Μύωπες ή τυφλοί

Η εξελισσόμενη και δυστυχώς μη τιθασευόμενη διεθνής πιστωτική κρίση, πέραν των πολλαπλών επιδράσεων στον ευρύ κύκλο των προηγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών, επηρεάζει ευθέως και το κυρίαρχο, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, δόγμα της οικονομικής σκέψης. Και συγκεκριμένα θέτει υπό αμφισβήτηση και αίρεση το επικρατήσαν νεοφιλελεύθερο δόγμα της λεγόμενης νεοκλασικής οικονομικής σχολής, που ήθελε τις αγορές απολύτως ελεύθερες και αυτορρυθμιζόμενες.

Η περιβόητη αυτορρύθμιση των αγορών όχι μόνο δεν λειτούργησε στην παρούσα συγκυρία, αλλά επέτεινε την κρίση και την κατέστησε ανεξέλεγκτη. Απεδείχθη στην πράξη ότι ο κύκλος των αυτορρυθμιζόμενων αγορών ανέπτυξε με τον καιρό, εξαιτίας της αλληλεξάρτησης των συνδεδεμένων οργανισμών και προσώπων, ανοχές και στρεβλώσεις πρωτοφανείς, οι οποίες με τη σειρά τους ναρκοθέτησαν το έργο των ελεγκτικών μηχανισμών.

Ετσι επικράτησε τελικώς στον ευρύτερο χρηματοπιστωτικό τομέα ένα ισχυρότατο πλέγμα ανοχής, συνενοχής και συγκάλυψης μεταξύ των εμπορικών τραπεζών, των επενδυτικών οίκων, των ασφαλιστικών εταιρειών και τελικώς των χρηματιστηριακών αγορών που φούσκωναν συνεχώς, προσφέροντας υπεραξίες, κέρδη και μπόνους στο πλήθος των εμπλεκομένων οργανισμών και προσώπων.

Δεν είναι τυχαίο ότι «έπεσαν» οι ισχυρότερες των επενδυτικών τραπεζών.

Εκείνες που διέθεταν άριστα πιστοποιητικά φερεγγυότητας, τα οποία υποτίθεται εξέδιδαν οι πιο αξιόπιστοι οίκοι αξιολόγησης, και ήταν ασφαλισμένες έναντι πιστωτικών κινδύνων στις υγιέστερες και μεγαλύτερες των ασφαλιστικών εταιρειών.

Το ζήτημα που εγείρεται είναι ότι η Αθήνα δεν κάμπτεται. Το καταρριφθέν διεθνώς νεοφιλελεύθερο δόγμα συνεχίζει να ορίζει την ασκούμενη οικονομική πολιτική της περιλάλητης πια «νέας διακυβέρνησης».

Κατά παράδοξο τρόπο, με οδηγό αυτό το ατελές και ανόητο δόγμα συνεχίζει να πορεύεται η παραπαίουσα κυβέρνηση Καραμανλή.

Βάσει των καταρριφθέντων αξιωμάτων του αποφασίζει και ενεργεί, με γνώμονα τις αρχές του νεοφιλελεύθερου δόγματος προσπαθεί επί ματαίω να αντιμετωπίσει την ακρίβεια και την άνοδο των βενζινών ή ακόμη να διαχειρισθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα και να καλύψει το αναπτυξιακό κενό. Είναι ν΄ απορεί κανείς με την επιμονή της κυβέρνησης Καραμανλή.

Φθάνει τα όρια της πολιτικής μυωπίας η προσήλωση σε ένα, κατά γενική ομολογία, μη υπερασπίσιμο δόγμα.

Εκτός και εάν άπαντες έχουν τυφλωθεί και δεν έχουν μάτια να δουν ούτε τα προφανή.

akarakousis@dolnet.gr