ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Η Νέα Δημοκρατία άφησε να εννοηθεί ότι «έλαβε το μήνυμα» ύστερα από τα καταστροφικά συμπεράσματα της παρουσίασης του κυβερνητικού έργου στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Από τη δική του πλευρά, το ΠαΣοΚ δείχνει να ανακάμπτει χάρη στα αλλεπάλληλα πολιτικά και ηθικά ολισθήματα της σημερινής κυβερνήσεως.

Ερμήνευσαν όμως σωστά τα μηνύματα οι επικεφαλής των δύο μεγάλων πολιτικών παρατάξεων; Πολύ αμφιβάλλουμε, μολονότι είναι άξιον απορίας το πώς δεν έγιναν ακόμη κατανοητές οι σαφείς προειδοποιήσεις της Κοινής Γνώμης. Η ελληνική κοινωνία άλλαξε ριζικά τις τελευταίες δεκαετίες. Και αντίστοιχα διαμορφώνονται με διαφορετικό απ΄ ό,τι στο παρελθόν τρόπο οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις του ελληνικού λαού από την πολιτική του εκπροσώπηση. Η απλή ιδεολογική αντιπαράθεση δεν αποτελεί πλέον το μείζον κριτήριο επιλογής. Ο τρόπος διακυβερνήσεως και η αξιοπιστία των υποσχέσεων για οικονομική και κοινωνική ανάταση έχουν τώρα το επάνω χέρι.

Σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν καθόριζαν το πολιτικό σκηνικό χαρισματικές προσωπικότητες σαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Γεώργιο Παπανδρέου ή τον Ανδρέα Παπανδρέου, είναι σαφές ότι οι σημερινές κοινωνίες (με τα περίπλοκα προβλήματα που θέτει η αναπόφευκτη παγκοσμιοποίηση) δεν μπορεί να καθοδηγηθούν από ένα άτομο αλλά απαιτείται μια συλλογική ηγεσία- ή τουλάχιστον μια ηγεσία η οποία βασίζεται σε ομάδα ικανή να ελέγξει και να κατευθύνει τους μηχανισμούς της εξουσίας για αποδοτική λειτουργία.

Αν ο σημερινός Πρωθυπουργός και ο σημερινός αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως θέλουν ειλικρινώς να ανατρέψουν το νοσηρό κλίμα που εκφράζεται με την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα δύο πρώτα κόμματα της χώρας, πρέπει να συγκροτήσουν ομάδες εργασίας με επιχειρήματα πειστικά και συλλογικότητα για τη λήψη των ευεργετικών για τον λαό αποφάσεων. Πράγμα που σήμερα δεν συμβαίνει καθώς τα λεγόμενα «περιβάλλοντα» καθορίζουν την πολιτική της μιας και της άλλης παράταξης.

Να θυμόμαστε όμως ότι η αποξένωση του ελληνικού λαού από την πολιτική του εκπροσώπηση μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνους και αυτοκαταστροφικούς δρόμους.