Η οικιακή βοηθός του Γιώργου Βουλγαράκη μεταφέρει τους προσωπικούς φακέλους του από το υπουργείο στο σπίτι
Ρartir c΄ est toujours mourir un peu
« Οταν φεύγειςείναι σαν να πεθαίνεις λιγουλάκι » έχει αποφανθεί η γαλλική σοφία αλλά στην πολιτική είναι χειρότερα τα πράγματα: μερικές φορές, όταν αναχωρείς, έρχεται και ο πολιτικός σου θάνατος. Πλήρης και απόλυτος θάνατος: οι συνέπειες αυτών που διέπραξε ο Γιώργος Βουλγαράκης, εύκολος πλουτισμός και φοροδιαφυγή, δεν πρόκειται να αρθούν ώστε να ξαναγίνει υπουργός, εκτός και αν μετανοημένος και συντετριμμένος μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς, διαθέσει τα 50 ακίνητά του να κατοικούν οι άστεγοι της Αθήνας και μετά δουλεύει όλη του τη ζωή πληρώνοντας κανονικά φόρους. * Να τη μοιράσει ο ίδιος προσωπικά, διότι αν την αναθέσει σε τίποτα φιλόπτωχους βατοπεδινούς μοναχούς, μάλλον χειρότερα θα μπλέξει.
* Δεν υπάρχει περίπτωση λοιπόν να ξαναγίνει υπουργός, και στην Αθήνα, όπου εκλεγόταν ως τώρα, αν δεν πρόκειται να γίνεις υπουργός δεν εκλέγεσαι και βουλευτής- τέλειωσε η πολιτική σταδιοδρομία του Γιώργου Βουλγαράκη. Για τούτο πάλεψε με νύχια και με δόντια να μείνει στη θέση του, πήρε σβάρνα τα κανάλια, έβαλε ασπίδα τα παιδιά του· όλα τα έκανε αλλά έχασε.
* Στη δήλωση παραίτησης επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια: «… Με καταιγισμό ψεμάτων και λάσπης που δημιουργούν εντυπώσεις επιχειρείται η εν ψυχρώ δολοφονία της πολιτικής μου οντότητας,η σπίλωση της τιμής και της υπόληψής μου ». Ποια είναι τα ψέματα και η λάσπη δεν μας λέει: απέκτησε με δάνειο από την Τράπεζα Πίστεως τον 1ο όροφο του Πύργου των Αθηνών, αντικειμενικής αξίας 800.000 ευρώ και πραγματικής 3.000.000, και αμέσως μετά η ίδια τράπεζα νοίκιασε το κτίριο για γραφείο της και με το ενοίκιο πλήρωνε η οικογένεια Βουλγαράκη τις δόσεις του δανείου; Ουσιαστικά, η τράπεζα του χάρισε το ακίνητο, 3.000.000 ευρώ δηλαδή. Το γιατί το έκανε αυτό η τράπεζα δεν αφορά μόνο τους μετόχους της αλλά και εμάς: γιατί τόση γενναιοδωρία; Ακόμη και αν η συναλλαγή είναι νόμιμη, νομιμοποιούνται οι πολιτικοί να κάνουν τέτοιες συναλλαγές; * Μπλέξαμε με τη συζήτηση αν ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, ακούσαμε πολλές ηθικολογίες- οι γαλλόφωνοι και οι αγγλόφωνοι δεν θα είχαν τέτοιο πρόβλημα: άλλο το legal, άλλο το legitimate, άλλο η legalit, άλλο η l gitimit, άλλο αν κάτι είναι νόμιμο, άλλο αν κάτι είναι θεμιτό, αν επιτρέπεται- και αυτά που έκανε ο Γιώργος Βουλγαράκης είναι αθέμιτα και ανεπίτρεπτα, έστω και αν είναι νόμιμα. Καλό του ταξίδι, λοιπόν, και αέρας στα πανιά του, ας συνεχίσει τις νόμιμες επιχειρηματικές δραστηριότητές του που μάλλον θα είναι και θεμιτές στο μέλλον: όταν χάνεις την πολιτική σου ισχύ, δύσκολα βρίσκεις τράπεζες να νταραβερίζονται τόσο γενναιόδωρα μαζί σου. Ιllusion de grandeur
* « Είμαι από παιδί στη Νέα Δημοκρατία » είπε τον πόνο του ο παραιτηθείς. Δόξα τω Θεώ, η ΝΔ τον αντάμειψε: τον έκανε βουλευτή, υπουργό, πλούσιο. Οφειλε και αυτός να της κάνει κάποια εξυπηρέτηση, την παραίτησή του.
Μόνο που ήρθε αργά η παραίτηση: αν είχε αμέσως παραιτηθεί, δεν θα άρχιζαν τόσοι και τόσοι που ενοχλήθηκαν από την προκλητικότητά του να ψάχνουν τα οικονομικά του. Και δεν είναι εξυπηρέτηση πια: καταρρέει η πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ και έρχεται τσίμα τσίμα με του ΠαΣοΚ. Και θα διολισθήσει σιγά σιγά η δημοτικότητα του Κώστα Καραμανλή- ο Γιώργος Παπανδρέου προβάλλει στον ορίζοντα, ημερολόγιό μου.
* Κάποιοι είπαν «βουλγαροκτόνο» τον Καραμανλή μετά την παραίτηση· μάλλον «καραμανλοκτόνος» είναι ο Βουλγαράκης.
* Εγραψα παραπάνω «βατοπεδινοί μοναχοί» ενώ η ίδια η Μονή αυτοαποκαλείται Βατοπαίδι, διότι το όνομα, λέει, δεν οφείλεται στο ότι είχε βάτα το μέρος όπου έγινε το μοναστήρι, αλλά κάποιο παιδί του Θεοδόσιου ναυάγησε στην περιοχή, κρύφτηκε σε κάτι βάτα και για να ευχαριστήσει τον Θεό ο αυτοκράτορας πατέρας ίδρυσε το μοναστήρι. Αρα Βατοπαίδι εκ του παις-παιδός και όχι εκ του πεδίου. Και γιατί δεν αποκαλούνται τότε Βατοπαιδικοί οι καλόγεροι; Στα ελληνικά, το επίθετο από το παιδί είναι παιδικός και από το πεδίο πεδινός και από το όρος ορεινός- έτσι λέει και η γραμματική και η λαλιά των ανθρώπων. * Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με γραμματική, έχουμε να κάνουμε με ψυχολογικό φαινόμενο που οι Γάλλοι ονομάζουν Ιllusion de grandeur, ψευδαίσθηση μεγαλείου. Δεν είναι να προσποιείσαι τον μεγαλειότατο, είναι να νομίζεις ότι είσαι μεγαλειότατος και να μη θες να παραδεχθείς την απλή σχέση σου με τα βάτα αλλά να ψάχνεις σχέσεις με αυτοκράτορες.
Φαίνεται ότι ο ηγούμενος Εφραίμ, που καθιέρωσε τη γραφή Βατοπαίδι, από τους τόσους ισχυρούς που φιλοξενούσε στο Grand Resort Vatopedion απέκτησε την illusion de grandeur, νόμισε πως είναι ένας από αυτούς και ξεκίνησε όσα ξεκίνησε και είναι τούτες τις ημέρες οι δοσοληψίες του το μέγα σκάνδαλο, και να δούμε πώς θα ξεμπλέξει και αυτός και η μονή από τις εν κρυπτώ και παραβύστω μεταβιβάσεις ακινήτων.
Εκτός γραμμής ο κουμπάρος
* Εν κρυπτώ και παραβύστω διότι οι υπουργικές αποφάσεις που χάριζαν στη μονή οικόπεδα εκατομμυρίων ευρώ δεν δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως γιατί είχε ψηφιστεί ειδικός νόμος που κανείς δεν τον πήρε είδηση που όριζε ότι οι αποφάσεις αυτές δεν δημοσιεύονται, όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες.
* Είτε για τα δομημένα ομόλογα πρόκειται είτε για τα τιμολόγια της Siemens είτε για τις νόμιμες επιχειρηματικές δραστηριότητες του Γιώργου Βουλγαράκη είτε για τα βατοπεδινά ακίνητα, πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι νεοδημοκράτες ήσαν τέλειοι στην οργάνωση, ημερολόγιο μου: μεθοδικοί και προσεκτικοί, με σχέδιο και πρόγραμμα οργάνωναν τις κομπίνες- το τέλειο έγκλημα, που είναι το όνειρο κάθε συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. * Για τούτο είχαν εντελώς άδικο όσοι μίλησαν κάποτε για «Κυβέρνηση Σικελών» όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των κουμπάρων, αν καλά θυμάμαι. Πρέπει να αθωώσουμε την κυβέρνηση για αυτή την ιστορία, που ο γραμματέας της Επιτροπής Ανταγωνισμού ζητούσε με τρόπο άγαρμπο κάποια εκατομμύρια από τη ΜΕΒΓΑΛ για να την απαλλάξει από την κατηγορία για συμμετοχή στο «καρτέλ του γάλακτος». Είναι προφανές πως ήταν εκτός κομματικής γραμμής, αυτοσχεδίαζε ο δυστυχής, ζούσε σε παλαιά εποχή, προβουλγαράκεια, προ-δομοολογική, προβατοπεδινή.
Οι πραγματικοί Κινέζοι
Ομολογώ πως γέλασα διαβάζοντας στην «Ελευθεροτυπία» ότι το συμβόλαιο με το οποίο η οικογένεια Βουλγαράκη απέκτησε τον 43ο ή 44ο ακίνητό της το συνέταξε η σύζυγος του Γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρη Ζαγορίτη. Αυτό ίσως να είναι και παράνομο διότι έχει κάτι το αιμομεικτικό, κάτι σαν την παράδοση οι φαραώ να παντρεύονται τις αδελφές τους. Εκτός και αν ο σχεδιασμός ήταν πολύ πιο προχωρημένος από όσο μπορώ να φανταστώ και υπήρχε κανόνας ότι τα στελέχη του κόμματος πρέπει οπωσδήποτε να παντρεύονται συμβολαιογράφους ώστε να είναι έτοιμα να εφαρμόσουν το πρόγραμμά του μόλις βρεθούν στην εξουσία. Αυτό είναι και το πιθανότερο, οπότε το κυβερνών κόμμα απαλλάσσεται από την κατηγορία της αιμομειξίας και παίρνει το Βραβείο Στάλιν Οικονομικού Προγραμματισμού. * Οπότε συμπεραίνουμε ότι κακώς αποδόθηκε στον Κώστα Σημίτη το προσωνύμιο «Κινέζος». Διότι χαρακτηριστικό της σημερινής Κίνας είναι η συνύπαρξη σταλινισμού και καπιταλισμού- με όσα αποκαλύπτονται για τον πολύχρονο και μεθοδικό σχεδιασμό, τη μυστικότητα των κυβερνητικών πράξεων και την προσφυγή στις οικονομοτεχνικές μεθόδους του προχωρημένου καπιταλισμού, αν υπάρχουν κάποιοι «Κινέζοι» στη χώρα μας είναι τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
* Το μόνο που δεν ταιριάζει είναι οι κακές σχέσεις του Πεκίνου με τους μοναχούς του Θιβέτ, σε αντίθεση με τις άριστες σχέσεις της Αθήνας με τους μοναχούς του Αθωνα. Θυμάμαι ότι ο Γιώργος Βουλγαράκης ως υπουργός Δημόσιας Τάξης προσπαθούσε να πουλήσει στην κινεζική κυβέρνηση «αντιτρομοκρατική τεχνογνωσία» εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων- την επικερδή «φιλομοναστική τεχνογνωσία» την κρατούσε για τον εαυτό του, για την κυβέρνηση δηλαδή, για να μην τον αδικούμε.
* Αντιγράφω τις τελευταίες γραμμές από αυτά που είχα γράψει την προηγούμενη φορά στις σελίδες σου, ημερολόγιό μου: «Ολοι όμως καταλαβαίνουμε πως η κυβέρνηση δεν αντέχει – ούτε καν ως τις ευρωεκλογές.Πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι τι θα ψηφίσω ».
Θα με βοηθήσει πολύ στις σκέψεις μου αν ακούσω τον Γιώργο Παπανδρέου να λέει, όπως για τόσες άλλες πράξεις της κυβέρνησης, ότι θα ακυρώσει όλες τις χαριστικές μυστικές πράξεις υπέρ των μεγαλειοτάτων του Βατοπαιδίου. Για να δούμε, θα το κάνει;
Πράγματι, υπουργοί και εισαγγελείς παραπλανήθηκαν. Αρκεί να το παραδεχθούν και οι ίδιοι και έτσι να τους απαλλάξουμε όλους μαζί λόγω βλακείας.
Θ.Μ. @gmail.com
Πώς να μην είμαι Αισιόδοξος; Ζω (ζούμε) στην πιο ευνομούμενη Χώρα του κόσμου. Οι νομοθέτες μας είναι τόσο καλοί που, όταν ψηφίζουν κάποιο νόμο, μας λένε: «Μην ανησυχείτε, ξέρουμε ότι είναι άδικος, αλλά εδώ είμαστε εμείς και θα τον διορθώσουμε αμέσως». Με εξαίρεση κάποιους, που θεωρούν ότι ένας νόμος, για να είναι νόμος, πρέπει να έχει μεγάλο χρονικό ορίζοντα εφαρμογής, όλοι οι υπόλοιποι «είμαστε μια χαρούμενη οικογένεια».
Αισιόδοξος, @otenet.gr
Διάβασα ότι στο Cern, στη Γενεύη, γίνεται το « πείραμα του Θεού ». Τέτοιο πείραμα θα έπρεπε κανονικά να γίνεται στο Βατοπέδι, κάνει ομοιοκαταληξία άλλωστε με τη Γενεύη. Αλλά είδε και απόειδε ο Θεός και κατέφυγε στα τούνελ των πυρηνικών φυσικών, φαίνεται.
Αnti Μonachus Μonachus, Θεσσαλονίκη
Μου κάνει εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός από το γόνιμο, πολυσχιδές και επανιδρυτικό έργο του Γιώργου Βουλγαράκη στα διάφορα υπουργεία που πέρασε επέλεξε « ιδιαίτερα » να αναφερθεί « στην αποτελεσματική δουλειά που επιτέλεσε στη μεγάλη μεταρρύθμιση των λιμανιών ». Μου φαίνεται κάπως σαν υπόσχεση και παρηγοριά ότι ο κόπος του για αυτή τη «δουλειά» δεν θα πάει χαμένος.
Δ. Δύσπιστος, @in.gr
Ολα τα΄ χαμε, ο αθέμιτος ανταγωνισμός μάς έλειπε. Τι να γράψεις, όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δηλώνει στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Ο κίνδυνος που φαινομενικά αναδεικνύεται για υποθέσεις, τη σοβαρότητα των οποίων ουδέποτε υποτίμησα, είναι υπαρκτός »;
Δημήτριος, Τσεχίας
ΥΓ.1: « Ικανοποιημένη από τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ » δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη και, για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, είναι η πρώτη φορά που την πιστεύω.
ΥΓ.2: Ο επόμενος, παρακαλώ – και να ετοιμάζεται ο Πρωθυπουργός.
