Πέρα από την αμερικανική παράνοια

Τελικώς η παράνοια του νεοφιλελευθερισμού επικράτησε στις πολιτικά και οικονομικά παρηκμασμένες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Εκατόν τριάντα «θρησκόληπτοι» ρεπουμπλικανοί βουλευτές αρνήθηκαν να ψηφίσουν το «κομμουνιστικό» σχέδιο διάσωσης των τραπεζών που έφερε προς ψήφιση ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών και βύθισαν τον κόσμο στη μεγαλύτερη κρίση όλων των εποχών. Πρόκειται για αμετανόητους, φανατικά ιδεοληπτικούς, που αντιμετωπίζουν με απολύτως θεολογικό τρόπο την ελευθερία της αγοράς και δεν είναι σε θέση να διακρίνουν το μείζον από το έλασσον. Εφθασαν χθες να αρνηθούν την κρατική παρέμβαση, αγνοώντας την πικρή εμπειρία του 1929.

Οπως και τότε αντιμετώπιζαν τον Κέινς ως κομμουνιστή, έτσι και τώρα ντύνουν τον Πόλσον και τον Μπερνάνκι με σφυροδρέπανα, σπρώχνοντας το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα με μαθηματική βεβαιότητα στα γκρεμνά. Ακόμη και οι πλέον δύσπιστοι διαπιστώνουν τώρα την παρακμή της υπερδύναμης, αντιλαμβάνονται την κρίση αντιπροσώπευσης που καταδιώκει την άλλοτε υπέροχη χώρα, αισθάνονται την κατάρρευση ενός συστήματος που έχασε αρχές και αξίες.

Το μέγα ερώτημα που τίθεται είναι πώς η Ευρώπη και η μικρή μας χώρα θα μπορέσουν να εξέλθουν με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες από αυτή την επερχόμενη καταστροφή του αμερικανικού και κατ΄ επέκταση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Στην παρούσα συγκυρία δεν στέκονται ούτε δόγματα ούτε ιδεοληψίες. Ο ζουρλομανδύας του Μάαστριχτ είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί έστω προσωρινά, δημοσιονομικοί και άλλοι περιορισμοί δεν χωρούν σε έκτακτες συνθήκες σαν τη σημερινή, οι κυβερνήσεις οφείλουν να παρέμβουν δυναμικά και αποφασιστικά, να επιβάλουν μέτρα εμπιστοσύνης, τους πολίτες να εμπνεύσουν και τις κοινωνίες να καθησυχάσουν.

Εδώ, ο κ. Καραμανλής είναι υποχρεωμένος πια να ξεπεράσει τα αποτυχημένα νεοφιλελεύθερα δόγματα που τον όριζαν, να υπερβεί τις ιδεοληψίες που διέκριναν τις όποιες πρωτοβουλίες του, να απαγκιστρωθεί από την οικονομική πολιτική που ήθελε καθετί κρατικό απεχθές και προβληματικό. Και επιπλέον να κινηθεί, να διαβουλευθεί με τους άλλους ηγέτες, να διεκδικήσει κοινή στάση, ό,τι δεν έκαναν οι Αμερικανοί να το κάνουν οι Ευρωπαίοι. Οι καιροί δεν επιτρέπουν ολιγωρίες. Τώρα κρίνεται και τώρα δοκιμάζεται πραγματικά…

akarakousis@dolnet.gr