Ο Αλμυρός είναι… γλυκός

ΤΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ζήτησης και προσφοράς νερού στην Ανατολική Κρήτη όλο και χειροτερεύει, ενώ δυσοίωνα σενάρια μιλούν για μόνιμη ξηρότητα στο κλίμα και συνθήκες ερημοποίησης, με παράλληλη έξαρση της κατανάλωσης νερού εξαιτίας του τουρισμού στη βόρεια παραλιακή ζώνη και στη γεωργική νότια ζώνη.

Η εξασφάλιση για το μέλλον πόσιμου νερού για τις πόλεις που τώρα υδρεύονται με διακοπτόμενη ροή εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο.

Είναι φανερό ότι δεν υπήρξε διορατικότητα για την εξέλιξη των αναγκών και της διαθεσιμότητας του νερού. Η κεντρική διοίκηση παραπλάνησε τους κατοίκους με υπερβολικές προσδοκίες όσον αφορά τη λύση που θα δώσει το Φράγμα του Αποσελέμη, ένα έργο με χαμηλή αποτελεσματικότητα, τεράστιο κόστος και «ασύμμετρες» βλάβες στο περιβάλλον.

Η… πραγματική λύση στο υδατικό πρόβλημα που μπορεί να δώσει η υφάλμυρη πηγή του Αλμυρού ποταμού αφέθηκε να περιμένει για δεκαετίες (με τη βοήθεια βέβαια και των πολλών και εν πολλοίς αμφιλεγόμενων υδρογεωλογικών προτάσεων για την αξιοποίησή της). Η κατάληξη ήταν η έσχατη επιλογή, δηλαδή η αφαλάτωση, που ήδη δοκιμάζεται σε πειραματικό ακόμη στάδιο. Είναι ήδη γνωστό όμως ότι ο Αλμυρός (βρίσκεται λίγο έξω από το Ηράκλειο) δίνει για μια μικρή χειμερινή περίοδο ποσότητες γλυκού νερού, κατάλληλου για ανθρώπινη κατανάλωση, μεγαλύτερες ακόμη και από τις συνολικές ανάγκες του Ηρακλείου, εγγυημένες στα τέσσερα από τα πέντε χρόνια. Είναι λοιπόν προφανές ότι εδώ πρέπει να εστιαστεί η όλη προσπάθεια.

Η Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας Κρήτης, κατά νόμο υπεύθυνη για τη διαχείριση των υδατικών πόρων, παράλληλα με τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των συστημάτων υδροδότησης και γενικότερα τη διαχείριση της ζήτησης, μπορεί να δώσει προτεραιότητα στην αξιοποίηση της πηγής του Αλμυρού μέσα από μια συνθετική κυρίως διαχειριστική λύση εντάσσοντάς τον στο Γενικό Σχέδιο Διαχείρισης, χωρίς στενά χωρικά όρια και τοπικούς ιδιοκτήτες.

Ο κ. Γιώργος Τσακίρης είναι καθηγητής του ΕΜΠ και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Υδατικών Πόρων.