ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

▅ «Ο δραπέτης των επτά Πολιτειών»
(1958)
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Νιούμαν μετά το φιάσκο του «Ασημένιου δισκοπότηρου», που το 1953 υπήρξε το αποκαρδιωτικό κινηματογραφικό του ντεμπούτο (το είχε αποκηρύξει). Στο γουέστερν του Αρθουρ Πεν υποδύεται τον παράνομο Βilly the Κid. Την ίδια χρονιά βγήκε στις αίθουσες η «Λυσσασμένη γάτα».

▅ «Ο κόσμος είναι δικός μου»
(1961)
Αριστουργηματικό φιλμ νουάρ του Ρόμπερτ Ρόσεν με ατμόσφαιρα, υπέροχους β΄ ρόλους ( Τζορτζ Σ.Σκοτ, Μάικλ Κόνστανταϊν, Μάρεϊ Χάμιλτον ) και τον Νιούμαν στην καλύτερη ίσως ερμηνεία της καριέρας του, ως χαρισματικός μπιλιαρδόρος που πέφτει θύμα της φιλοδοξίας του. Δεύτερη υποψηφιότητά του για το Οσκαρ α΄ ρόλου.

▅ «Το γλυκό πουλί της νιότης»(1962)
Μία από τις καλύτερες κινηματογραφικές διασκευές θεατρικών έργων του Τενεσί Γουίλιαμς, ο «καταραμένος» έρωτας ανάμεσα σε έναν ζιγκολό (Πολ Νιούμαν) και σε μια ξεπεσμένη σταρ του Χόλιγουντ ( Τζέραλντιν Πέιτζ ). Ο φακός του Ρίτσαρντ Μπρουκς τούς παρακολουθεί με όρεξη και τρυφερότητα.

▅ «Λιουκ Τζάκσον, ο μεγάλος δραπέτης»
(1967 )
Ενας καταπληκτικός ρόλος, με τον Νιούμαν σε μεγάλη φόρμα ενώ υποδύεται έναν μοναχικό αντικομφορμιστή που όχι μόνο δεν μπορεί να μείνει μέσα στη φυλακή (γι΄ αυτό και δραπετεύει συνέχεια) αλλά ούτε και να συμβιβαστεί με τις συνθήκες εγκλεισμού του. Ακόμη μία υποψηφιότητα για Οσκαρ.

▅ «Οι δύο ληστές»
(1969)
Ο Νιούμαν μαζί με τον φίλο του τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ υποδύθηκαν αντιστοίχως τους παράνομους Μπουτς Κασίντι και Σαν Ντανς Κιντ σε ένα από τα πλέον διασκεδαστικά αλλά και τελευταία θρυλικά γουέστερν του αμερικανικού κινηματογράφου, που σκηνοθετήθηκε με κέφι από τον Τζορτζ Ρόι Χιλ.

▅ «Τo κεντρί»
(1973)
Το επιτυχημένο ντεκόρ των ΗΠΑ του οικονομικού κραχ, οι σεναριακές εκπλήξεις και η παρουσία του Νιούμαν στον ρόλο του «εγκεφάλου» της σπείρας (με τσιράκι τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ) είχαν αποτέλεσμα μία από τις πιο ψυχαγωγικές ταινίες όλων των εποχών, η οποία τιμήθηκε με τρία Οσκαρ (ταινίας, σκηνοθεσίας- Τζορτζ Ρόι Χιλ -, σεναρίου).

▅ «Το χρώμα του χρήματος»
(1986)
Ο Μάρτιν Σκορσέζε σκηνοθέτησε τον Πολ Νιούμαν και τον Τομ Κρουζ στους αντίστοιχους ρόλους του έμπειρου μπιλιαρδόρου (τζογαδόρου) και του ταλαντούχου «μαθητή» του. Η ταινία ήταν «συνέχεια» τού «Ο κόσμος είναι δικός μου» και χάρισε στον Νιούμαν το Οσκαρ α΄ ρόλου. Ηταν η έβδομη υποψηφιότητά του. ▅ «Ο δρόμος της απώλειας»
(2002)
Ο Σαμ Μέντες έφτιαξε έναν έξοχο συνδυασμό οικογενειακού δράματος και γκανγκστερικού έπους της περιόδου της ποτοαπαγόρευσης με τον Τομ Χανκς προστατευόμενο του μεγαλοκακοποιού Πολ Νιούμαν, σε έναν ρόλο που οδήγησε τον ηθοποιό για τελευταία φορά στις υποψηφιότητες των Οσκαρ.