Βιτοριό ντε Φιλιπίς, διευθυντικού στελέχους της «Λιμπερασιόν» και πρώην εκδότη-διευθυντή της. Τον συνέλαβε (δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο) στολίζοντάς τον με διάφορα γνωστά, μπροστά στα μικρά παιδιά του, τον οδήγησε στο τμήμα· εκεί του έκαναν «πλήρη» σωματική έρευνα αφού πρώτα τον ξεγύμνωσαν, δεν απαντούσαν στις ερωτήσεις του, αρνήθηκαν να ειδοποιήσουν τους δικηγόρους του κι αυτός φυσικά αρνήθηκε κάθε πρώτη κατάθεση. Τον πήγαν μετά στα υπόγεια κρατητήρια των δικαστηρίων, άλλοι αστυνομικοί του έκαναν ξανά «πλήρη» σωματική έρευνα και μερικές ώρες μετά τον οδήγησαν στην παράδοξη εισαγγελέα που είχε διατάξει τη βίαιη προσαγωγή του αντί να του στείλει απλώς μια κλήση- η Εισαγγελία ισχυρίζεται ότι δεν απάντησε σε μια πρώτη που δεν έλαβε όμως ποτέ!.
Αργότερα, προς το βράδυ, αφέθηκε ελεύθερος ενώ του είχε απαγγελθεί κατηγορία. Σύμφωνα με τον νόμο, το «αδίκημά» του (δημοσίευση μηνύματος αναγνώστη στην ιστοσελίδα της εφημερίδας), ακόμα κι αν αποδειχτεί ότι ήταν αδίκημα, δεν επιφέρει ποινή φυλάκισης.
Η υπόθεση θεωρήθηκε (και είναι) σκάνδαλο. Χαρακτηρίστηκε από τους περισσότερους ως ένα επικίνδυνο προηγούμενο που προστίθεται σε πολλά άλλα συλλήψεων δημοσιογράφων κυρίως για «παραβίαση κρατικών μυστικών» ή άρνηση αποκάλυψης των πηγών τους κι ας υπάρχει ως προς αυτό μια καλύτερη αλλά όχι πλήρης προστασία του νόμου. Επιπλέον, η σύλληψη του Ντε Φιλιπίς ενίσχυσε όσους κατηγορούν τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί ότι επιδιώκει- και σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη πετύχει- τον έλεγχο των ΜΜΕ και των ίδιων των δημοσιογράφων. Πάντως η «Λιμπερασιόν» δεν χαρίζεται στον Σαρκοζί… Βεβαίως, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνητικού κόμματος χαρακτήρισε τις συνθήκες σύλληψης του Ντε Φιλιπίς «σουρεαλιστικές» και η αρμόδια υπουργός Επικοινωνιών διέταξε διοικητική εξέταση, η οποία όμως εξαρτάται από τις υπουργούς Δικαιοσύνης και Εσωτερικών (κυρίες και αυτές) που δεν διακρίνονται για τον φιλελευθερισμό τους. Φυσικά, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με πρώτο το Σοσιαλιστικό Κόμμα, απαιτούν πλήρες φως και εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους. Ετσι αντιδρούν και όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, δημοσιογράφων και μη.
Αναγκαίο σχόλιο: σε αρκετές δημοκρατικές χώρες- σε άλλες λιγότερο δημοκρατικές, όπως στη Ρωσία και στην Κίνα, τις νέες στρατηγικές συμμάχους μας, δολοφονούν ή φυλακίζουν- τα δήθεν «μεμονωμένα» περιστατικά σε βάρος του Τύπου και των δημοσιογράφων πολλαπλασιάζονται. Ο Τύπος και οι δημοσιογράφοι δεν είναι φυσικά «υπεράνω των νόμων» και ειδικά η συκοφαντία πρέπει να πατάσσεται. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ορισμένοι κατασταλτικοί νόμοι, η καθυπόταξη όσων ενοχλούν και η απόπειρα τρομοκράτησής τους είναι πράγματα νόμιμα και δημοκρατικά. Είναι απλώς επικίνδυνα. Για όλους.
